منصور کوشان ( زادهٔ ۵ دیِ ۱۳۲۷ در اصفهان – درگذشتهٔ ۲۷ بهمنِ ۱۳۹۲ ) ، شاعر، نویسنده، پژوهشگر و روزنامه نگار ایرانی، برندهٔ جایزهٔ آزادی بیان اوسیتزکی Ossietzky Prise، در سال ۱۳۸۹ ( نوامبر ۲۰۱۰ ) و لوح سپاس تندیس اثر برتر ادبیات نمایشی جشنواره خانه تئاتر ایران در سال ۱۳۸۷ ( می ۲۰۰۹ ) است.
... [مشاهده متن کامل]
او پس از چندین بار بازداشت شدن، سرانجام در سال ۱۳۷۷، در دورهٔ رئیس جمهوری محمد خاتمی، به خاطر انتشار بیانیه «ما نویسنده ایم» یا «متن ۱۳۴ نویسنده» و سردبیری مجله های تکاپو، «بوطیقای نو»، و «آدینه» ، انتشار متن «منشور کانون نویسندگان»، “داشتن چند کتاب غیرقابل انتشار در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و فعالیت در جمع مشورتی کانون نویسندگان، در دادگاه انقلاب، همراه دیگر دوستان و همکارانش محکوم می شود.
کوشان برای سخنرانی در پنجاهمین سال اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر ( ۱۰ دسامبر ۱۹۹۸ ) به نروژ سفر می کند و پس از آگاهی از خبر کشته شدن دوستان و همکارانش، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده در جریان قتل های زنجیره ای ناگزیر به زندگی در تبعید می شود. منصور کوشان، چند سال مدیر هنری تئاتر سولبرگ شهر استاوانگر در نروژ بود و هفت نمایش نامه از خود و نویسندگان جهانی را به زبان نروژی طراحی و کارگردانی کرد و اجراهای موفقی از آن ها در روی صحنه داشت.
در پنجم دی ماه ۱۳۲۷ در اصفهان زاده شد. در سال های جوانی شعر و نمایشنامه می نوشت و از نسل جوان حلقهٔ جنگ اصفهان بود. از او در همان سال های جوانی نمایشنامه های «تصویر من»، «ساعت کوبنده چیست، ساعت کوبنده» و «بودن از نبودن» در دانشگاه اصفهان به روی صحنه رفت. کوشان در سال ۱۳۵۳، پس از این که نمایشنامه اش «فریادی برای گوش های کر» در صحنه اجرا شد، برندهٔ اول جشنواره تئاتر شهرستان ها گشت، تله ویزیون ملی آن را ضبط و پخش کرد، و هم چنین برنده نمایشنامه نویسی سال به خاطر نمایشنامه «روزنامه های دیروز، امروز و فردا» از طرف سازمان تلویزیون ملی ایران گشت و پس از به عنوان مسئول مرکر فرهنگی اصفهان به استخدام سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران درآمد.
در این سال ها، منصور کوشان در کنار طراحی و کارگردانی نمایشنامه هایی از خود و دیگران، کلاس های آموزش نمایشنامه نویسی و کارگردانی نیز داشت و با گروه تئاتر دانشگاه اصفهان همکاری می کرد. اما از آن جا که اجرای نمایش های او، مانند «الف، لام، میم»، «وعدهٔ ملاقات»، «بودن از نبودن» و … با مشکل ساواک روبرو شد، در پاییز سال ۱۳۵۴ اصفهان را به مقصد تهران ترک کرد.
... [مشاهده متن کامل]
او پس از چندین بار بازداشت شدن، سرانجام در سال ۱۳۷۷، در دورهٔ رئیس جمهوری محمد خاتمی، به خاطر انتشار بیانیه «ما نویسنده ایم» یا «متن ۱۳۴ نویسنده» و سردبیری مجله های تکاپو، «بوطیقای نو»، و «آدینه» ، انتشار متن «منشور کانون نویسندگان»، “داشتن چند کتاب غیرقابل انتشار در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و فعالیت در جمع مشورتی کانون نویسندگان، در دادگاه انقلاب، همراه دیگر دوستان و همکارانش محکوم می شود.
کوشان برای سخنرانی در پنجاهمین سال اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر ( ۱۰ دسامبر ۱۹۹۸ ) به نروژ سفر می کند و پس از آگاهی از خبر کشته شدن دوستان و همکارانش، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده در جریان قتل های زنجیره ای ناگزیر به زندگی در تبعید می شود. منصور کوشان، چند سال مدیر هنری تئاتر سولبرگ شهر استاوانگر در نروژ بود و هفت نمایش نامه از خود و نویسندگان جهانی را به زبان نروژی طراحی و کارگردانی کرد و اجراهای موفقی از آن ها در روی صحنه داشت.
در پنجم دی ماه ۱۳۲۷ در اصفهان زاده شد. در سال های جوانی شعر و نمایشنامه می نوشت و از نسل جوان حلقهٔ جنگ اصفهان بود. از او در همان سال های جوانی نمایشنامه های «تصویر من»، «ساعت کوبنده چیست، ساعت کوبنده» و «بودن از نبودن» در دانشگاه اصفهان به روی صحنه رفت. کوشان در سال ۱۳۵۳، پس از این که نمایشنامه اش «فریادی برای گوش های کر» در صحنه اجرا شد، برندهٔ اول جشنواره تئاتر شهرستان ها گشت، تله ویزیون ملی آن را ضبط و پخش کرد، و هم چنین برنده نمایشنامه نویسی سال به خاطر نمایشنامه «روزنامه های دیروز، امروز و فردا» از طرف سازمان تلویزیون ملی ایران گشت و پس از به عنوان مسئول مرکر فرهنگی اصفهان به استخدام سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران درآمد.
در این سال ها، منصور کوشان در کنار طراحی و کارگردانی نمایشنامه هایی از خود و دیگران، کلاس های آموزش نمایشنامه نویسی و کارگردانی نیز داشت و با گروه تئاتر دانشگاه اصفهان همکاری می کرد. اما از آن جا که اجرای نمایش های او، مانند «الف، لام، میم»، «وعدهٔ ملاقات»، «بودن از نبودن» و … با مشکل ساواک روبرو شد، در پاییز سال ۱۳۵۴ اصفهان را به مقصد تهران ترک کرد.
