منجاه

لغت نامه دهخدا

( منجاة ) منجاة. [ م َ ] ( ع اِ ) سبب نجات. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). سبب نجات و رهایی و منه قولهم الصدق منجاة. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). ج ، مناجی. ( اقرب الموارد ). || ( مص ) نجو. نجاء. نجاة. نجایة. ( ناظم الاطباء ). رجوع به نجو و نجاة شود.

فرهنگ فارسی

سبب نجات . یا نجو نجائ .

پیشنهاد کاربران

بپرس