منسوج باف

لغت نامه دهخدا

منسوج باف. [ م َ ] ( نف مرکب ) بافنده. نساج. پارچه باف :
چه خوش گفت شاگرد منسوج باف
چو عنقا برآورد و پیل و زراف.
سعدی ( بوستان ).
رجوع به منسوج شود. || زری باف. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) نساج بافنده .

پیشنهاد کاربران

بپرس