منصور عطائی ( ۱۲۸۳ تهران - ۱۳۶۳ تهران ) مؤلف، محقق، بنیانگذار گروه زراعت و اصلاح نباتات، استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران و معاون وزیر کشاورزی در کابینه دکتر محمد مصدق و همچنین یکی از بنیانگذاران نهضت آزادی ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
منصور عطایی در ۱۲۸۳ در تهران متولد شد. پس از اتمام دوره متوسطه تحصیلی در تهران وارد مدرسه عالی فلاحت شد و دیپلم کشاورزی گرفت. پس از آن در مسابقه اعزام دانشجو به خارج شرکت نموده و جز محصلین اعزامی از طرف دولت به فرانسه رفت و سه سال در مدرسه ملی کشاورزی گرینیون درس خواند. پس از آن جهت گذراندن دوره های تکمیلی به انستیتو اگرونومیک پاریس وارد شد و مجدداً دبیرستان کشاورزی و دانشکده را به پایان رساند و مهندس کشاورزی شد. در سال ۱۳۱۵ به ایران بازگشت و با سمت دستیار مصطفی زاهدی در مدرسه عالی فلاحت ( دانشکده کشاورزی کرج ) به کار مشغول شد. مدتی هم ریاست بنگاه اصلاح نباتات را عهده دار شد. او در سال ۱۳۲۵ در شورای دانشکده کشاورزی به همراه دکتر تقی بهرامی و مهندس کریم ساعی عضویت یافت. در دانشکده کشاورزی علاوه بر استادی و معاونت، بین سال های ۱۳۳۱ تا ۱۳۳۳ رئیس دانشکده بود. در ۱۳۳۰ با حفظ سمت به معاونت وزارت کشاورزی منصوب گردید. در تیرماه ۱۳۳۲ که مهندس خلیل طالقانی وزیر کشاورزی وقت، از سمت خود استعفا کرد، عطائی به کفالت آن وزارتخانه منصوب شد. اما پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تحت تعقیب قرار گرفت، مدتی به زندان رفت و شغل دانشگاهی را هم از دست داد. پس از مدتی مجدداً به دانشگاه بازگشت و به آموزش پرداخت. عطائی در رشته تخصصی خود دارای تألیفاتی است، از جمله می توان کتاب زراعت را نام برد. او در ۱۳۶۳ در تهران درگذشت.
در ۲۱ اسفند ۱۳۳۲، سی و چهار تن از شخصیت های طرفدار نهضت مقاومت ملی که در میان آن ها نام ۱۲ استاد دانشگاه تهران دیده می شد در اعتراض به تشکیل کنسرسیوم نفت با شرکت پنج شرکت آمریکایی نیوجرسی، سوکوئی، کالیفرنیا، گلف و تکزاس و نیز شرکت نفت انگلیس، شرکت شل و شرکت نفت فرانسه و یادآوری ضررهای این قرارداد خطاب به ملت ایران نامه ای نوشتند. استادانی که این نامه سرگشاده را امضا کرده بودند عبارت بودند از دکتر عبدالله معظمی، مهندس خلیلی، مهندس مهدی بازرگان، دکتر یدالله سحابی، دکتر اسدالله بیژن، دکتر کمال الدین جناب، دکتر محمد قریب، دکتر نعمت الهی، دکتر رحیم عابدی، مهندس عباس امیرانتظام، دکتر میربابائی و مهندس منصور عطائی. چند روز بعد دوازده تن استادانی که با امضای نامه سرگشاده مورد غضب شاه و دولتِ زاهدی قرار گرفته بودند برخلاف مقررات استقلال دانشگاه، با دستور مستقیم محمدرضا شاه از سوی جعفری وزیر فرهنگ، از دانشگاه اخراج شدند.
... [مشاهده متن کامل]
منصور عطایی در ۱۲۸۳ در تهران متولد شد. پس از اتمام دوره متوسطه تحصیلی در تهران وارد مدرسه عالی فلاحت شد و دیپلم کشاورزی گرفت. پس از آن در مسابقه اعزام دانشجو به خارج شرکت نموده و جز محصلین اعزامی از طرف دولت به فرانسه رفت و سه سال در مدرسه ملی کشاورزی گرینیون درس خواند. پس از آن جهت گذراندن دوره های تکمیلی به انستیتو اگرونومیک پاریس وارد شد و مجدداً دبیرستان کشاورزی و دانشکده را به پایان رساند و مهندس کشاورزی شد. در سال ۱۳۱۵ به ایران بازگشت و با سمت دستیار مصطفی زاهدی در مدرسه عالی فلاحت ( دانشکده کشاورزی کرج ) به کار مشغول شد. مدتی هم ریاست بنگاه اصلاح نباتات را عهده دار شد. او در سال ۱۳۲۵ در شورای دانشکده کشاورزی به همراه دکتر تقی بهرامی و مهندس کریم ساعی عضویت یافت. در دانشکده کشاورزی علاوه بر استادی و معاونت، بین سال های ۱۳۳۱ تا ۱۳۳۳ رئیس دانشکده بود. در ۱۳۳۰ با حفظ سمت به معاونت وزارت کشاورزی منصوب گردید. در تیرماه ۱۳۳۲ که مهندس خلیل طالقانی وزیر کشاورزی وقت، از سمت خود استعفا کرد، عطائی به کفالت آن وزارتخانه منصوب شد. اما پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تحت تعقیب قرار گرفت، مدتی به زندان رفت و شغل دانشگاهی را هم از دست داد. پس از مدتی مجدداً به دانشگاه بازگشت و به آموزش پرداخت. عطائی در رشته تخصصی خود دارای تألیفاتی است، از جمله می توان کتاب زراعت را نام برد. او در ۱۳۶۳ در تهران درگذشت.
در ۲۱ اسفند ۱۳۳۲، سی و چهار تن از شخصیت های طرفدار نهضت مقاومت ملی که در میان آن ها نام ۱۲ استاد دانشگاه تهران دیده می شد در اعتراض به تشکیل کنسرسیوم نفت با شرکت پنج شرکت آمریکایی نیوجرسی، سوکوئی، کالیفرنیا، گلف و تکزاس و نیز شرکت نفت انگلیس، شرکت شل و شرکت نفت فرانسه و یادآوری ضررهای این قرارداد خطاب به ملت ایران نامه ای نوشتند. استادانی که این نامه سرگشاده را امضا کرده بودند عبارت بودند از دکتر عبدالله معظمی، مهندس خلیلی، مهندس مهدی بازرگان، دکتر یدالله سحابی، دکتر اسدالله بیژن، دکتر کمال الدین جناب، دکتر محمد قریب، دکتر نعمت الهی، دکتر رحیم عابدی، مهندس عباس امیرانتظام، دکتر میربابائی و مهندس منصور عطائی. چند روز بعد دوازده تن استادانی که با امضای نامه سرگشاده مورد غضب شاه و دولتِ زاهدی قرار گرفته بودند برخلاف مقررات استقلال دانشگاه، با دستور مستقیم محمدرضا شاه از سوی جعفری وزیر فرهنگ، از دانشگاه اخراج شدند.
