مندو

لغت نامه دهخدا

مندو. [ م َ دُ / م َ ] ( اِخ ) نام شهری در هندوستان. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). || قلعه ای است بر کوه رفیع به مالوه و سالها دارالملک آن دیار بوده و آن را شادی آباد می خواندند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ).

گویش مازنی

/mendo/ نوعی روغن است & آب جمع شده و راکد

پیشنهاد کاربران

بپرس