ویلیام نیکول در سال ۱۸۲۸ قطعه ای از کریستال کلسیت طبیعی را انتخاب کرد که به شکل متوازی السطوحی با زاویه حاده ۷۱ درجه بود ( ساختار هندسی توده کلسیت به صورت متوازی السطوح است ) .
نیکول برشهایی را در دو طرف کریستال ایجاد کرد، تا جایی که زاویه ۷۱ درجه به ۶۸ درجه کاهش یافت. سپس کریستال را در امتداد قطر کوچک آن به دو قسمت تقسیم کرد و با چسبی بنام صمغ کانادا ( Canada Balsam ) که چسبی شفاف برای نور مرئی است و ضریب شکست آن برای نور زرد ۱٫۵۵ می باشد، این دو قطعه را به هم وصل کرد. بدین ترتیب، کلسیت به منشور بی رنگی بنام منشور نیکول تبدیل می شود. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنیکول برشهایی را در دو طرف کریستال ایجاد کرد، تا جایی که زاویه ۷۱ درجه به ۶۸ درجه کاهش یافت. سپس کریستال را در امتداد قطر کوچک آن به دو قسمت تقسیم کرد و با چسبی بنام صمغ کانادا ( Canada Balsam ) که چسبی شفاف برای نور مرئی است و ضریب شکست آن برای نور زرد ۱٫۵۵ می باشد، این دو قطعه را به هم وصل کرد. بدین ترتیب، کلسیت به منشور بی رنگی بنام منشور نیکول تبدیل می شود. [ ۱]
wiki: منشور نیکول