منطقه پنجاب

پنجاب یا پنج آب[ ۱] ( i /ˈpʌndʒɑːb/ یا /ˈpʌndʒæb/ ) , panj - āb, «پنج رودخانه»[ ۲] ( زبان پنجابی: ਪੰਜਾਬ ( الفبای گرمکهی ) ; پنجاب ( Shahmukhi ) ; पंजाब ( دیواناگری ) ) یا پانچانادا یا پنتاپوتامی، منطقه ای جغرافیایی در آسیای جنوبی است که اراضی وسیعی را در شرق پاکستان و شمال هند در بر می گیرد. در پاکستان، این منطقه در برگیرندهٔ پنجاب پاکستان و قسمت هایی از ناحیه پایتختی اسلام آباداست. در هند، ایالت پنجاب و ناحیهٔ چندی گر، هاریانا، بخش هایی از دهلی، هیماچال پرادش، جامو و راجستان را در بر می گیرد. [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
نام اولیه این منطقه سپتا سند یا هفت رود بوده است که در میان ایرانیان با نام پنجاب که از دو واژهٔ فارسی پنج و آب و نام تشکیل شده است و با نام یونانی پنتاپوتامی در میان یونانیان شناخته شد. نام پنجاب توسط مهاجمین ترک مسلمان که به هند حمله کردند، مجددا استفاده شده و سپس در دوره گورکانیان رایج شده است. پنجاب به طور لغوی به معنای « ( سرزمین ) پنج رودخانه» است که به این رودخانه ها اشاره دارد: جهلم، چناب، راوی، ستلج و رود بیاس. [ ۷]
نام قدیم این منطقه ثنگوش به معنای سرزمین «صد گاو» بوده و آن احتمالاً برابر است با سرزمین هفت رود که امروزه برابر با همان پنج رود ( پنجاب پاکستان ) برابری می کند. [ ۸] [ ۹]
کوروش، بنیانگذار سلسلهٔ هخامنشی، در سال ۵۴۴ ق. م سرزمین های شرق ایران را فتح کرد. او در این سال بلخ را تصرف نمود؛ لذا باختر، مهم ترین ساتراپ نشین شرقی امپراتوری هخامنشی شد. دامنهٔ مسئولیت ها و قلمرو نفوذ ساتراپی باختر به قلمرو سرزمین های همسایه نیز کشیده می شده است. [ ۱۰] [ ۱۱]
تسخیر پنجاب و درهٔ سند در زمان داریوش اول رخ داد. داریوش پس از سرکوب تمامی قیام ها و شورش ها در آغاز پادشاهی خود و تثبیت اقتدار خود بر سراسر امپراتوری، درصدد فتوحات جدید برآمد. در حدود ۵۱۷ ق. م او شمال غرب هند را به تصرف خود درآورد. [ ۱۲] [ ۱۳]