( مندیة ) مندیة. [ م ُ ی َ ] ( ع ص ) کلمه ای که به استماع آن جبین خوی آرد. ج ، مندیات. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). کلمه ای که به شنیدن آن پیشانی خوی آورد و عرق کند. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || رسواکننده قول باشد یا فعل. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). شرم آور. مایه شرم. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
فرهنگ فارسی
کلمه که به استماع آن جبین خوی آرد . مندیات . کلمه که به شنیدن آن پیشانی خوی آورد و عرق کند .
