منوچهر محجوبی ( زادهٔ ۳۰ دی ۱۳۱۵ در کرمانشاه – درگذشته ۱۱ شهریور ۱۳۶۸ ) نویسنده، شاعر، طنزنویس، محقق و منتقد ایرانی است.
پدر او، محمد علی محجوبی، درویشی معتقد، معلم و تعمیرکار ساعت متولد دولت آباد اصفهان بود. محمد علی محجوبی از فعالان مشروطه بود، ولی به دنبال شکست مشروطه خواهان به شهر کنگاور ( در استان کرمانشاهان ) مهاجرت کرد و در این شهر با سلطنت محجوبی ازدواج کرد که ثمره اش چهار فرزند بود. منوچهر سومین فرزند خانواده بود و در هشت سالگی، بعد از فوت پدر، به اصفهان کوچ کرد و تا ختم دبیرستان در این شهر ماند. سپس به تهران رفت و تحصیلات عالی خود را در سال ۱۳۳۵ در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران آغاز کرد.
... [مشاهده متن کامل]
منوچهر از ابتدای جوانی به ادبیات –به خصوص طنز– علاقه مند بود و اولین شعرهایش در سن ۱۶ سالگی با نام مستعار در هفته نامه طنز «چلنگر» و بعدها در نشریات دیگر چاپ شد. سال ۱۳۳۶ –همزمان با تحصیل در دانشگاه تهران– به هیئت تحریریهٔ نشریهٔ توفیق پیوست و در سال ۱۳۴۳ انخستین سردبیر توفیق ماهانه شد. بعدها به همراه غلامعلی لطیفی –کاریکاتوریست– و عدهٔ دیگری از توفیق جدا شد و نشریه «کشکیات» ضمیمهٔ تهران مصور را پایه گذاشت. در همین دوران کتاب های «حاجی فیروز»، «آتش افروز»، «فکاهی سال» و لطیفه ها را منتشر کرد.
بعد از فوت او در سال ۱۳۶۸ انتشار فصل کتاب به همت ماشاءالله آجودانی ادامه یافت. تحقیق مفصل و جامع در مورد ملانصرالدین و عبید زاکانی از کارهای مهم تحقیقی اوست.
منوچهر عضو فعال و یک دوره دبیر سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات در قبل از انقلاب بود. از دیگر فعالیت های او می توان به کار در انتشارات سازمان جلب سیاحان و مسئولیت چاپخانه دانشگاه آزاد ایران اشاره کرد. محجوبی پس از انقلاب ۱۳۵۷ هفته نامه آهنگر را انتشار داد. وی پس از خرداد ۱۳۶۰ به عنوان پناهنده سیاسی به انگلستان رفت. به دنبال یک دورهٔ کوتاه بیماری ناشی از سرطان مغز منوچهر محجوبی در ۱۱ شهریور ۱۳۶۸ ( ۲ سپتامبر ۱۹۸۹ ) درگذشت و اینک در هایگیت گورستان معروف لندن ارمیده است.
علاوه بر طنز، محجوبی در رشته های دیگری نیز فعالیت داشت که برخی از مهمترین آن ها عبارتند از:
• نویسندگی بخشی از سریال «قمر خانم» در تلویزیون ملی ایران به مدت ۱۸ ماه در سال ۱۳۴۳.
• ترجمهٔ «قدر یک لبخند» طنز امروز شوروی، چاپ اول ۱۳۴۸ و چاپ سوم بعد از فوتش در سال ۱۳۷۴.
• ترجمه کتاب «خانه نینو» نوشته جووانینو گوارسکی.
• ترجمه کتاب «تا کمرگاه یک درخت»
• ترجمه کتاب «شوایک سرباز خوب».
• ستون «غلط های زیادی» روزنامه کیهان سال ۱۳۵۲.
• در دههٔ پنجاه خورشیدی سریالی تحت نام «زندگی خانوادگی» براساس رمانی از جووانینو گوارسکی نوشت این رمان بعدها با نام «شوهر مدرسه ای» توسط جمشید ارجمند ترجمه و منتشر شد.
پدر او، محمد علی محجوبی، درویشی معتقد، معلم و تعمیرکار ساعت متولد دولت آباد اصفهان بود. محمد علی محجوبی از فعالان مشروطه بود، ولی به دنبال شکست مشروطه خواهان به شهر کنگاور ( در استان کرمانشاهان ) مهاجرت کرد و در این شهر با سلطنت محجوبی ازدواج کرد که ثمره اش چهار فرزند بود. منوچهر سومین فرزند خانواده بود و در هشت سالگی، بعد از فوت پدر، به اصفهان کوچ کرد و تا ختم دبیرستان در این شهر ماند. سپس به تهران رفت و تحصیلات عالی خود را در سال ۱۳۳۵ در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران آغاز کرد.
... [مشاهده متن کامل]
منوچهر از ابتدای جوانی به ادبیات –به خصوص طنز– علاقه مند بود و اولین شعرهایش در سن ۱۶ سالگی با نام مستعار در هفته نامه طنز «چلنگر» و بعدها در نشریات دیگر چاپ شد. سال ۱۳۳۶ –همزمان با تحصیل در دانشگاه تهران– به هیئت تحریریهٔ نشریهٔ توفیق پیوست و در سال ۱۳۴۳ انخستین سردبیر توفیق ماهانه شد. بعدها به همراه غلامعلی لطیفی –کاریکاتوریست– و عدهٔ دیگری از توفیق جدا شد و نشریه «کشکیات» ضمیمهٔ تهران مصور را پایه گذاشت. در همین دوران کتاب های «حاجی فیروز»، «آتش افروز»، «فکاهی سال» و لطیفه ها را منتشر کرد.
بعد از فوت او در سال ۱۳۶۸ انتشار فصل کتاب به همت ماشاءالله آجودانی ادامه یافت. تحقیق مفصل و جامع در مورد ملانصرالدین و عبید زاکانی از کارهای مهم تحقیقی اوست.
منوچهر عضو فعال و یک دوره دبیر سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات در قبل از انقلاب بود. از دیگر فعالیت های او می توان به کار در انتشارات سازمان جلب سیاحان و مسئولیت چاپخانه دانشگاه آزاد ایران اشاره کرد. محجوبی پس از انقلاب ۱۳۵۷ هفته نامه آهنگر را انتشار داد. وی پس از خرداد ۱۳۶۰ به عنوان پناهنده سیاسی به انگلستان رفت. به دنبال یک دورهٔ کوتاه بیماری ناشی از سرطان مغز منوچهر محجوبی در ۱۱ شهریور ۱۳۶۸ ( ۲ سپتامبر ۱۹۸۹ ) درگذشت و اینک در هایگیت گورستان معروف لندن ارمیده است.
علاوه بر طنز، محجوبی در رشته های دیگری نیز فعالیت داشت که برخی از مهمترین آن ها عبارتند از:
• نویسندگی بخشی از سریال «قمر خانم» در تلویزیون ملی ایران به مدت ۱۸ ماه در سال ۱۳۴۳.
• ترجمهٔ «قدر یک لبخند» طنز امروز شوروی، چاپ اول ۱۳۴۸ و چاپ سوم بعد از فوتش در سال ۱۳۷۴.
• ترجمه کتاب «خانه نینو» نوشته جووانینو گوارسکی.
• ترجمه کتاب «تا کمرگاه یک درخت»
• ترجمه کتاب «شوایک سرباز خوب».
• ستون «غلط های زیادی» روزنامه کیهان سال ۱۳۵۲.
• در دههٔ پنجاه خورشیدی سریالی تحت نام «زندگی خانوادگی» براساس رمانی از جووانینو گوارسکی نوشت این رمان بعدها با نام «شوهر مدرسه ای» توسط جمشید ارجمند ترجمه و منتشر شد.
