منطقه ویژه اقتصادی چین

مناطق ویژه اقتصادی چین ( SEZs ) به مناطق ویژه اقتصادی واقع در سرزمین اصلی چین گفته می شود. دولت چین در مناطق ویژهٔ اقتصادی سیاست های اقتصادی و انعطاف پذیر ( بیشتر گرایش به بازار آزاد ) اجرا می کند. این سیاست ها اجازه می دهد تا مناطق ویژهٔ اقتصادی از یک سیستم مدیریت اقتصادی برخوردار باشند که برای شرکت های خارجی و داخلی به منظور فعالیت اقتصادی نسبت به دیگر مناطق سرزمین اصلی چین جذاب تر است. در مناطق ویژهٔ اقتصادی «. . . تجارت داخلی و خارجی و سرمایه گذاری بدون مجوز دولت مرکزی چین در پکن انجام می شود. »[ ۱] مناطق ویژهٔ اقتصادی «مشوق های مالی و کسب و کارانه ای را برای جذب سرمایه گذاری خارجی و فناوری» پیشنهاد می کنند.
از اواخر دهه ۱۹۷۰، به ویژه پس از ۳ جلسه عمومی یازدهمین کمیتهٔ مرکزی حزب کمونیست چین در سال ۱۹۷۸، دولت چین تصمیم به راه اندازی اصلاحات ملی اقتصادی گرفت. اساسی ترین سیاست دولت بر روی تدوین و اجرای کلی اصلاحات و سیاست درهای باز متمرکز بود. در طول 1980s، چین از چندین مرحله عبور نمود، اعم از ایجاد مناطق ویژه اقتصادی و سیاست های بازار آزاد در شهرهای ساحلی و برخی مناطق و تعیین سیاست اقتصادی باز در مناطق داخلی و ساحلی و مناطق توسعهٔ فناوری کرد. [ ۲]
از سال ۱۹۸۰ چین مناطق ویژه اقتصادی در شنزن، زوهای و شانتو در استان گوانگ دونگ و شیامن در استان فوجیان و کل استان هاینان را به عنوان یک منطقه ویژه اقتصادی تعیین کرد. در ماه اوت سال ۱۹۸۰، کنگرهٔ ملی خلق ( NPC ) «مقررات منطقه ویژه اقتصادی استان گوانگ دونگ» را تصویب کرد و رسماً بخشی از شنزن را به عنوان منطقهٔ ویژهٔ اقتصادی شنزن ( SSEZ ) تعیین نمود. [ ۲]