مناقشه سرزمینی بولیوی و پرو یک مناقشه ارضی میان بولیوی و پرو بود که از استقلال نخستین در سال ۱۸۲۵ تا امضای پیمان پولو - بوستامانت در سال ۱۹۰۹ ادامه پیدا کرد.
در تاریخ ۲۰ نوامبر ۱۵۴۲، درشهر بارسلون، چارلز اول، پادشاه اسپانیا، با فرمان سلطنتی، دستور تشکل نایب السلطنه پرو و اسپانیای نو را صادر نمود. [ ۱] در تاریخ ۴ سپتامبر ۱۵۵۹، پادشاه فیلیپه دوم، به عنوان قسمتی از نایب السلطنه پرو، آئودینسیا واقعی چارکاس را تشکیل نمود. نایب السلطنه دیگو لوپز د زونیگا و ولاسکو صلاحیت این مؤسسه را از «شهر سوکره با بیش از صد لیگ زمین در پیرامون هر بخش» نمایان کرد. سال ها بعد، سرزمین های نوین درهم آمیخته شدند، تا هنگامی که قلمرو آن «از کولائو تا شهر لا پلاتا» تعریف گردید. در تاریخ ۱ اوت ۱۷۷۶، نایب الملک نشین ریو د لا پلاتا به شکل موقت تشکیل گردید، و مخاطبان شارکاس از نایب السلطنه پرو، که بعد از آن از طرف مانوئل دو گیریور پیشوایی می شد، جدا گردید. در سال ۱۷۷۷، این کشور دائمی گزارش شد و قلمروهای کنونی آرژانتین، بولیوی، اروگوئه، پاراگوئه، قسمت هایی از منطقه جنوب برزیل و قسمت شمال شیلی را پوشش می دهد.
در تاریخ ۳ مه ۱۷۸۸، کوسکو با دستور سلطنتی با قلمروهایی که برابر با اودینکیاس لیما و چارکس، و همچنین ناحیه هایی از پونو تشکیل گردید. در تاریخ ۱ فوریه ۱۷۹۶، با یک دستور سلطنتی دیگر، قصد پونو به نایب السلطنه پرو مشروط گردید. بر این اساس، همچنین ناحیه های پائوکارکولا و چوکویتو، که تا آن وقت با آئودینسیا د چارکس برابر بودند، به ناحیه کوسکو انتقال پیدا کردند.
پس از رخداد انقلاب مه در سال ۱۸۱۰، نایب السلطنه پرو خوزه فرناندو د آباسکال به علت پیشروی پریمرا خونتا فرمان داد. در کوردوبا و استان چارکس، ضمیمه موقت آن سرزمین ها به نایب السلطنه پرو واگذار کنند.
پس از برکناری چارلز چهارم و پسرش فردیناند هفتم به سود امپراتور فرانسه ناپلئون؛ حکومت های دولتی در سراسر آمریکای اسپانیایی ایجاد شدند. کم کم، این هئیت های صدیق به فردیناند هفتم در ایده های خود رادیکال تر شدند و صداهایی شروع به ظهور نمودند که شدیداً از مغلوب شدن شبه جزیره پشتیبانی نمودند.
پس از جنگ های استقلال، توصیه شد که کشورهای آزاد گردیده آمریکای لاتین مرزهای سال ۱۸۱۰ را به شکل موقت تا زمان وجود یک قرارداد حفظ نمایند که سال ۱۸۱۰ را آخرین قرارداد می دانست. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر تاریخ ۲۰ نوامبر ۱۵۴۲، درشهر بارسلون، چارلز اول، پادشاه اسپانیا، با فرمان سلطنتی، دستور تشکل نایب السلطنه پرو و اسپانیای نو را صادر نمود. [ ۱] در تاریخ ۴ سپتامبر ۱۵۵۹، پادشاه فیلیپه دوم، به عنوان قسمتی از نایب السلطنه پرو، آئودینسیا واقعی چارکاس را تشکیل نمود. نایب السلطنه دیگو لوپز د زونیگا و ولاسکو صلاحیت این مؤسسه را از «شهر سوکره با بیش از صد لیگ زمین در پیرامون هر بخش» نمایان کرد. سال ها بعد، سرزمین های نوین درهم آمیخته شدند، تا هنگامی که قلمرو آن «از کولائو تا شهر لا پلاتا» تعریف گردید. در تاریخ ۱ اوت ۱۷۷۶، نایب الملک نشین ریو د لا پلاتا به شکل موقت تشکیل گردید، و مخاطبان شارکاس از نایب السلطنه پرو، که بعد از آن از طرف مانوئل دو گیریور پیشوایی می شد، جدا گردید. در سال ۱۷۷۷، این کشور دائمی گزارش شد و قلمروهای کنونی آرژانتین، بولیوی، اروگوئه، پاراگوئه، قسمت هایی از منطقه جنوب برزیل و قسمت شمال شیلی را پوشش می دهد.
در تاریخ ۳ مه ۱۷۸۸، کوسکو با دستور سلطنتی با قلمروهایی که برابر با اودینکیاس لیما و چارکس، و همچنین ناحیه هایی از پونو تشکیل گردید. در تاریخ ۱ فوریه ۱۷۹۶، با یک دستور سلطنتی دیگر، قصد پونو به نایب السلطنه پرو مشروط گردید. بر این اساس، همچنین ناحیه های پائوکارکولا و چوکویتو، که تا آن وقت با آئودینسیا د چارکس برابر بودند، به ناحیه کوسکو انتقال پیدا کردند.
پس از رخداد انقلاب مه در سال ۱۸۱۰، نایب السلطنه پرو خوزه فرناندو د آباسکال به علت پیشروی پریمرا خونتا فرمان داد. در کوردوبا و استان چارکس، ضمیمه موقت آن سرزمین ها به نایب السلطنه پرو واگذار کنند.
پس از برکناری چارلز چهارم و پسرش فردیناند هفتم به سود امپراتور فرانسه ناپلئون؛ حکومت های دولتی در سراسر آمریکای اسپانیایی ایجاد شدند. کم کم، این هئیت های صدیق به فردیناند هفتم در ایده های خود رادیکال تر شدند و صداهایی شروع به ظهور نمودند که شدیداً از مغلوب شدن شبه جزیره پشتیبانی نمودند.
پس از جنگ های استقلال، توصیه شد که کشورهای آزاد گردیده آمریکای لاتین مرزهای سال ۱۸۱۰ را به شکل موقت تا زمان وجود یک قرارداد حفظ نمایند که سال ۱۸۱۰ را آخرین قرارداد می دانست. [ ۲]
