منیرو روانی پور ( زادهٔ ۲ مرداد ۱۳۳۱ ) نویسنده ی ایرانی - آمریکایی است. منیرو به خاطر علاقه به اساطیر و آیین ها ( به خصوص آیین های جنوب ایران ) و کاربردشان در داستان های خود شهرت دارد و اولین رمانش اهل غرق ( ۱۳۶۹ ) به شیوۀ واقع گرایی جادویی نوشته شده و در آن از آیین های روستای زادگاهش استفاده ی فراوان کرده است. بخشی دیگری از شهرت این نویسنده به خاطر حساسیت و حضور فعال او در جریان های اجتماعی است. اولین مجموعه داستان منیرو روانی پور کنیزو ( ۱۳۶۸ ) نام دارد که خودش می گوید: «اگر شاهد آتش زدن شهر نو نبودم کنیزو هرگز نوشته نمی شد. » او میگوید که به عنوان یک نویسنده وظیفه خود می داند دست کم به نسل های بعد بگوید در کشورش چه خبر بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
داستان ها و رمان های منیرو روانی پور اغلب براساس تجربه ها و سفرهای دور ودراز او و قدرت تخیلی است که از کودکی با آن دمخور بوده. در نوشته های او خیلی وقت ها تخیل و واقعیت قابل تفکیک نیستند و زندگی در بیشتر داستان هایش در عین واقعیت در جهانی جادویی و سورئال می گذرد. تم اصلی داستان ها مبارزه آدمی با ناکامی ها و مصائب اجتماعی و طبیعی است، و سرفراز بیرون آمدن از آتش سختی هاست. زن ها در داستان های او نقشی اساسی دارند و در گذر از رنج ها زندگی را تغییر می دهند و اغلب آینده ای بهتر می سازند. یکی از ویژ گی های مهم این نویسنده استفاده از امکانات اینترنتی است. او با استفاده از فیس بوک و توییتر و بلاگ های متعدد با خوانندگانش در سراسر دنیا ارتباط برقرار کرده. هرچند بیشتر سایت و بلاگ های او توسط جمهوری اسلامی بلاک یا بسته شده. او در بیشتر کشورهای جهان داستان خوانی و سخنرانی داشته و همچنان به سفر و حضور در مجامع ادبی ادامه می دهد. بسیاری آز آثار او به زبان های زنده ی دنیا ترجمه شده و در مجلات معتبر چاپ شده اند.
او در دسامبر سال ۲۰۰۷ با همسر و پسرش به دعوت دانشگاه براوون به آمریکا رفت و در آنجا ماندگار شد.
داستان «رعنا» ی وی از مجموعهٔ نازلی، در دورهٔ سوم ( ۱۳۸۲ ) جایزه ی گلشیری برگزیده شده است.
منیرو روانی پور در کوی جفره ی ماهینی بندر بوشهر به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در این شهر گذراند و در دانشگاه شیراز روان شناسی خواند.
روانی پور از سال ۱۳۶۰ داستان نویسی را شروع کرده است و نخستین کتابش، کنیزو، در سال ۱۳۶۷ منتشر شد. پس از آن تعداد زیادی داستان کوتاه و چند رمان نوشت. داستان رعنا از مجموعهٔ نازلی، در دورهٔ سوم ۱۳۸۲ جایزه ی گلشیری برگزیده شده است.
... [مشاهده متن کامل]
داستان ها و رمان های منیرو روانی پور اغلب براساس تجربه ها و سفرهای دور ودراز او و قدرت تخیلی است که از کودکی با آن دمخور بوده. در نوشته های او خیلی وقت ها تخیل و واقعیت قابل تفکیک نیستند و زندگی در بیشتر داستان هایش در عین واقعیت در جهانی جادویی و سورئال می گذرد. تم اصلی داستان ها مبارزه آدمی با ناکامی ها و مصائب اجتماعی و طبیعی است، و سرفراز بیرون آمدن از آتش سختی هاست. زن ها در داستان های او نقشی اساسی دارند و در گذر از رنج ها زندگی را تغییر می دهند و اغلب آینده ای بهتر می سازند. یکی از ویژ گی های مهم این نویسنده استفاده از امکانات اینترنتی است. او با استفاده از فیس بوک و توییتر و بلاگ های متعدد با خوانندگانش در سراسر دنیا ارتباط برقرار کرده. هرچند بیشتر سایت و بلاگ های او توسط جمهوری اسلامی بلاک یا بسته شده. او در بیشتر کشورهای جهان داستان خوانی و سخنرانی داشته و همچنان به سفر و حضور در مجامع ادبی ادامه می دهد. بسیاری آز آثار او به زبان های زنده ی دنیا ترجمه شده و در مجلات معتبر چاپ شده اند.
او در دسامبر سال ۲۰۰۷ با همسر و پسرش به دعوت دانشگاه براوون به آمریکا رفت و در آنجا ماندگار شد.
داستان «رعنا» ی وی از مجموعهٔ نازلی، در دورهٔ سوم ( ۱۳۸۲ ) جایزه ی گلشیری برگزیده شده است.
منیرو روانی پور در کوی جفره ی ماهینی بندر بوشهر به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در این شهر گذراند و در دانشگاه شیراز روان شناسی خواند.
روانی پور از سال ۱۳۶۰ داستان نویسی را شروع کرده است و نخستین کتابش، کنیزو، در سال ۱۳۶۷ منتشر شد. پس از آن تعداد زیادی داستان کوتاه و چند رمان نوشت. داستان رعنا از مجموعهٔ نازلی، در دورهٔ سوم ۱۳۸۲ جایزه ی گلشیری برگزیده شده است.
