منهی عنه غیری

[ویکی فقه] منهی عنه غیری، فعل مورد نهی شارع به دلیل مقدمیت آن برای امر مبغوض می باشد.
منهی عنه غیری چیزی است که به دلیل « مقدمه بودن» برای چیزی دیگر، مورد نهی قرار می گیرد؛ به بیان دیگر، نهی گاهی به طور مستقل به موضوعی تعلق می گیرد و گاهی به عنوان «مقدمه بودن» برای چیز دیگر؛ در صورت دوم، نهی «غیری» است و متعلق آن را نیز «منهی عنه غیری» می گویند؛ یعنی منهی عنهی که به سبب مقدمه بودن برای امری مبغوض، مورد نهی واقع شده است.
تعلق نهی به منهی عنه غیری
تعلق نهی به منهی عنه غیری به انگیزه مورد تکلیف قرار دادن آن نیست، بلکه به منظور ارشاد و بیان مقدمیت ، از آن نهی می شود، مثل: نهی از نماز به سبب امر به زدودن نجاست از مسجد ؛ در این نهی، نماز منهی عنه غیری است، زیرا مقدمه امری مبغوض (ترک ازاله نجاست ) می باشد.