مناقب الابرار و محاسن الاخیار فی طبقات الصوفیه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] مناقب الأبرار و محاسن الأخیار فی طبقات الصوفیة (کتاب). «مناقب الابرار و محاسن الاخیار فی طبقات الصوفیة» اثر حسین بن نصر ابن خمیس مشهور به ابن خمیس موصلی، کتابی است به زبان عربی در احوال بزرگان صوفیه.
انگیزه مولف از نگارش کتاب، جبران کوتاهی ای بوده که از نویسندگان پیش از وی درباره معرفی بزرگان صوفیه و شرح اخبار و بیان مناقب و آثار ایشان روی داده است.

[ویکی نور] «مناقب الأبرار و محاسن الأخیار فی طبقات الصوفیة» اثر حسین بن نصر ابن خمیس مشهور به ابن خمیس موصلی، کتابی است به زبان عربی در احوال بزرگان صوفیه.
انگیزه مولف از نگارش کتاب، جبران کوتاهی ای بوده که از نویسندگان پیش از وی درباره معرفی بزرگان صوفیه و شرح اخبار و بیان مناقب و آثار ایشان روی داده است.
کتاب دارای مقدمه ای به قلم محقق و فاقد تبویب و فصل بندی است. مطالب کتاب تنها به ترتیب سال وفات افراد تنظیم گردیده و دارای یک تتمه نیز می باشد.
در این کتاب به بیان شرح حال یکصد و نه تن از بزرگان صوفیه، به روش کتب طبقات، پرداخته شده است. شاید بتوان مطالب کتاب را در سه باب دسته بندی کرد:
باب اول مقدمه ای کوتاه است که در آن مولف به انگیزه خود از نگارش این اثر اشاره می کند.

[ویکی فقه] مناقب الابرار و محاسن الاخیار فی طبقات الصوفیه (کتاب). «مناقب الابرار و محاسن الاخیار فی طبقات الصوفیة» اثر حسین بن نصر ابن خمیس مشهور به ابن خمیس موصلی، کتابی است به زبان عربی در احوال بزرگان صوفیه.
انگیزه مولف از نگارش کتاب، جبران کوتاهی ای بوده که از نویسندگان پیش از وی درباره معرفی بزرگان صوفیه و شرح اخبار و بیان مناقب و آثار ایشان روی داده است.
ساختار کتاب
کتاب دارای مقدمه ای به قلم محقق و فاقد تبویب و فصل بندی است. مطالب کتاب تنها به ترتیب سال وفات افراد تنظیم گردیده و دارای یک تتمه نیز می باشد.
محتوای کتاب
در این کتاب به بیان شرح حال یکصد و نه تن از بزرگان صوفیه، به روش کتب طبقات، پرداخته شده است. شاید بتوان مطالب کتاب را در سه باب دسته بندی کرد:باب اول مقدمه ای کوتاه است که در آن مولف به انگیزه خود از نگارش این اثر اشاره می کند.باب دوم بیشترین حجم کتاب را به خود اختصاص داده و مشتمل بر یکصد و نه شرح حال از بزرگان صوفیه است که از نظر اختصار و تفصیل، با یکدیگر متفاوت است. برخی از شرح حال ها از یک صفحه فراتر نمی رود، در حالی که برخی دیگر، پنجاه صفحه را در برمی گیرد. در این بخش، مولف پس از یاد نام صوفی مورد نظر و اشاره به جایگاه وی نزد صوفیان و زادگاه یا موطن وی، به مصاحبت او با برخی دیگر از بزرگان این طایفه اشاره می کند.نویسنده پس از اشاره ای کوتاه به مناقب و فضایل صوفی مورد نظر، به سال درگذشت وی نیز اشاره کرده، سپس به نقل اخباری درباره وی پرداخته و پاره ای از مواعظ و اشعار او را نقل کرده است.در این کتاب از بزرگانی چون: فضیل بن عیاض ، ابراهیم بن ادهم ، ذوالنون مصری ، معروف کرخی، بشر حافی، حارث محاسبی، شقیق بلخی، سهل تستری، حاتم اصم و... نام برده شده است.روش مولف در ترتیب تراجم، همان ترتیبی است که استاد وی ابوعبدالرحمن سلمی در کتاب «طبقات الصوفیة» و نیز قشیری در « الرسالة القشیریة » اتخاذ کرده اند؛ یعنی ترتیب تراجم بر اساس ترتیب طبقات.باب سوم کتاب را می توان به شنیده های مولف اختصاص داد. پس از آن که مولف به کوتاهی پیشینیان خود درباره تراجم بزرگان صوفیه اشاره می کند، به یادکرد اخبار برخی از صوفیان بر اساس شنیده هایش می پردازد. این بخش از کتاب مشتمل بر هفتاد و نه خبر و گزارش از بزرگان صوفیه است. در این بخش، مولف پس از ذکر نام فرد مورد نظر، به نقل اخباری که درباره وی شنیده، اعم از اقوال، احوال، مواعظ، اشعار و... پرداخته است.
وضعیت کتاب
...

پیشنهاد کاربران

بپرس