مِنگ دِزو (ح ۳۷۱ـ۲۸۸پ م)(Mencius)
مِنگ دِزو
(صورت لاتینی: منسیوس) مؤســـس فلســفۀ چینی کنفوسیوسی. در زمینۀ آیین کنفوسیوس زیر نظر نوۀ کنفوسیوس تحصیل کرد. سپس سال ها در چین به سیر و سفر و تشریحِ آیین کنفوسیوس پرداخت و برای فرمانروایان راجع به وظایفی که در برابر اتباعشان دارند سخنرانی کرد. معتقد بود که قدرتِ حکومت کردن از ارادۀ آسمان (تیان) سرچشمه می گیرد و باید در راه منافع عامۀ مردم به کار برده شود. آسمان جبّاران را با نازل کردن بلاهای طبیعی بر قلمروهایشان کیفر می دهد. در عین حال، مردم نیز اگر بساطِ جبّاران را براندازند از ارادۀ آسمان پیروی کرده اند. در آموزش هایش بر این اعتقاد تأکید می کرد که مردم ذاتاً نیک اند، اما این نیکی به پرورش نیاز دارد و پرورش نیز خود به امنیت مادّی وابسته است. بنابراین، فرمانروایان، اگر اتباعشان را به فقر و خودپرستی بکشانند، باید خلع شوند. منگ دزو ظاهراً به گونه هایی از مراقبه، شبیه به یوگا، نیز اعتقاد داشت و آن را کمال بخشندۀ نیروی طبیعی فرد می انگاشت، همان گونه که اخلاق دل های افراد را کمال می بخشد. کتاب منگ دزو، که تقریباً بی گمان خودِ منسیوس آن را نوشته است، یکی از متن های اساسی کنفوسیوسی، از «کتاب های چهارگانه» (سیشو)ی آیین کنفوسیوس محسوب می شود. به ویژه بعد از زمان آیین نوکنفوسیوسی در قرن ۱۱م، منگ دزو یکی از بزرگ ترین فیلسوفان چینی به شمار آمده است و بعد از خودِ کنفوسیوس مقام دوم را دارد.
مِنگ دِزو
(صورت لاتینی: منسیوس) مؤســـس فلســفۀ چینی کنفوسیوسی. در زمینۀ آیین کنفوسیوس زیر نظر نوۀ کنفوسیوس تحصیل کرد. سپس سال ها در چین به سیر و سفر و تشریحِ آیین کنفوسیوس پرداخت و برای فرمانروایان راجع به وظایفی که در برابر اتباعشان دارند سخنرانی کرد. معتقد بود که قدرتِ حکومت کردن از ارادۀ آسمان (تیان) سرچشمه می گیرد و باید در راه منافع عامۀ مردم به کار برده شود. آسمان جبّاران را با نازل کردن بلاهای طبیعی بر قلمروهایشان کیفر می دهد. در عین حال، مردم نیز اگر بساطِ جبّاران را براندازند از ارادۀ آسمان پیروی کرده اند. در آموزش هایش بر این اعتقاد تأکید می کرد که مردم ذاتاً نیک اند، اما این نیکی به پرورش نیاز دارد و پرورش نیز خود به امنیت مادّی وابسته است. بنابراین، فرمانروایان، اگر اتباعشان را به فقر و خودپرستی بکشانند، باید خلع شوند. منگ دزو ظاهراً به گونه هایی از مراقبه، شبیه به یوگا، نیز اعتقاد داشت و آن را کمال بخشندۀ نیروی طبیعی فرد می انگاشت، همان گونه که اخلاق دل های افراد را کمال می بخشد. کتاب منگ دزو، که تقریباً بی گمان خودِ منسیوس آن را نوشته است، یکی از متن های اساسی کنفوسیوسی، از «کتاب های چهارگانه» (سیشو)ی آیین کنفوسیوس محسوب می شود. به ویژه بعد از زمان آیین نوکنفوسیوسی در قرن ۱۱م، منگ دزو یکی از بزرگ ترین فیلسوفان چینی به شمار آمده است و بعد از خودِ کنفوسیوس مقام دوم را دارد.
wikijoo: منگ_دزو