منسوج باف. [ م َ ] ( نف مرکب ) بافنده. نساج. پارچه باف : چه خوش گفت شاگرد منسوج باف چو عنقا برآورد و پیل و زراف.سعدی ( بوستان ).رجوع به منسوج شود. || زری باف. ( ناظم الاطباء ).