منی پذیر. [ م َ پ َ ] ( نف مرکب ) گیرنده منی که آب مرد و زن باشد. به خود گیرنده آب مرد. || خواهنده و قبول کننده عجب و خودخواهی. پذیرای رعنایی و خودخواهی : منی انداز باش چون مردان گر نه ای زن منی پذیر مباش.
سنائی.
فرهنگ فارسی
گیرنده منی که آب مرد و زن باشد بخود گیرنده آب مرد .
