�مناطق محروم� یا �مناطق کمتر توسعه یافته� اصطلاحی است که در نظام سیاست گذاری ایران برای برخی مناطق به کار می رود. منطقه محروم دارای تعریف روشن قانونی نیست، اما در مجموعه ای از قوانین ایران از این عنوان یا عنوان های شبیه به آن یاد شده است. تعیین مناطق محروم در قوانین مختلف به عهده دولت گذاشته شده است. یکی از قوانینی که ظاهراً صریحاً به این مفهوم اشاره دارد �قانون الزام دولت برای جبران عقب ماندگی های استان ها و مناطقی که شاخص های توسعه آن ها زیر شاخص میانگین کشور است� است. این قانون، سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور را مکلف به شناسایی �عدم تعادل بارز�، �در عرصه های مناطق مختلف کشور�، �در چارچوب سیاست ها و جهت گیری های آمایش سرزمین� می کند. در یکی دیگر از قوانین مرتبط با این مفهوم، مجلس شورای اسلامی، دولت را مکلف به حمایت بودجه ای بیشتر از استان هایی کرده که شاخص های نرخ بیکاری، آب شرب شهری و روستایی، آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، بهسازی روستاها، راه و زیرساخت های جاده ای، سرانه های عمران شهری و درآمد شهرداری در این استان ها پایین تر از متوسط کشوری است.
... [مشاهده متن کامل]
در تقسیمات کشوری ایران هیچ سطحی از تقسیمات به عنوان منطقه شناسایی نشده است و از این جهت مفهوم منطقه را نیز می توان دارای ابهام حقوقی دانست.
دولت در زمینه های مختلف مصوبه های گوناگونی را برای تعیین مناطق محروم داشته است. به عنوان مثال برای پرداخت جذب فوق العاده نیروی انسانی شاغل در نقاط دورافتاده، جنگی و محروم یک مصوبه ویژه از تصویب دولت گذشته و این مناطق معین شده اند. جامع ترین مصوبه در این زمینه، �تصویب نامه در خصوص تعیین مناطق محروم و کمتر توسعه یافته در امور حمایتی� است که مصداق یابی این مفهوم در چند قانون مختلف با رویکرد حمایتی را ذیل یک مصوبه واحد جمع آورده است. برای شناسایی مناطق محروم در این مصوبه از مفاهیم شهرستان و بخش در تقسیمات کشوری ایران استفاده شده است.