[ویکی شیعه] مناظرات امام کاظم (ع). مناظرات امام کاظم، در منابع تاریخی و حدیثی مناظرات و گفتگوهایی از امام کاظم(ع) با خلفای عباسی و همچنین با عالمان ادیان و مذاهب دیگر گزارش شده است. گفتگوهای او با عالمان یهودی و مسیحی بیشتر در پاسخ به پرسش های آنان بوده و منجر به پذیرش دین اسلام از سوی آنان شده است. او همچنین در گفتگویی از هادی عباسی فدک را مطالبه کرد و در واکنش به ادعای هارون عباسی که پیامبر(ص) را پسرعمو می خواند، رسول خدا(ص) را پدر خطاب می کرد.
بر پایه روایتی ابوحنیفه به دیدار امام صادق(ع) آمد، تا از او در مورد مسئله ای سؤال کند که با پسرش موسی بن جعفر (ع) که در آن موقع ۵ سال داشت مواجه شد. ابوحنیفه سؤالی را که برای امام صادق(ع) آماده کرده بود، از امام کاظم(ع) پرسید: گناه از طرف خدا صادر می شود یا از طرف بنده؟ امام کاظم(ع) پاسخ داد: یا از طرف خداست و بنده هیچ نقشی در آن ندارد که در آن صورت خدا بنده را به خاطر چیزی که در آن نقشی نداشته تنبیه نمی کند. یا از طرف خدا و بنده است که در آن صورت خدا شریک قوی تر است و شریک قوی تر حق ندارد ضعیف تر را به خاطر گناهی که هر دو در آن نقش داشته اند، تنبیه کند. یا از طرف بنده است و خدا در آن نقشی ندارد که در آن صورت اگر خدا بخواهد بنده را می بخشد و اگر نخواهد تنبیه می کند، و خدا کسی است که کمکش در همه حال طلب می شود. نقل است که ابوحنیفه با شنیدن این پاسخ، خانهٔ امام صادق(ع) را ترک کرد و اظهار داشت که این پاسخ برایش کافی است.
در موقعیتی، ابوحنیفه از امام کاظم(ع)، نزد امام صادق(ع)، ایراد گرفت: پسرت موسی را دیدم که نماز می خواند، در حالی که مردم از جلویش رد می شدند، او آنان را از این کار بازنمی داشت. وقتی امام صادق(ع) از فرزندش پرسید آیا این سخن ابوحنیفه درست است. امام کاظم(ع) پاسخ داد: بله کسی که من برایش نماز می خوانم به من نزدیک تر از کسانی است که از جلویم رد می شوند و به آیه نَحْنُ أَقْرَ بُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِ یدِ؛ ما از رگ گردن به او نزدیک تریم استناد کرد.
بر پایه روایتی ابوحنیفه به دیدار امام صادق(ع) آمد، تا از او در مورد مسئله ای سؤال کند که با پسرش موسی بن جعفر (ع) که در آن موقع ۵ سال داشت مواجه شد. ابوحنیفه سؤالی را که برای امام صادق(ع) آماده کرده بود، از امام کاظم(ع) پرسید: گناه از طرف خدا صادر می شود یا از طرف بنده؟ امام کاظم(ع) پاسخ داد: یا از طرف خداست و بنده هیچ نقشی در آن ندارد که در آن صورت خدا بنده را به خاطر چیزی که در آن نقشی نداشته تنبیه نمی کند. یا از طرف خدا و بنده است که در آن صورت خدا شریک قوی تر است و شریک قوی تر حق ندارد ضعیف تر را به خاطر گناهی که هر دو در آن نقش داشته اند، تنبیه کند. یا از طرف بنده است و خدا در آن نقشی ندارد که در آن صورت اگر خدا بخواهد بنده را می بخشد و اگر نخواهد تنبیه می کند، و خدا کسی است که کمکش در همه حال طلب می شود. نقل است که ابوحنیفه با شنیدن این پاسخ، خانهٔ امام صادق(ع) را ترک کرد و اظهار داشت که این پاسخ برایش کافی است.
در موقعیتی، ابوحنیفه از امام کاظم(ع)، نزد امام صادق(ع)، ایراد گرفت: پسرت موسی را دیدم که نماز می خواند، در حالی که مردم از جلویش رد می شدند، او آنان را از این کار بازنمی داشت. وقتی امام صادق(ع) از فرزندش پرسید آیا این سخن ابوحنیفه درست است. امام کاظم(ع) پاسخ داد: بله کسی که من برایش نماز می خوانم به من نزدیک تر از کسانی است که از جلویم رد می شوند و به آیه نَحْنُ أَقْرَ بُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِ یدِ؛ ما از رگ گردن به او نزدیک تریم استناد کرد.
wikishia: مناظرات_امام_کاظم_(ع)