مندلث

لغت نامه دهخدا

مندلث. [ م ُ دَ ل ِ ] ( ع ص ) مرد خودرای سخن ناشنو. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || بی فکر ورویت در کاری درآینده. || درافتنده با کسی. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). رجوع به اندلاث شود.

فرهنگ فارسی

مرد خواری سخن ناشنو . یا در افتنده با کسی

پیشنهاد کاربران

بپرس