منتووا ( به ایتالیایی: Màntova ) listen راهنما·اطلاعات و در گویش زبان امیلیان Mantua گفته می شود. منتووا نام شهری در منطقهٔ لمباردی در ایتالیا و مرکز استانی به همین نام است. قدرت این شهر در طول تاریخ و تأثیری که خاندان گونزاگا بر آن داشتند باعث شده است تا این شهر به یک مرکز فرهنگی هنری به ویژه قطب موسیقی شمال ایتالیا و کل کشور تبدیل شود. نام منتووا به دلیل نقشی که این شهر در پیشینهٔ اپرا داشته به یاد مانده است. این شهر به دلیل داشتن گنجینه های معماری، ساخته های هنری، مکان های آراسته ای با نام palazzi و همچنین منظره هایی از قرون وسطی و دورهٔ رنسانس بسیار پرآوازه است. این شهر، جایی است که رومئو، یکی از شخصیت های نمایش نامهٔ رومئو و ژولیتِ ویلیام شکسپیر به آن تبعید شد. همچنین این شهر نزدیک ترین شهر به محل به دنیا آمدن داستان نویس پرآوازه، ویرژیل است. این شهر با شهر بم در ایران پیوند خواهر خواندگی دارد.
... [مشاهده متن کامل]
منتووا از سه سو به وسیلهٔ دریاچه های ساخته شده در قرن ۱۲ محدود شده است. آن ها آب رود مینچیو را ذخیره می کنند. رود مینچیو خود از دریاچهٔ گاردا سرازیر می شود. این سه دریاچه، لاگو سوپریوره Lago Superiore، لاگو دی متزو Lago di Mezzo و لاگو اینفریوره Lago Inferiore نام دارند به معنی دریاچه های «بالایی»، «میانی» و «پایینی». دریاچهٔ چهارمی با نام پاجولو Pajolo در این منطقه وجود داشت که در پایان قرن ۱۸ میلادی خشک شد. این دریاچه، حلقهٔ دفاعی آبی دور شهر را کامل می کرد.
بنایی در این منطقه در بستر رود مینچیو قرار دارد که گذشتهٔ آن به سال ۲۰۰۰ پیش از میلاد بازمی گردد. این بنا مانند یک جزیره است و به صورت طبیعی حفاظت شده است. همچنین در قرن ۶ پیش از میلاد روستای اتروسکها بوده است. این روستا در افسانه های اتروسک ها، به وسیلهٔٔ اوکنوس یافت شده است.
نام منتووا از نام خدای اتروسک ها، مانتوس گرفته شده است. این سرزمین اول به وسیلهٔٔ سنومانی، یکی از قبیله های سرزمین گل فتح شد و پس از آن طی نبردهای اول و دوم پونیک به دست رومی ها افتاد. آن ها نام این سرزمین را به مانتو، نام دختر تئیریاس تغییر دادند. قلمرو جدید به وسیلهٔٔ سربازان آگوستوس اشغال شد. کهن ترین شهروند اهل منتووا، پوبلیوس ورژیلیوس مارو، ویرژیل نام دارد که شاعر بنامی بوده است. او در حدود سال ۷۰ پیش از میلاد در روستایی با نام کنونی ویرجیلیو به دنیا آمده بود.
... [مشاهده متن کامل]
منتووا از سه سو به وسیلهٔ دریاچه های ساخته شده در قرن ۱۲ محدود شده است. آن ها آب رود مینچیو را ذخیره می کنند. رود مینچیو خود از دریاچهٔ گاردا سرازیر می شود. این سه دریاچه، لاگو سوپریوره Lago Superiore، لاگو دی متزو Lago di Mezzo و لاگو اینفریوره Lago Inferiore نام دارند به معنی دریاچه های «بالایی»، «میانی» و «پایینی». دریاچهٔ چهارمی با نام پاجولو Pajolo در این منطقه وجود داشت که در پایان قرن ۱۸ میلادی خشک شد. این دریاچه، حلقهٔ دفاعی آبی دور شهر را کامل می کرد.
بنایی در این منطقه در بستر رود مینچیو قرار دارد که گذشتهٔ آن به سال ۲۰۰۰ پیش از میلاد بازمی گردد. این بنا مانند یک جزیره است و به صورت طبیعی حفاظت شده است. همچنین در قرن ۶ پیش از میلاد روستای اتروسکها بوده است. این روستا در افسانه های اتروسک ها، به وسیلهٔٔ اوکنوس یافت شده است.
نام منتووا از نام خدای اتروسک ها، مانتوس گرفته شده است. این سرزمین اول به وسیلهٔٔ سنومانی، یکی از قبیله های سرزمین گل فتح شد و پس از آن طی نبردهای اول و دوم پونیک به دست رومی ها افتاد. آن ها نام این سرزمین را به مانتو، نام دختر تئیریاس تغییر دادند. قلمرو جدید به وسیلهٔٔ سربازان آگوستوس اشغال شد. کهن ترین شهروند اهل منتووا، پوبلیوس ورژیلیوس مارو، ویرژیل نام دارد که شاعر بنامی بوده است. او در حدود سال ۷۰ پیش از میلاد در روستایی با نام کنونی ویرجیلیو به دنیا آمده بود.
