منازه

لغت نامه دهخدا

( منازة ) منازة. [ م ُ نازْ زَ ] ( ع مص ) همدیگر چیرگی جستن درخطاب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).
منازه. [ م َ زِه ْ ] ( ع اِ ) ج ِ مَنزَهَة. ( ناظم الاطباء ). رجوع به منزهة شود.

فرهنگ فارسی

جمع منزهه .

پیشنهاد کاربران

بپرس