منبث. [ مُم ْ ب َث ث ] ( ع ص ) بیهوش. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || پراکنده. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) : فکانت هباء منبثاً. ( قرآن 6/56 ).
