[ویکی فقه] اهل سنت، مظلوم واقع شدن حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و ظلم شیخین به آن بانو را انکار می کنند. در این مناظره به بیان گزارش مظلومیت حضرت فاطمه توسط دو تن از علمای اهل سنت پرداخته شده است.
در مناظره ای که بین یکی از علمای شیعه، با رئیس آمرین به معروف حجاز رخ داد، در این جا به قسمتی از آن توجه کنید: رئیس: چرا شما کنار قبر رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) در ضمن اذکار، می گویید: «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ:» «سلام بر تو ای بانوی ستمدیده»، چه کسی به فاطمه (سلام الله علیها) دختر پیامبر (صلّی الله علیه و آله) ستم کرده است؟ دانشمند شیعی: ماجرای غم انگیز ستم به فاطمه (سلام الله علیها) در کتاب های خود شما، ذکر شده است. رئیس: در کدام کتاب؟ دانشمند شیعی: در کتاب «الامامَة و السیّاسة» تالیف ابن قُتَیبَه دینوری، در ورق سیزدهم، بیان شده است. رئیس: چنین کتابی در نزد ما نیست. دانشمند شیعی: من این کتاب را از بازار می خرم و برای شما می آورم.
گزارش ابن قتیبه
رئیس، پیشنهاد مرا پذیرفت، من به بازار رفتم و کتاب «الامامة و السیّاسة» را تهیّه کرده و نزد او آوردم، جلد اوّل صفحه ۳۰ آن را گشودم و گفتم بخوان، در آن صفحه چنین آمده بود: «و انّ ابابکر تفقّد قوماً تخلّفوا عن بیعته عند علیّ کرّم الله وجهه فبعث الیهم عمر، فجاء فناداهم و هم فی دار علیّ، فَاَبَوا ان یخرجوا، فدعا بالْحَطَب، و قال: والَّذی نفس عمر بیده لتخرجَنَّ اولا حرقنّ ها عَلی مَن فی ها، فقیل له یا ابا حفص انّ فی ها فاطمه؟ فقال: وَ اِن، فخرجوا فبایعوا اِلاّ علیّاً؛ همانا ابوبکر در جستجوی جمعی گردید که با او بیعت نکردند و در خانه علی (علیه السّلام) جمع شده بودند، عمر بن خطّاب را نزد آن ها فرستاد، عمر کنار در خانه علی (علیه السّلام) آمد و با صدای بلند علی (علیه السّلام) و آنان را که در خانه اش جمع شده بودند، طلبید و گفت: از خانه برای بیعت با ابوبکر، بیرون آیید، آن ها از بیرون آمدن امتناع کردند، عمر هیزم طلبید و گفت: «سوگند به کسی که جان عمر در دست او است قطعاً باید بیرون بیایید و گرنه خانه را با اهلش به آتش می کشم». بعضی از حاضران به عمر گفتند: «حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در خانه است»، عمر گفت: «گر چه فاطمه نیز در خانه باشد»، ناگزیر آنان که در خانه بودند بیرون آمدند، جز علی (علیه السّلام) که بیرون نیامد.» و در ذیل همین صفحه کتاب مذکور، نوشته شده: «وقتی که ابوبکر در بستر مرگ افتاد، می گفت: «ای کاش متعرّض خانه علی (علیه السّلام) نمی شدم، گرچه او اعلان جنگ با من می کرد». در این جا بود که دانشمند شیعی به رئیس گفت: «به گفتار ابوبکر با دقّت توجه کن، که چگونه هنگام مرگ اظهار تاسّف و پشیمانی می کرد!». رئیس که در برابر این استدلال، در تنگنا قرار گرفته بود، گفت: «صاحب این کتاب (ابن قُتَیبه) به شیعه میل دارد».
گزارش بخاری
قابل ذکر است که: اگر «ابن قُتَیبه» به مذهب تشیّع تمایل دارد، درباره صاحب کتاب صحیح بخاری چه باید گفت که هر دو روایت می کنند که: «فَهَجَرَتْهُ فاطِمَةُ وَ لَمْ تکلّمهُ فی ذالک، حتّی ماتت، فاطمه (سلام الله علیها) در آخر عمر، نسبت به ابوبکر خشمگین شد و از او دوری کرد، تا از دنیا رفت.»
در مناظره ای که بین یکی از علمای شیعه، با رئیس آمرین به معروف حجاز رخ داد، در این جا به قسمتی از آن توجه کنید: رئیس: چرا شما کنار قبر رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) در ضمن اذکار، می گویید: «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ:» «سلام بر تو ای بانوی ستمدیده»، چه کسی به فاطمه (سلام الله علیها) دختر پیامبر (صلّی الله علیه و آله) ستم کرده است؟ دانشمند شیعی: ماجرای غم انگیز ستم به فاطمه (سلام الله علیها) در کتاب های خود شما، ذکر شده است. رئیس: در کدام کتاب؟ دانشمند شیعی: در کتاب «الامامَة و السیّاسة» تالیف ابن قُتَیبَه دینوری، در ورق سیزدهم، بیان شده است. رئیس: چنین کتابی در نزد ما نیست. دانشمند شیعی: من این کتاب را از بازار می خرم و برای شما می آورم.
گزارش ابن قتیبه
رئیس، پیشنهاد مرا پذیرفت، من به بازار رفتم و کتاب «الامامة و السیّاسة» را تهیّه کرده و نزد او آوردم، جلد اوّل صفحه ۳۰ آن را گشودم و گفتم بخوان، در آن صفحه چنین آمده بود: «و انّ ابابکر تفقّد قوماً تخلّفوا عن بیعته عند علیّ کرّم الله وجهه فبعث الیهم عمر، فجاء فناداهم و هم فی دار علیّ، فَاَبَوا ان یخرجوا، فدعا بالْحَطَب، و قال: والَّذی نفس عمر بیده لتخرجَنَّ اولا حرقنّ ها عَلی مَن فی ها، فقیل له یا ابا حفص انّ فی ها فاطمه؟ فقال: وَ اِن، فخرجوا فبایعوا اِلاّ علیّاً؛ همانا ابوبکر در جستجوی جمعی گردید که با او بیعت نکردند و در خانه علی (علیه السّلام) جمع شده بودند، عمر بن خطّاب را نزد آن ها فرستاد، عمر کنار در خانه علی (علیه السّلام) آمد و با صدای بلند علی (علیه السّلام) و آنان را که در خانه اش جمع شده بودند، طلبید و گفت: از خانه برای بیعت با ابوبکر، بیرون آیید، آن ها از بیرون آمدن امتناع کردند، عمر هیزم طلبید و گفت: «سوگند به کسی که جان عمر در دست او است قطعاً باید بیرون بیایید و گرنه خانه را با اهلش به آتش می کشم». بعضی از حاضران به عمر گفتند: «حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در خانه است»، عمر گفت: «گر چه فاطمه نیز در خانه باشد»، ناگزیر آنان که در خانه بودند بیرون آمدند، جز علی (علیه السّلام) که بیرون نیامد.» و در ذیل همین صفحه کتاب مذکور، نوشته شده: «وقتی که ابوبکر در بستر مرگ افتاد، می گفت: «ای کاش متعرّض خانه علی (علیه السّلام) نمی شدم، گرچه او اعلان جنگ با من می کرد». در این جا بود که دانشمند شیعی به رئیس گفت: «به گفتار ابوبکر با دقّت توجه کن، که چگونه هنگام مرگ اظهار تاسّف و پشیمانی می کرد!». رئیس که در برابر این استدلال، در تنگنا قرار گرفته بود، گفت: «صاحب این کتاب (ابن قُتَیبه) به شیعه میل دارد».
گزارش بخاری
قابل ذکر است که: اگر «ابن قُتَیبه» به مذهب تشیّع تمایل دارد، درباره صاحب کتاب صحیح بخاری چه باید گفت که هر دو روایت می کنند که: «فَهَجَرَتْهُ فاطِمَةُ وَ لَمْ تکلّمهُ فی ذالک، حتّی ماتت، فاطمه (سلام الله علیها) در آخر عمر، نسبت به ابوبکر خشمگین شد و از او دوری کرد، تا از دنیا رفت.»
wikifeqh: مناظره_درباره_مظلومیت_حضرت_فاطمه