منصور برزگر ( زادهٔ ۹ اسفند ۱۳۲۵ در بویین زهرا ) کشتی گیر بازنشسته، مربی کشتی و مدیر ورزشی ایرانی است. او در دوران فعالیت ورزشی خود در دستهٔ ۷۴ کیلوگرم کشتی آزاد، برندهٔ مدال نقره المپیک ۱۹۷۶ مونترآل، قهرمان مسابقات قهرمانی کشتی جهان در ۱۹۷۳ و نیز نایب قهرمان دو دورهٔ این مسابقات در ۱۹۷۵ و ۱۹۷۷ است. مسابقات قهرمانی جهان ۱۹۷۸، اولین تجربه مربیگری او در تیم ملی بود و در چهار دوره بازی های المپیک ۱۹۸۸ سئول، ۱۹۹۲ بارسلون، ۱۹۹۶ آتلانتا، ۲۰۰۰ سیدنی و ۲۰۰۴ آتن، تیم ملی کشتی آزاد ایران را به عنوان سرمربی هدایت کرد. او به عنوان عضو هیئت رئیسه و مدیر کمیته استعدادیابی فدراسیون کشتی ایران و نیز مدیر تیم های ملی کشتی فعالیت کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
او دوران کودکی در خیابان عباسی تهران گذراند و در شغل هایی مانند مکانیکی و فنرسازی مشغول به کار شد. برزگر ابتدا در هفده سالگی ( ۱۳۴۳ ) تمریناتش را زیر نظر منصور اینانلو از باشگاه البرز در خیابان سلسبیل آغاز کرد و سپس به باشگاه ایزد فردوسی رفت که در آن جا مربی اصلی اش منصور تبریزی باعث شکوفایی استعداد او شد.
برزگر در ۲۰ سالگی در دستهٔ ۶۸ کیلوگرم مسابقات انتخابی تیم ملی برای المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی شرکت کرد و مغلوب عبدالله موحد شد.
او که به استخدام سازمان آب درآمده بود، تمریناتش را زیر نظر عبدالحسین فعلی ادامه داد. در مسابقات قهرمانی کشور ۱۳۴۸ مشهد، که برای نخستین بار در ۱۰ وزن جدید برگزار می شد، برزگر بالاتر از صحبت الله جعفری از کرمانشاه و محمد خادم ( پدر امیر و رسول ) از تیم میزبان روی سکوی نخست ۶۸ کیلوگرم ایستاد.
در رقابت های ۱۳۵۰ تهران هم در وزنی جدید دوباره قهرمان کشور شد. او در این رقابت ها محمدرضا طاهری ( که بعدها حریف همیشگی اش در انتخابی ها و رقابت های داخلی شد ) را شکست داد. همان سال او در مسابقات انتخابی تیم ملی برای قهرمانی جهان ۱۹۷۱ صوفیه به محمد فرهنگدوست باخت اما به عنوان فرد ذخیره، در فهرست مسافران صوفیه قرار گرفت.
سال بعدش او در ایران بی رقیب بود و با عضویت در تیم ملی عازم المپیک ۱۹۷۲ مونیخ شد. برزگر در این رقابت ها که اولین تجربه جهانی اش بود، یوری گوسف از شوروی را با ضربه فنی شکست داد اما در ادامه با باخت برابر آدولف ریگر آلمانی، عنوان پنجم را به دست آورد.
در سال ۱۹۷۳ که قرار بود مسابقات قهرمانی جهان در تهران برگزار شود، بیشتر ملی پوشان اصلی در رقابت های قهرمانی کشور ( اردیبهشت ۱۳۵۲ ) شرکت نکردند اما منصور برزگر در بابل به روی تشک رفت و باز هم قهرمان ایران شد.
... [مشاهده متن کامل]
او دوران کودکی در خیابان عباسی تهران گذراند و در شغل هایی مانند مکانیکی و فنرسازی مشغول به کار شد. برزگر ابتدا در هفده سالگی ( ۱۳۴۳ ) تمریناتش را زیر نظر منصور اینانلو از باشگاه البرز در خیابان سلسبیل آغاز کرد و سپس به باشگاه ایزد فردوسی رفت که در آن جا مربی اصلی اش منصور تبریزی باعث شکوفایی استعداد او شد.
برزگر در ۲۰ سالگی در دستهٔ ۶۸ کیلوگرم مسابقات انتخابی تیم ملی برای المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی شرکت کرد و مغلوب عبدالله موحد شد.
او که به استخدام سازمان آب درآمده بود، تمریناتش را زیر نظر عبدالحسین فعلی ادامه داد. در مسابقات قهرمانی کشور ۱۳۴۸ مشهد، که برای نخستین بار در ۱۰ وزن جدید برگزار می شد، برزگر بالاتر از صحبت الله جعفری از کرمانشاه و محمد خادم ( پدر امیر و رسول ) از تیم میزبان روی سکوی نخست ۶۸ کیلوگرم ایستاد.
در رقابت های ۱۳۵۰ تهران هم در وزنی جدید دوباره قهرمان کشور شد. او در این رقابت ها محمدرضا طاهری ( که بعدها حریف همیشگی اش در انتخابی ها و رقابت های داخلی شد ) را شکست داد. همان سال او در مسابقات انتخابی تیم ملی برای قهرمانی جهان ۱۹۷۱ صوفیه به محمد فرهنگدوست باخت اما به عنوان فرد ذخیره، در فهرست مسافران صوفیه قرار گرفت.
سال بعدش او در ایران بی رقیب بود و با عضویت در تیم ملی عازم المپیک ۱۹۷۲ مونیخ شد. برزگر در این رقابت ها که اولین تجربه جهانی اش بود، یوری گوسف از شوروی را با ضربه فنی شکست داد اما در ادامه با باخت برابر آدولف ریگر آلمانی، عنوان پنجم را به دست آورد.
در سال ۱۹۷۳ که قرار بود مسابقات قهرمانی جهان در تهران برگزار شود، بیشتر ملی پوشان اصلی در رقابت های قهرمانی کشور ( اردیبهشت ۱۳۵۲ ) شرکت نکردند اما منصور برزگر در بابل به روی تشک رفت و باز هم قهرمان ایران شد.
