مناعی. [ م َن ْ نا ] ( حامص ) صفت و چگونگی مناع. مناع بودن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). رجوع به مناع شود. || از این کلمه در تداول عامه ، عیب جویی و یا شماتت و نکوهش اراده شود: مناعی مکن سرت می آید ؛ یعنی عیب مکن چه خود نیز بدان عیب دچار شوی ، و این از نوع تطیر و تشائم است. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). مناعی. [ م َ ] ( ع اِ ) ( از «ن ع ی » ) ج ِ مَنعی ̍ و منعاة. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). ج ِ منعی ، به معنی خبر مرگ. ( آنندراج ).
