دراقتصاد، منحنی لافر بیانگر یک ارتباط نظری بین نرخ مالیات و درآمد مالیات دولت است. منحنی لافر بر این فرض است که درآمد مالیاتی با شدت گرفتن نرخ مالیات از ۰ تا ۱۰۰ درصد افزایش نمی یابد و اینکه یک نرخ مالیاتی بین ۰ تا ۱۰۰ درصد وجود دارد که درآمد مالیاتی دولت را به حداکثر می رساند. منحنی نشان دهندهٔ ( بیانگر ) مفهوم کشش سود مشمول مالیات است. بعنوان مثال: سود مشمول مالیات با توجه به نرخ مالیات تغییر می کند. به طور کلی منحنی لافر نموداری است که از مالیات %۰ بدون هیچ درآمدی آغاز می شود، به حداکثر نرخ درآمد با یک نرخ مالیات متوسط افزایش می یابد و سپس دوباره به درآمد صفر ولی با نرخ مالیاتی %۱۰۰ نزول می کند. با این حال، شکل منحنی واضح نیست و اختلاف نظر بین اقتصاددانان شد. با فرض بر اینکه درآمد مالیاتی عملکرد مستمر دار و وابسته به نرخ مالیات مالیات است. بیشینه آن توسط منحنی لافر نشان داده شده که نتیجه قضیه رول است.
... [مشاهده متن کامل]
یک کاربرد منحنی لافر این است که افزایش یا کاهش نرخ مالیاتی با توجه به نقطه ای معین به افزایش نرخ مالیاتی در آینده آسیب می زند. در آمریکا، حزب محافظه کار از منحنی لافر استفاده کرده اند تا نشان دهند که مالیات کمتر باعث افزایش درآمد مالیاتی می شود. باید اضافه کرد که نظریهٔ نقطهٔ بیشینه درآمد منحنی لافر را نمی توان مستقیماً برای هر اقتصادی اجرا کرد و تنها می توان آن را برآورد کرد. ( چنین برآوردهایی معمولاً بحث برانگیز هستند ) فرهنگ لغت اقتصاد پالگریو گزارش می دهد که برآوردهای بیشینه درآمد مالیاتی با میان دامنه تقریباً %۷۰ به طور گسترده نوسان می کند در سال ۲۰۱۲ توافقی بین اقتصاددانان صورت گرفت که کاهش درآمد دولت فدرال از نرخ مالیات به مدت ۵ سال چیزی به درآمد مالیاتی سالانه نمی افزاید. همان افراد در سال ۲۰۱۲ توافق کردند که کاهش نرخ مالیات باعث افزایش تولید ناخالص داخلی طی یک دوره ۵ ساله خواهد شد. منحنی لافر به کمک سیاست گذاران آمریکایی شناخته شد. طی جلسه ای که سال ۱۹۷۴ تشکیل شد و هیئت مدیره شرکت فورد دونالد رامسفلد و دیک چینی در آن حضور داشتند. در آن جلسه آرتور لافر طرح اولیه منحنی را برای توضیح بیشتر روی یک دستمال سفره کشید. عبارت منحنی لافر توسط جودوانیسکی ساخته شد که وی نیز در آن جلسه حضور داشت. مفهوم کلی آن چیزی جدیدی نبود و لافر خودش نیز گفته که می توان آثار آن را در نوشته های ابن خلدون، فیلسوف قرن ۱۴ دنبال کرد.
... [مشاهده متن کامل]
یک کاربرد منحنی لافر این است که افزایش یا کاهش نرخ مالیاتی با توجه به نقطه ای معین به افزایش نرخ مالیاتی در آینده آسیب می زند. در آمریکا، حزب محافظه کار از منحنی لافر استفاده کرده اند تا نشان دهند که مالیات کمتر باعث افزایش درآمد مالیاتی می شود. باید اضافه کرد که نظریهٔ نقطهٔ بیشینه درآمد منحنی لافر را نمی توان مستقیماً برای هر اقتصادی اجرا کرد و تنها می توان آن را برآورد کرد. ( چنین برآوردهایی معمولاً بحث برانگیز هستند ) فرهنگ لغت اقتصاد پالگریو گزارش می دهد که برآوردهای بیشینه درآمد مالیاتی با میان دامنه تقریباً %۷۰ به طور گسترده نوسان می کند در سال ۲۰۱۲ توافقی بین اقتصاددانان صورت گرفت که کاهش درآمد دولت فدرال از نرخ مالیات به مدت ۵ سال چیزی به درآمد مالیاتی سالانه نمی افزاید. همان افراد در سال ۲۰۱۲ توافق کردند که کاهش نرخ مالیات باعث افزایش تولید ناخالص داخلی طی یک دوره ۵ ساله خواهد شد. منحنی لافر به کمک سیاست گذاران آمریکایی شناخته شد. طی جلسه ای که سال ۱۹۷۴ تشکیل شد و هیئت مدیره شرکت فورد دونالد رامسفلد و دیک چینی در آن حضور داشتند. در آن جلسه آرتور لافر طرح اولیه منحنی را برای توضیح بیشتر روی یک دستمال سفره کشید. عبارت منحنی لافر توسط جودوانیسکی ساخته شد که وی نیز در آن جلسه حضور داشت. مفهوم کلی آن چیزی جدیدی نبود و لافر خودش نیز گفته که می توان آثار آن را در نوشته های ابن خلدون، فیلسوف قرن ۱۴ دنبال کرد.
