مناجات الهیات حضرت امیر علیه السلام

[ویکی نور] مناجات الهیات حضرت امیر(علیه السلام) دو رساله نگاشته ابوعبید اللّه محمد بن عمران مرزبانی خراسانی الاصل است که به سال 297 ق در بغداد متولد و در سال 384 ق و بنا بر روایتی دیگر در سال 371 و یا 378 ق در همان شهر چشم از جهان فروبست.از این رو وی را خراسانی بغدادی نیز نامیده اند.
«مناجات الهیات» راز و نیاز علی علیه السلام با ذات اقدس الهی است که فرازهای آن با واژۀ «الهی»آغاز می شود.شاید وجه تسمیۀ کتاب به این نام، توسط مترجم آن خواجه عبدالحق سبزواری نیز همین نکته باشد.هر چند در دست نوشت کهن این مناجات و نیز در بحار الانوار و مصباح کفعمی از آن به عنوان مناجات امیرالمؤمنین یاد شده است.
در اهمیت آن همین بس که مرحوم آیت الله مرعشی آن را به کبریت احمر و حجر مکرّم توصیف کرده اند.همچنین استاد محمد مشکات پس از صحیفۀ سجادیه و معدودی ادعیه، این مناجات را معتبرترین مناجات می داند.
این مناجات افزون بر قوت و زیبایی نثر و آرایه های ادبی، شامل مضامین عالی عرفانی، فلسفی و اخلاقی است که هر فیلسوفی را به تأمل و هر عارف و صاحبدلی را به وجد می آورد.
برخی در حجیت سند این روایت-به جهت خبر واحد بودنش-خدشه کرده اند، ولی بر فرض عدم حجیت سند، به پیروی از پیشینۀ فقهای عظام می توان گفت ضعف سندی مانع استفاده از مضامین عمیق و انیق آن نمی شود و می توان با تمسک به اخبار من بلغ و نیز قاعدۀ تسامح در ادلۀ سنن، آن را مانند دیگر مناجاتهای معتبر خواند و ثواب برد.