منطقه تاریخی هرون–مورتون پلیس ( انگلیسی: Herron–Morton Place Historic District ) یک منطقه تاریخی در ایندیاناپلیس می باشد که بازسازی و مرمت شده است. محدوده این بخش عبارتند از: خیابان ۱۶ شرقی در جنوب، خیابان ۲۲ شرقی در شمال، پنسیلوانیا شمالی در غرب و خیابان مرکزی در شرق.
... [مشاهده متن کامل]
بخش تاریخی هرون–مورتون به خاطر وجود مجموعه سبک های معماری مسکونی اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ مشهور است. بسیاری از خیابان های شمالی - جنوبی در هرون - مورتون ( شامل خیابان های دلاور، آلاباما و نیوجرسی ) در ابتدا دارای پیاده روهای بزرگ به سمت مرکز با خانه های بزرگی که اطراف این پیاده روها وجود داشت احساس فرحبخشی به انسان دست می داد. تنها خیابان نیوجرسی است که آن مناظر و پیاده روها را در خیابانهای اصلی حفظ کرده و نمونه ای از ظاهر نیمه شمالی محله را ارائه می دهد.
منطقه ای که هرون –مورتون را تشکیل می دهد در اصل بخشی از امتیاز ۶۵ هکتاری زمین بود که در نوامبر ۱۸۲۲ به توماس اونیل اعطا شد. در ۱۸۳۵، اونیل زمین را به ساموئل هندرسون، اولین پستچی پست ایندیاناپلیس و اولین شهردار ( ۱۸۴۷–۱۸۴۹ ) فروخت. این زمین عمدتاً توسعه نیافته بود، به غیر از یک منطقه جنگلی ۱۵ هکتاری، که تقریباً با خیابان های ۱۹، تالبوت و ۲۲ و خیابان مرکزی کنونی محدود شده است. در اواسط قرن نوزدهم، این مکان تبدیل به یک مکان تفریحی معروف به نخلستان هندرسون شد. در سال ۱۸۵۰، هندرسون زمین را فروخت. ۳۲ هکتار غرب خیابان دلاور توسط الیزابت تینکر و منطقه شرق خیابان دلاور توسط ویلیام اوتیس خریداری شد.
در سال ۱۸۵۹، شورای کشاورزی ایالت ایندیانا زمینی را که هنوز توسعه نیافته بود، به عنوان خانه ای برای نمایشگاه ایالتی ایندیانا خریداری کرد.
در آغاز جنگ داخلی آمریکا، این منطقه به عنوان مرکز استقرار پیاده نظام داوطلب ایندیانا مورد استفاده قرار گرفت. بعداً در جنگ به عنوان اردوگاه مورتون، در خدمت اردوگاه اسرای جنگی سربازان کنفدراسیون و فرماندار ایندیانا، الیور اچ. پی. تی. مورتون نامگذاری شد. پس از جنگ داخلی، دوباره به محل نمایشگاه های دولتی بازگشت. یک ساختمان نمایشگاه جدید طراحی شده توسط ادوین می ( خانه فعلی نمایندگان ایالت ایندیانا ) در سال ۱۸۷۳ ساخته شد. نمایشگاه ایالتی هر ساله در این محل برگزار می شد تا اینکه مکان کنونی نمایشگاه در خیابان ۳۸ در سال ۱۸۹۰ ایجاد شد.
... [مشاهده متن کامل]
بخش تاریخی هرون–مورتون به خاطر وجود مجموعه سبک های معماری مسکونی اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ مشهور است. بسیاری از خیابان های شمالی - جنوبی در هرون - مورتون ( شامل خیابان های دلاور، آلاباما و نیوجرسی ) در ابتدا دارای پیاده روهای بزرگ به سمت مرکز با خانه های بزرگی که اطراف این پیاده روها وجود داشت احساس فرحبخشی به انسان دست می داد. تنها خیابان نیوجرسی است که آن مناظر و پیاده روها را در خیابانهای اصلی حفظ کرده و نمونه ای از ظاهر نیمه شمالی محله را ارائه می دهد.
منطقه ای که هرون –مورتون را تشکیل می دهد در اصل بخشی از امتیاز ۶۵ هکتاری زمین بود که در نوامبر ۱۸۲۲ به توماس اونیل اعطا شد. در ۱۸۳۵، اونیل زمین را به ساموئل هندرسون، اولین پستچی پست ایندیاناپلیس و اولین شهردار ( ۱۸۴۷–۱۸۴۹ ) فروخت. این زمین عمدتاً توسعه نیافته بود، به غیر از یک منطقه جنگلی ۱۵ هکتاری، که تقریباً با خیابان های ۱۹، تالبوت و ۲۲ و خیابان مرکزی کنونی محدود شده است. در اواسط قرن نوزدهم، این مکان تبدیل به یک مکان تفریحی معروف به نخلستان هندرسون شد. در سال ۱۸۵۰، هندرسون زمین را فروخت. ۳۲ هکتار غرب خیابان دلاور توسط الیزابت تینکر و منطقه شرق خیابان دلاور توسط ویلیام اوتیس خریداری شد.
در سال ۱۸۵۹، شورای کشاورزی ایالت ایندیانا زمینی را که هنوز توسعه نیافته بود، به عنوان خانه ای برای نمایشگاه ایالتی ایندیانا خریداری کرد.
در آغاز جنگ داخلی آمریکا، این منطقه به عنوان مرکز استقرار پیاده نظام داوطلب ایندیانا مورد استفاده قرار گرفت. بعداً در جنگ به عنوان اردوگاه مورتون، در خدمت اردوگاه اسرای جنگی سربازان کنفدراسیون و فرماندار ایندیانا، الیور اچ. پی. تی. مورتون نامگذاری شد. پس از جنگ داخلی، دوباره به محل نمایشگاه های دولتی بازگشت. یک ساختمان نمایشگاه جدید طراحی شده توسط ادوین می ( خانه فعلی نمایندگان ایالت ایندیانا ) در سال ۱۸۷۳ ساخته شد. نمایشگاه ایالتی هر ساله در این محل برگزار می شد تا اینکه مکان کنونی نمایشگاه در خیابان ۳۸ در سال ۱۸۹۰ ایجاد شد.
