منطقه بی طرف عربستان سعودی و کویت که به منطقه تقسیم شده نیز معروف است، منطقه ای به مساحت ۵٬۷۷۰ کیلومتر مربع ( ۲٬۲۳۰ مایل مربع ) بود بین مرزهای عربستان سعودی و کویت که زمانی که مرز توسط پیمان العقیر در ۲ دسامبر ۱۹۲۲ تعیین شد، وضعیت مالکیت آن نامشخص باقی مانده بود. [ ۱] [ ۲]
به گفته دانیل یرگین، «منطقه بی طرف همان دو هزار مایل مربع بیابان بایر بود که توسط بریتانیا در سال ۱۹۲۲ در راستای ترسیم مرز بین کویت و عربستان سعودی ایجاد شد. به منظور سازگاری با بادیه نشینانی که بین کویت و عربستان سعودی سرگردان بودند و ملیت برایشان مفهومی مبهم بود، توافق شد که دو کشور بر این منطقه حاکمیت مشترک داشته باشند. »
در این منطقه که بعداً «منطقه بی طرف» یا «منطقه تقسیم شده» نامیده شد، پیمان العقیر بیان کرد: «تا زمانی که از طریق خدمات شایسته دولت بریتانیای کبیر توافق نامه دیگری حاصل شود، و دولت نجد و کویا در این باره توافق دیگری کنند، دولت نجد و کویت در این خصوص از حقوق مساوی برخوردار خواهند بود.
با این حال، تا زمانی که در سال ۱۹۳۸ نفت در بورگان ( برقان ) کویت کشف شد، دو طرف علاقه چندانی به یک حل و فصل قطعی تر «منطقه بی طرف" نشان ندادند. با امکان کشف نفت در خود «منطقه بی طرف»، امتیازاتی در سال های ۱۹۴۸–۱۹۴۹ توسط هر دو دولت به شرکت نفتی وسترن آمینو اویل و پاسیفیک اعطا شد. نفت در مارس ۱۹۵۳ کشف شد. بعداً دو کشور طبق یک توافقنامه عملیاتی مشترک از نفت بهره برداری کردند.
در سال ۱۹۵۷، عربستان سعودی قرارداد امتیازی را با شرکت نفت عرب متعلق به ژاپن و کویت در سال ۱۹۵۸ امضا کرد. تاریخ این امتیاز در سال ۲۰۰۰ منقضی شد. این شرکت اولین کشف فراساحلی خود را در ژانویه ۱۹۶۰ انجام داد.
مذاکرات تقسیم منطقه اندکی پس از دیدار حاکمان کویت و عربستان سعودی آغاز شد و در اکتبر ۱۹۶۰ تصمیم گرفتند که منطقه بی طرف باید تقسیم شود. در ۷ ژوئیه ۱۹۶۵، دو دولت توافق نامه ای را در این مورد امضا کردند ( که در ۲۵ ژوئیه ۱۹۶۶ اجرایی شد ) . در ۱۷ دسامبر ۱۹۶۷ توافقنامه مرزبندی برای تقسیم منطقه بی طرف امضا شد، اما به طور رسمی تا زمان مبادله اسناد و امضا که در ۱۸ دسامبر ۱۹۶۹ در کویت انجام شد، عملی نشد. [ ۳] پس از تصویب در ۱۸ ژانویه ۱۹۷۰، موافقت نامه در روزنامه رسمی کویت در ۲۵ ژانویه ۱۹۷۰ منتشر شد.
این منطقه هرگز کد ایزو ۳۱۶۶ را به خود اختصاص نداد زیرا قبل از پذیرش ایزو ۳۱۶۶ در سال ۱۹۷۴ تقسیم بندی شده بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه گفته دانیل یرگین، «منطقه بی طرف همان دو هزار مایل مربع بیابان بایر بود که توسط بریتانیا در سال ۱۹۲۲ در راستای ترسیم مرز بین کویت و عربستان سعودی ایجاد شد. به منظور سازگاری با بادیه نشینانی که بین کویت و عربستان سعودی سرگردان بودند و ملیت برایشان مفهومی مبهم بود، توافق شد که دو کشور بر این منطقه حاکمیت مشترک داشته باشند. »
در این منطقه که بعداً «منطقه بی طرف» یا «منطقه تقسیم شده» نامیده شد، پیمان العقیر بیان کرد: «تا زمانی که از طریق خدمات شایسته دولت بریتانیای کبیر توافق نامه دیگری حاصل شود، و دولت نجد و کویا در این باره توافق دیگری کنند، دولت نجد و کویت در این خصوص از حقوق مساوی برخوردار خواهند بود.
با این حال، تا زمانی که در سال ۱۹۳۸ نفت در بورگان ( برقان ) کویت کشف شد، دو طرف علاقه چندانی به یک حل و فصل قطعی تر «منطقه بی طرف" نشان ندادند. با امکان کشف نفت در خود «منطقه بی طرف»، امتیازاتی در سال های ۱۹۴۸–۱۹۴۹ توسط هر دو دولت به شرکت نفتی وسترن آمینو اویل و پاسیفیک اعطا شد. نفت در مارس ۱۹۵۳ کشف شد. بعداً دو کشور طبق یک توافقنامه عملیاتی مشترک از نفت بهره برداری کردند.
در سال ۱۹۵۷، عربستان سعودی قرارداد امتیازی را با شرکت نفت عرب متعلق به ژاپن و کویت در سال ۱۹۵۸ امضا کرد. تاریخ این امتیاز در سال ۲۰۰۰ منقضی شد. این شرکت اولین کشف فراساحلی خود را در ژانویه ۱۹۶۰ انجام داد.
مذاکرات تقسیم منطقه اندکی پس از دیدار حاکمان کویت و عربستان سعودی آغاز شد و در اکتبر ۱۹۶۰ تصمیم گرفتند که منطقه بی طرف باید تقسیم شود. در ۷ ژوئیه ۱۹۶۵، دو دولت توافق نامه ای را در این مورد امضا کردند ( که در ۲۵ ژوئیه ۱۹۶۶ اجرایی شد ) . در ۱۷ دسامبر ۱۹۶۷ توافقنامه مرزبندی برای تقسیم منطقه بی طرف امضا شد، اما به طور رسمی تا زمان مبادله اسناد و امضا که در ۱۸ دسامبر ۱۹۶۹ در کویت انجام شد، عملی نشد. [ ۳] پس از تصویب در ۱۸ ژانویه ۱۹۷۰، موافقت نامه در روزنامه رسمی کویت در ۲۵ ژانویه ۱۹۷۰ منتشر شد.
این منطقه هرگز کد ایزو ۳۱۶۶ را به خود اختصاص نداد زیرا قبل از پذیرش ایزو ۳۱۶۶ در سال ۱۹۷۴ تقسیم بندی شده بود.
