مناطق قطبی زمین

مناطق قطبی به قسمت هایی از کرهٔ زمین گفته می شود که در شمالگان و جنوبگان زمین قرار دارند، این نواحی آب و هوایی بسیار سرد و یخبندان دارد و با یخ هایی با ضخامت زیاد پوشیده شده است؛ ولی مدتی است که با گرم شدن کره زمین این توده های عظیم یخ در حال آب شدن می باشند. ۳۱ خرداد ماه شاهد بلندترین شب سال برای ساکنان قطب جنوب و در حقیقت شب یلدا در این بخش از زمین است.
در این مناطق به علت زاویه تابش خورشید آب و هوایی سرد و خشک حاکم می باشد از آنجایی که این مناطق از خط استوا بسیار دور هستند، حداقل نوری تابیده شده از خورشید را دریافت می کنند.
قطب ها توسط هوای سرد و نسبتاً خشکی پوشیده شده اند. در نزدیکی قطب ها، میزان بارش برف سنگین کم است، اما برف هایی که روی زمین های یخ زده جمع می شوند، تشکیل یخچال های بزرگی به نام کوه یخی می دهند. در طول تابستان تمام ۲۴ ساعت شبانه روز آفتاب می تابد و در طول زمستان تاریکی مطلق و همیشگی بر این نواحی حکمفرما است. هوای زمستانی قطب جنوب ممکن است تا ۵۸ درجه سانتیگراد ( ۱۲۱ درجه فارنهایت ) زیر صفر سرد شود که این ناحیه را سردترین نقطه روی زمین می کند. زمین های سنگلاخی در اطراف قطب شمال در طول ۹ ماه از سال یخ زده هستند
قومهای بسیاری در ناحیه ی قطب شمال سکنی دارند. از جمله کشورهایی که ادعای مالکیت ناحیه ی قطب شمال را دارند عبارتند از: ایالات متحده آمریکا ( آلاسکا ) ، کانادا، دانمارک ( گرینلند ) ، نروژ، فنلاند، سوئد و روسیه.
در منطقه قطب جنوب انسان های کمی زندگی می کنند که همه در پایگاه های آنجا قرار دارند ایستگاه تحقیقاتی مک موردو بزرگترین ایستگاه منطقه قطب جنوب می باشد که توسط ایالات متحده آمریکا ایجاد شده است. ایستگاه های موجود دیگر در این منطقه عبارتند از: ایستگاه پالمر و ایستگاه جنوبگان آمونسن - اسکات متعلق به ایالات متحده، ایستگاه وستوک متعلق به روسیه، همچنین کشورهای نیوزلندو آرژانتین هم دارای ایستگاه هایی در این منطقه می باشند.