منی انداز. [ م َ اَ ] ( نف مرکب ) اندازنده منی که آب مرد و زن باشد. || دوراندازنده کبر و خودپسندی. روی برگرداننده از خودخواهی و عجب : منی انداز باش چون مردان گر نه ای زن ، منی پذیر مباش.سنائی.
