منصور نمری

[ویکی شیعه] منصور نمری، شاعری شیعی است که در اشعار خود از حق اهل بیت(ع) دفاع نموده است. وی معاصر هارون الرشید و شاگرد عتابی است. او شاعری سیاسی است که معتقد به تقیه نیز هست به این جهت تشیع خود را پنهان داشته و نسبت به خلفاء اظهار دوستی می نماید. اعتقاد حقیقی وی از لابه لای اشعارش به خوبی آشکار است و به کارگیری صنعت توریه که گاهی نوعی تصریح نیز در آن است این مدعا را اثبات می کند. بدخواهان و کینه توزان نزد هارون اسرار او را فاش نموده و پرده از تشیع و محبت بسیارش به اهل بیت پیامبر(ص) برداشتند و خشم هارون را بر وی برانگیختند. هارون مأموری را برای قتل وی فرستاد ولی قبل از رسیدن مأمور، او از دنیا رفت. وفات وی را حدود سال ۱۹۰ه. ق. نوشته اند. از این شاعر اخبار و اشعار زیادی به دست ما نرسیده است.
منصور بن سلمة بن زبرقان از طایفه نمر بن قاسط نزاری  بین سال های ۱۴۰و ۱۴۵ه. ق. در شهر رأس العین در جزیره «ام عمر» در شمال شام دیده به جهان گشود. کنیه او ابو الفضل الشاعر الجرزی البغدادی بود.
وی از خواص بارگاه هارون الرشید بوده ولی در باطن به اهل بیت(ع) ارادت می ورزیده است. وی در دوران سرکوب علویان و خصوصاً شیعیان توانست مصیبت و ستمی که به اهل بیت (ع) رسیده بود را در گوش تاریخ فریاد کند و با مرثیه سرایی و مدیحه گویی فضایل و مناقب آنان را در اشعار خود به طور صادقانه و با صراحت لهجه به همگان برساند. اعتقاد حقیقی او از لابه لای اشعارش به خوبی آشکار است و به کارگیری صنعت توریه که گاهی نوعی تصریح نیز در آن است این مدعا را اثبات می کند. او از جهت توانایی در شعر از برگزیدگان شاعران عصر خویش است. بدخواهان و کینه توزان نزد هارون اسرار او را فاش نموده و پرده از تشیع و محبت بسیارش به اهل بیت پیامبر(ص) برداشتند و خشم هارون را بر وی برانگیختند.

[ویکی اهل البیت] منصور بن سلمة بن زبرقان از طایفه ی نمر بن قاسط نزاری بود. کنیه ی او ابوالفضل الشاعر الجرزی البغدادی بود. وی از خواص بارگاه هارون الرشید بوده ولی در باطن به اهل بیت علیهم السلام ارادت می ورزیده است.
وی در دوران سرکوب علویان و خصوصاً شیعیان توانست مصیب و ستمی که به اهل بیت علیهم السلام رسیده بود در گوش تاریخ فریاد کند و با مرثیه سرایی و مدیحه گویی فضایل و مناقب آنان را در اشعار خود به طور صادقانه و باصراحت لهجه به همگان برساند. اعتقاد حقیقی او از لابه لای اشعارش به خوبی آشکار است و بکارگیری صنعت توریه که گاهی نوعی تصریح نیز در آن است این مدعا را اثبات می کند.
او از جهت توانایی در شعر از برگزیدگان شاعران عصر خویش است. شاعری متفنن و چیره دست در انواع شعر است. شعرش سهل و روان، لطیف و دقیق و پرفراز است. بدخواهان و کینه توزان نزد هارون اسرار او را فاش نموده و پرده از تشیع و محبت بسیارش به اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله برداشتند و خشم هارون را بر وی برانگیختند.
منصور نمری با تکیه بر اصل تقیه خود را به هارون الرشید نزدیک کرد ولی دیری نپایید که تشیع وی توسط استادش عتابی برای هارون آشکار شد و بدنبال آن هارون دستور داد که هر جا نمری را یافتند دست و زبانش را قطع کنند و سپس گردنش را بزنند، اما قبل از اجرای حکم خلیفه منصور نمری با مرگ طبیعی از دنیا رفته بود.
بعد از مرگ منصور نمری و سوزانده شدن دیوان اشعارش توسط هارون الرشید هیچگونه کوششی در جمع آوری و نگهداری اشعار وی بخاطر ترس از حکومت وقت صورت نگرفت . لذا تعداد اشعار بجا مانده وی کم می باشد و در کتب امالی و تراجم بصورت پراکنده موجود است . او به سال 190 یا 193 هـ.ق درگذشته است.