منزوی علی نقی

مُنزوی، علینقی (سامره ۱۳۰۲ـ۱۳۸۹ش)
مُنزوی، علینقی
محقق و مترجم ایرانی. خانوادۀ او از بزرگان عصر به شمار می رفتند. تحصیلات مقدماتی را در محضر پدرش، شیخ آقا بزرگ طهرانی، و عمویش، محمدابراهیم، فراگرفت. در ۱۳۱۴ با خانواده اش به نجف رفت و در مدرسۀ سید کاظم یزدی به تحصیل ادامه داد. پس از آن به همکاری با پدر در تصحیح و چاپ الذریعه پرداخت. با آغاز جنگ جهانی دوم و شدت یافتن تعصبات ضد ایرانی، حکومت بغداد مانع کار آنان شد. به همین خاطر وی به تهران آمد تا چاپ الذریعه را در ایران ادامه دهد. وی علاوه بر چاپ کتاب به تحصیل نیز پرداخت و لیسانس معقول و لیسانس قضایی را در ۱۳۲۶ش از دانشکدۀ حقوق دانشگاه تهران گرفت و به تدریس مشغول شد. همچنین از وزارت فرهنگ مأموریت یافت تا با علامه دهخدا در تألیف لغت نامه همکاری کند. منزوی در ۱۳۳۷ در رشتۀ معقول دانشنامۀ دکتری گرفت و به تدریس در دانشکدۀ ادبیات پرداخت. همکاری او با لغت نامه تا ۱۳۴۵ ادامه داشت و از اعضای هیئت مقابله بود. در این سال به بیروت رفت و در آن جا از دانشگاه سن ژوزف دانشنامۀ دکتری گرفت. پس از آن به ایران بازگشت و سال هابه تحقیق و ترجمه اشتغال داشت. مقالات متعددی از وی در مجله های مختلف و دانشنامه ایران و اسلام به چاپ رسیده است. از آثار اوست: فرهنگ نامه های عربی به فارسی (۱۳۳۷)؛ تصحیح فهرست الکتب و الرسائل، از اسماعیل بن عبدالرسول الاجینی (۱۳۴۴)؛ تصحیح نامه های عین القضات با همکاری عفیف عسیران (۱۳۴۸)؛ سیمرغ و سی مرغ (۱۳۵۹)؛ طبقات اعلام الشیعه (۱۳۶۲)؛ الذریعة الی تصانیف الشیعه (۱۳۷۷). منزوی در زمینۀ فهرست نویسی کارهای متعددی برای کتابخانه های مختلف انجام داده است.