منعظ

لغت نامه دهخدا

منعظ. [ م ُ ع ِ ] ( ع ص ) هر آنکه آزمند جماع باشد. || فرج باز و فرازکرده شده از غایت شهوت. ( ناظم الاطباء ). رجوع به انعاظ شود.

فرهنگ فارسی

هر آنکه آزمند جماع باشد . یا فرج باز و فراز کرده شده از غایت شهوت .

پیشنهاد کاربران

بپرس