منیه اللبیب

مُنْیَةُ اللَّبیب
تألیف سید ضیاء الدین عبدالله بن مجدالدین حسینی اعرجی، در ۷۴۰ق، کتابی به عربی، در علم اصول فقه امامیه. از شروح بسیار مشهور بر تهذیب الاصول اثر علامۀ حلی است. مؤلف خواهرزادۀ علامۀ حلی بود. برادر بزرگ تر او عمیدالدین عبدالمطلب نیز شرحی بسیار معروف، اما بی نام بر تهذیب الاصول دارد که در زمان حیات دایی اش نوشته بود. این دو شرح در سبک نگارش و حجم مطالب با هم فرق دارند. شهید اول، با حذف مشترکات آن دو، ضمن تهذیب مطالب آن ها و افزودن مطالبی جدید، کتابی با نام جامع البین من فوائد الشرحین نوشت که به تنقیح این دو شرح معروف اختصاص دارد. هم شرح عمید الدین و هم شرح ضیاء الدین به شرح ضیایی نیز معروف اند. منیةاللبیب نخستین بار در ۱۳۰۸ق، در تهران به چاپ سنگی رسید.