منطقهٔ فریدن

منطقه فریدن از شمال به شهرستان خوانسار، از جنوب به استان چهارمحال و بختیاری، از شرق به شهرستان تیران و کرون و از غرب به استان مرکزی و لرستان محدود می شود.
مقبره منسوب به کاوه آهنگر در روستای مشهدکاوه از توابع شهرستان چادگان در این منطقه قرار گرفته است. همچنین مجسمه ای از او در میدان ورودی شهر داران مرکز شهرستان فریدن قرار دارد در حالی که درفش کاویانی؛ اولین پرچم ایران را در دستانش برافراشته است.
منطقه ای که اکنون فریدن نامیده می شود در طول تاریخ بخشی از منطقه ای بزرگتر به نام ماد پارتاکنا بوده است و یکی از آبادترین نقاط مرکزی ایران محسوب می شده است. در نقشه ایران باستان ( دورهٔ هخامنشیان ) نیز منطقه فریدن به عنوان بخشی از پرتیکان یا پارتاکن به چشم می خورد. و یکی از مراکز مهم اقتصادی و ارتباطی ایران باستان بوده است. هرودوت می گوید: «مادها به شش قبیله تقسیم می شدند: بوسیان، پاراتاکنیان، استروخانیان، آریزانتیان، بودیان و مغ ها؛ قبل از آن که مادها به قدرت برسند و بر اریکهٔ قدرت بنشینند، در مقابل دولت آشور اتحادیه ای از قبایل را تشکیل داده بودند. این اتحادیه از شش قبیله تشکیل می شد که یکی از آن ها قبیلهٔ «پارتاکن» بودند که در ناحیه اصفهان کنونی زندگی می کردند. دیاکونوف نام این قبیله را نامی ایرانی می داند. همچنین برخی نام فریدن را به فریدون نسبت می دهند.

کوه مرتفع ترین نقطه ایران از سطح دریا در این منطقه وجود دارد. از لحاظ جغرافیایی این منطقه جزئی از زاگرس مرکزی است که در منطقه کوه های بختیاری واقع شده است. اقوام لر بختیاری، ترک، گرج، فارس و ارمنی از اقوام تشکیل دهنده منطقه فریدن هستند.