منازل السایرین

دانشنامه آزاد فارسی

مَنازلُ السّائرین
تألیف خواجه عبدالله انصاری، کتابی به عربی، نوشته شده در ۴۷۵ق، از مهم ترین آثار عرفان اسلامی. این رساله، که مهم ترین تألیف انصاری است، در موضوع خود از چنان نظم و عمقی برخوردار است که به رغم تدوین منازل نامه های گوناگون، هنوز در صدر این گونه آثار قرار دارد و آن را در نمودنِ ظرایفِ عرفان عملی، همچون آثار ابن عربی در تبیین ظرایف عرفان نظری/ذوقی دانسته اند. خواجه در این کتاب از دَه قسم و در هر قسم از دَه باب و در هر باب از سه درجه یا وجه سخن می گوید. او از ابتدای باب یقظه تا انتهای باب توحید ۳۰۰ درجه فراروی سالک قرار داده است. انصاری این کتاب را ۲۷ سال پس از نگارش رسالۀ صد میدان پدید آورد، از این رو بسیار پخته تر از آن است. منازل را به فارسی و فارسیِ دری ترجمه کرده اند و شروح بسیاری بر آن نوشته اند. از میان این شروح، می توان شرح عفیف الدین تلمسانی را غنی ترین، شرح عبدالرزاق کاشانی را خوش خوان ترین و شرح ابن قیم جوزیه را انتقادی ترین شرح آن دانست. ترجمۀ فارسی آن به قلم روان فرهادی در تهران به چاپ رسیده است (۱۳۶۱ش).

پیشنهاد کاربران

بپرس