مناقبت
لغت نامه دهخدا
مناقبة.[ م ُ ق َ ب َ ] ( ع مص ) کسی را با چیزی ناگاه دیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). ناگاه دوچار شدن با کسی. ( آنندراج ). || نبرد کردن با کسی در مناقب و غلبه یافتن بر او. ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید