منطقه نفوذ

اگرچه ممکن است یک اتحاد رسمی یا سایر تعهدات معاهده ای بین افراد تحت تأثیر و تأثیرگذار وجود داشته باشد، اما چنین تنظیمات رسمی لازم نیست و تأثیر اغلب می تواند نمونه ای از قدرت نرم باشد. به همین ترتیب، یک اتحاد رسمی لزوماً به معنای قرار گرفتن یک کشور در حوزه نفوذ کشور دیگر نیست. انحصارطلبی بالا از نظر تاریخی با درگیری بالاتر همراه بوده است.
در موارد شدیدتر، ممکن است کشوری در «حوزه نفوذ» کشور دیگر به یک شرکت تابعه از آن کشور تبدیل شود و در واقع به عنوان یک کشور ماهواره یا مستعمره واقعی عمل کند. سیستم حوزه های نفوذ که توسط آن ملت های قدرتمند در امور دیگران دخالت می کنند تا به امروز ادامه دارد. اغلب از نظر ابرقدرت ها، قدرت های بزرگ یا قدرتهای میانی تحلیل می شود.
بعضی اوقات بخشهایی از یک کشور واحد می توانند در دو حوزه نفوذ متمایز قرار بگیرند. در دوران استعمار، کشورهای حائل ایران و تایلند، به ترتیب بین امپراتوری های انگلیس / روسیه و انگلیس / فرانسه، بین حوزه های نفوذ قدرت های شاهنشاهی تقسیم شده بودند. به همین ترتیب، پس از جنگ جهانی دوم، آلمان به چهار منطقه اشغالگر تقسیم شد که بعداً در آلمان غربی و آلمان شرقی ادغام شد، اولی عضو ناتو و دومی عضو پیمان ورشو بود.
این اصطلاح همچنین برای توصیف موقعیت های غیر سیاسی استفاده می شود، به عنوان مثال، گفته می شود که یک مرکز خرید دارای یک حوزه نفوذ است که منطقه جغرافیایی را تعیین می کند که در آن بر تجارت خرده فروشی تسلط دارد.
بسیاری از دولت های قدرتمند در قرن های گذشته دارای دولت های تبعی بودند که سلسله بومی آنها تصدی قدرت بزرگ را تصدیق می کردند.
به بسیاری از مناطق جهان، نفوذ فرهنگی که از یک حوزه تأثیر قبلی به ارث رسیده، می پیوندد، حتی اگر دیگر تحت کنترل سیاسی نباشد. بعنوان مثال می توان از فضای انگلیسی، جهان عرب، یوروسفر، سازمان بین المللی فرانکفونی، فرانسافریک، ژرمنوسفر، ایندوسفر، هیسپانیداد، اروپای لاتین/آمریکای لاتین، لوسوفونی، پان ترکیسم، حوزه فرهنگی شرق آسیا، پان اسلاویسم، جهان مالایی و بسیاری موارد دیگر نام برد.