منار نادری. [ م َ / م ِ دِ ] ( اِخ ) منارهائی که به فرمان نادرشاه برای راهنمائی کاروانیان واردوهای جنگی در صحراهای بی آب و علف و کویرها با سنگ و آجر و گچ ساخته شده بود و یکی از این منارها که به میل نادری هم شهرت دارد در میان ریگزارهای میان کرمان و بلوچستان هنوز باقی است و تنها وسیله راهنما به شعاع سی فرسخ در این ریگزار بی آب و علف است.
فرهنگ فارسی
منارهای عظیمی که بفرمان نادرشاه افشار برای راهنمائی قافله ها و سهولت امر اردو کشی از آجر و گچ و یا آهک و سنگ در صحاری بی آب و علف و کویرها ساخته شده است . یکی از این منارها که بنام منار نادری یا میل نادری مشهور است در میان ریگزار های مخوف بین کرمان و بلوچستان خودنمائی میکند. این منار عظیم که تا قریب ۳٠ فرسخ آب و آبادی در اطراف آن وجود ندارد در واقع تنها وسیله راهنمائی و جلوگیری از سرگردانی وسائط نقلیه و مسافران و کاروانان است.
