منشور استقلال اسرائیل ( به عبری: הכרזת העצמאות של מדינת ישראל ) در تاریخ ۱۴ مه ۱۹۴۸ - ۵ ایار ۵۷۰۸ عبری و هم زمان با پایان قیمومیت بریتانیا بر فلسطین، توسط اعضای مجمع موقت ملی اسرائیل به امضا رسید.
این منشور تلاش ملت یهود را برای بازگشت به سرزمین تاریخی قوم یهود و اعلام برپائی کشور مستقل اسرائیل بر اساس قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل بازگو می کند و به نام دولت آینده اسرائیل تعهد می دهد که اعراب مقیم این کشور از آزادی و تساوی حقوق کامل برخوردار خواهند بود.
... [مشاهده متن کامل]
بر اساس تقویم عبری در اسرائیل، روز ۵ ایار، تعطیل رسمی و از اعیاد ملی است. در مقابل فلسطینی ها سالگرد تأسیس اسرائیل را «یوم النکبه» ( روز نکبت ) می نامند.
در تاریخ ۱۴ مه ۱۹۴۸ ( ۲۴ اردیبهشت ۱۳۲۷ ) ، ۲۵۰ صهیونیست در موزه وقت تل آویو به آدرس «پلاک ۱۶، بلوار روتشیلد»، جلسه ای را تشکیل داده و تصمیماتی را اتخاذ کردند که آن جلسه را به یکی از مهم ترین و تاریخی ترین جلسات قرن بیستم تبدیل کرد.
«در سرزمین اسرائیل بود که ملت یهود به پا خاست و در همین سرزمین بود که چهره معنوی و ماهیت مذهبی و سیاسی این ملت شکل گرفت و از سیادت و حق حاکمیت ملی برخوردار گردید. در خاک سرزمین اسرائیل بود که یهودیان فرهنگ ملی و جهان شمول خویش را به وجود آوردند و تورات «کتاب کتاب های جاودانه» را برای جهانیان به ارمغان آوردند.
با آن که ملت یهود از سرزمین خود با زور و اجبار رانده شد و در سرزمین های بیگانه پراکنده گردید، انسان یهودی وابستگی و تعلق خود را به سرزمین اسرائیل به دست فراموشی نسپرد و هیچ گاه از نیایش و امید برای بازگشت دگربار به میهن اجدادی و رسیدن دوباره به آزادی سیاسی باز نایستاد.
به دلیل تعلقات تاریخی و سنتی، یهودیان در تمامی نسل های خود در آرزوی بازگشت به سرزمین اسرائیل و استقرار دوباره در میهن باستانی خود بوده اند و در نسل های اخیر بازگشت همگانی یهودیان به سرزمین اسرائیل رخ داده است، که در چارچوب پیشگامان و پیشاهنگان و مبارزان، روح یهودی را به این سرزمین بازگردانده اند؛ زبان عبری احیا شده است، شهرها و روستاهایی را شالوده ریزی کرده و برپا ساخته اند و کشوری شکل گرفته که بر اقتصاد و فرهنگ خود حاکم شده است و در واقع موجودیت اجتماعی، فرهنگی و ملی سرزمین اسرائیل را زنده کرده اند. این ملتی است که در اشتیاق صلح به سر می برد و از خود دفاع می کند و برکت پیشرفت برای زندگی همه ساکنان این سرزمین را بشارت می دهد و جان خود را در راه استقلال ملی خویش نثار می کند.
این منشور تلاش ملت یهود را برای بازگشت به سرزمین تاریخی قوم یهود و اعلام برپائی کشور مستقل اسرائیل بر اساس قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل بازگو می کند و به نام دولت آینده اسرائیل تعهد می دهد که اعراب مقیم این کشور از آزادی و تساوی حقوق کامل برخوردار خواهند بود.
... [مشاهده متن کامل]
بر اساس تقویم عبری در اسرائیل، روز ۵ ایار، تعطیل رسمی و از اعیاد ملی است. در مقابل فلسطینی ها سالگرد تأسیس اسرائیل را «یوم النکبه» ( روز نکبت ) می نامند.
در تاریخ ۱۴ مه ۱۹۴۸ ( ۲۴ اردیبهشت ۱۳۲۷ ) ، ۲۵۰ صهیونیست در موزه وقت تل آویو به آدرس «پلاک ۱۶، بلوار روتشیلد»، جلسه ای را تشکیل داده و تصمیماتی را اتخاذ کردند که آن جلسه را به یکی از مهم ترین و تاریخی ترین جلسات قرن بیستم تبدیل کرد.
«در سرزمین اسرائیل بود که ملت یهود به پا خاست و در همین سرزمین بود که چهره معنوی و ماهیت مذهبی و سیاسی این ملت شکل گرفت و از سیادت و حق حاکمیت ملی برخوردار گردید. در خاک سرزمین اسرائیل بود که یهودیان فرهنگ ملی و جهان شمول خویش را به وجود آوردند و تورات «کتاب کتاب های جاودانه» را برای جهانیان به ارمغان آوردند.
با آن که ملت یهود از سرزمین خود با زور و اجبار رانده شد و در سرزمین های بیگانه پراکنده گردید، انسان یهودی وابستگی و تعلق خود را به سرزمین اسرائیل به دست فراموشی نسپرد و هیچ گاه از نیایش و امید برای بازگشت دگربار به میهن اجدادی و رسیدن دوباره به آزادی سیاسی باز نایستاد.
به دلیل تعلقات تاریخی و سنتی، یهودیان در تمامی نسل های خود در آرزوی بازگشت به سرزمین اسرائیل و استقرار دوباره در میهن باستانی خود بوده اند و در نسل های اخیر بازگشت همگانی یهودیان به سرزمین اسرائیل رخ داده است، که در چارچوب پیشگامان و پیشاهنگان و مبارزان، روح یهودی را به این سرزمین بازگردانده اند؛ زبان عبری احیا شده است، شهرها و روستاهایی را شالوده ریزی کرده و برپا ساخته اند و کشوری شکل گرفته که بر اقتصاد و فرهنگ خود حاکم شده است و در واقع موجودیت اجتماعی، فرهنگی و ملی سرزمین اسرائیل را زنده کرده اند. این ملتی است که در اشتیاق صلح به سر می برد و از خود دفاع می کند و برکت پیشرفت برای زندگی همه ساکنان این سرزمین را بشارت می دهد و جان خود را در راه استقلال ملی خویش نثار می کند.
