منات

مَنات
نام یکی از بت های بزرگ مردم عربستان در پیش از اسلام، که آن را از سنگی سیاه تراشیده بودند. همچنین گفته اند که منات بتی از سنگ بوده که در جوف کعبه قرار داشته است و آن را خدای قسمت و سرنوشت می دانسته اند. در قرآن فقط یک بار از این بت یاد شده است (نجم، ۲۰). منات بیشتر به قبیلۀ هُذَیل و خزاعه اختصاص داشته است. اوس و خَزرج، دو قبیلۀ عمدۀ مدینه، آن را پیش از اسلام می پرستیدند. همچنین به گفتۀ ابن عربی قبیلۀ ازد و بنی غسّان نیز این بت را می پرستیدند و در طواف حج زمان جاهلیت، منات جانشین سعی میان صفا و مروه بوده است. منات را از «منا» به معنی ریختن مشتق دانسته اند چراکه خون ذبایح بیشتر در پای این بت ریخته می شد. در سالِ فتح مکه، شکسته شد.