منطقه همگرایی درون گرمسیری[ ۱] یا منطقه همگرایی درون حاره ای[ ۲] ( به اختصار: ITCZ ) به منطقه ای باریک گفته می شود که در آن، بادهای بسامان ( بادهای تجارتی ) با یکدیگر همگرا شده و برخورد می کنند. [ ۳] [ ۴]
منطقه همگرایی درون گرمسیری بخش بزرگی از منطقه مدارگان را تحت نفوذ خود دارد. در این منطقه بادهای بسامان که از دو نیمکره به طرف استوا در حال حرکت است، پیش از رسیدن به استوا به علت گرمای زیاد ناپایدار شده و به سمت بالا صعود می کنند. به علت عدم وجود عامل بازدارنده صعود تا ارتفاع بسیار زیاد ( مرز تروپوسفر یا تروپاز استوایی ۱۷ کیلومتر ارتفاع دارد ) ادامه می یابد و همین امر به تشکیل ابرهای حجیم و ریزش باران های فراوان می انجامد.
گرچه متوسط موقعیت منطقه همگرایی درون گرمسیری بر روی استوا منطبق است، با عزیمت مؤلفه عمودی خورشید به سوی مدارهای رأس السرطان و رأس الجدی در طی تابستان نیمکره مربوط، منطقه همگرایی درون حاره ای به پیروی از این مؤلفه به سمت شمال و جنوب انتقال می یابد.
در نواحی استوایی توزیع فعالیت های همرفتی قوی در اتمسفر به میزان زیادی به همگرایی بادهای تجارتی و دمای سطح دریا بستگی دارد به طوری که منطقه همگرایی درون حاره ای و منطقه همگرایی آرام جنوبی SPCZ بر روی مناطقی واقع شده اند که دارای آب های سطحی با دمای بالاتر از ۲۷ درجه سانتیگراد می باشند.
از دو کمربند پرفشار نیمه گرمسیری ( جنب گرمسیری ) ، شیب اختلاف فشار به طرف استواست، که به سمت چاله کم فشار استوایی هدایت می شود. بر پایه این الگو، هوایی که از پرفشار به کم فشار حرکت می کند به وسیله اثر کریولیس منحرف می شود. در نتیجه بادهای بسامان به وجود می آیند که از آن ها در تحت عنوان بادهای بسامان شمال خاوری و بادهای بسامان جنوب خاوری یاد می شود. این بادها، بادهای بسیار پایدار و مداومی هستند که بسیار کم انحراف حاصل می کنند. بادهای بسامان در محلی نزدیک استوا همگرا می شوند. برخورد بادهای بسامان با یکدیگر در منطقه باریکی صورت می گیرد که منطقه همگرایی درون حاره ای نامیده می شود. بادهای همگرا مستلزم صعود هوا هستند تا حجم هوای تازه واردی را فراهم سازند. در امتداد قسمت هایی از چاله کم فشار استوایی در مواقع معینی از سال بادهای بسامان همگرا نمی شوند و در عوض کمربندی از بادهای متغیر تشکیل می شوند که آرامگان استوایی نامیده می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمنطقه همگرایی درون گرمسیری بخش بزرگی از منطقه مدارگان را تحت نفوذ خود دارد. در این منطقه بادهای بسامان که از دو نیمکره به طرف استوا در حال حرکت است، پیش از رسیدن به استوا به علت گرمای زیاد ناپایدار شده و به سمت بالا صعود می کنند. به علت عدم وجود عامل بازدارنده صعود تا ارتفاع بسیار زیاد ( مرز تروپوسفر یا تروپاز استوایی ۱۷ کیلومتر ارتفاع دارد ) ادامه می یابد و همین امر به تشکیل ابرهای حجیم و ریزش باران های فراوان می انجامد.
گرچه متوسط موقعیت منطقه همگرایی درون گرمسیری بر روی استوا منطبق است، با عزیمت مؤلفه عمودی خورشید به سوی مدارهای رأس السرطان و رأس الجدی در طی تابستان نیمکره مربوط، منطقه همگرایی درون حاره ای به پیروی از این مؤلفه به سمت شمال و جنوب انتقال می یابد.
در نواحی استوایی توزیع فعالیت های همرفتی قوی در اتمسفر به میزان زیادی به همگرایی بادهای تجارتی و دمای سطح دریا بستگی دارد به طوری که منطقه همگرایی درون حاره ای و منطقه همگرایی آرام جنوبی SPCZ بر روی مناطقی واقع شده اند که دارای آب های سطحی با دمای بالاتر از ۲۷ درجه سانتیگراد می باشند.
از دو کمربند پرفشار نیمه گرمسیری ( جنب گرمسیری ) ، شیب اختلاف فشار به طرف استواست، که به سمت چاله کم فشار استوایی هدایت می شود. بر پایه این الگو، هوایی که از پرفشار به کم فشار حرکت می کند به وسیله اثر کریولیس منحرف می شود. در نتیجه بادهای بسامان به وجود می آیند که از آن ها در تحت عنوان بادهای بسامان شمال خاوری و بادهای بسامان جنوب خاوری یاد می شود. این بادها، بادهای بسیار پایدار و مداومی هستند که بسیار کم انحراف حاصل می کنند. بادهای بسامان در محلی نزدیک استوا همگرا می شوند. برخورد بادهای بسامان با یکدیگر در منطقه باریکی صورت می گیرد که منطقه همگرایی درون حاره ای نامیده می شود. بادهای همگرا مستلزم صعود هوا هستند تا حجم هوای تازه واردی را فراهم سازند. در امتداد قسمت هایی از چاله کم فشار استوایی در مواقع معینی از سال بادهای بسامان همگرا نمی شوند و در عوض کمربندی از بادهای متغیر تشکیل می شوند که آرامگان استوایی نامیده می شوند.
