منقلع
لغت نامه دهخدا
- منقلع شدن ؛ برکنده شدن. از بن برکنده شدن : عروق منازعات و مخالفات از وی منتزع و منقلع شود. ( مصباح الهدایه چ همایی ص 257 ).
- منقلع گردیدن ( گشتن ) ؛ منقلع شدن. از ریشه برانداخته شدن : بسیار خاندان قدیم را واسطه او شد که منقلع گشت.( جهانگشای جوینی ). و هرگاه... عروق تشبثات و تعلقات او به دل منتزع و منقلع گردد... مستحق حظوظ و مستوجب رفق و مدارات شود. ( مصباح الهدایه چ همایی ص 257 ). چه نفس را مادام تا به کمال تزکیه نرسیده باشد و اصول صفات وی منقلع نگشته در اظهار کلام حسن حظی... تمام بود. ( مصباح الهدایه ایضاً ص 167 ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) برکنده از بن کنده .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید