[ویکی اهل البیت] من هدى القرآن. مؤلف تفسیر« من هدی القرآن» عالم جلیل القدر استاد سید محمد تقی مدرسی فرزند سید محمد کاظم حسینی خراسانی مدرس حائری از اندیشمندان و محققان و نویسندگان شیعه عصر حاضر است.
این کتاب به زبان عربی دارای 18 مجلد و تفسیری کامل، و شامل همه آیات قرآن است که به روش تحلیلی و تربیتی تألیف یافته، در آن به مسائل اجتماعی تأکید شده، و مفسر به نیازها و پرسشهای جدید عصر توجه داشته و به گونه ای به مناسبت تفسیر آیات مطرح ساخته است. مؤلف در مقدمه خود می گوید:« در این تفسیر بر تفکر و تدبر مستقیم در آیات، تکیه ورزیدیم یعنی همان روش دریافت و فهم مستقیم از آیات و بازگشت به خود قرآن، طبق روشی که پیامبر( ص) و ائمه( ع) به ما آموزش داده اند که همان تفسیر قرآن بوسیله خود قرآن می باشد. تفسیر من الهاماتی است که از این تدبر دریافت داشته ام. و در آن کوشش خواهم کرد که واقعیتهای خارجی را به آیات قرآن ارتباط دهم، که هدف از تفسیر قرآن همین است. زیرا قرآن همچون خورشید فروزنده ای است که هر روز با تابش تازه بر جهانی نو، نورافشانی می کند.» در ادامه مفسر محترم می نویسد:« مدعی آن نیستم که در این جا معانی سخن خدا را به صورت کامل بیان خواهم کرد، بلکه در آن می کوشم، که تنها، بینشها و بصیرت هایی را که شخصا در ضمن تدبر در قرآن بدانها دست یافته ام، بر روی کاغذ بیاورم.»
مفسر محترم در مقدمه خود یادآور می شود که« ثبت این تفسیر در دو مرحله انجام گرفته است.
الف) از آغاز قرآن تا سوره نحل، تفسیر را با دست خود می نوشتم، بدین گونه که به مسجد یا جایگاه آرامبخشی پناه می بردم و همراه با خود قرآن و قلم و کاغذ می بردم، به تلاوت دسته ای از آیات وابسته به یکدیگر و تدبر در معانی و مفاهیم آنها می پرداختم، ابتدا خلاصه افکار آشکار شده را ثبت می کردم، و بعد از آن به تدبر در آیه، آیه می پرداختم و تأملات خویش را با تفصیل بیشتر به نگارش درمی آوردم. در این بخش روش موجز نویسی را برگزیده بودم.
ب) پس از سه سال احساس کردم که باید در کار تسریع دهم، و روش تدریس را در تفسیر پیش گرفتم که بر نوار ثبت می شد و سپس به صورت نوشته درمی آمد، و تغییراتی در آن می دادم و از سوره نحل تا آخر قرآن بر این منوال بود.( حاصل کار حدود 500 نوار کاست در تفسیر قرآن شده است.) تفاوتها بین این دو نیمه آشکار است، در نیمه اول، بنابر فشردگی کلمات و ایجاز بود و در نیمه دوم بر شرح و تفصیل بیشتر.»
ایشان ضمن نکاتی در مقدمه 5 صفحه ای خود یادآور می شوند که:
1- قرآن بطونی دارد و ادعا ندارم که حتی به بطن اول هم، دست پیدا کرده باشم.
2- روش تدبر در آیات پیش از رجوع به تفاسیر بوده است، و بندرت به آنها مراجعه کرده ام.
این کتاب به زبان عربی دارای 18 مجلد و تفسیری کامل، و شامل همه آیات قرآن است که به روش تحلیلی و تربیتی تألیف یافته، در آن به مسائل اجتماعی تأکید شده، و مفسر به نیازها و پرسشهای جدید عصر توجه داشته و به گونه ای به مناسبت تفسیر آیات مطرح ساخته است. مؤلف در مقدمه خود می گوید:« در این تفسیر بر تفکر و تدبر مستقیم در آیات، تکیه ورزیدیم یعنی همان روش دریافت و فهم مستقیم از آیات و بازگشت به خود قرآن، طبق روشی که پیامبر( ص) و ائمه( ع) به ما آموزش داده اند که همان تفسیر قرآن بوسیله خود قرآن می باشد. تفسیر من الهاماتی است که از این تدبر دریافت داشته ام. و در آن کوشش خواهم کرد که واقعیتهای خارجی را به آیات قرآن ارتباط دهم، که هدف از تفسیر قرآن همین است. زیرا قرآن همچون خورشید فروزنده ای است که هر روز با تابش تازه بر جهانی نو، نورافشانی می کند.» در ادامه مفسر محترم می نویسد:« مدعی آن نیستم که در این جا معانی سخن خدا را به صورت کامل بیان خواهم کرد، بلکه در آن می کوشم، که تنها، بینشها و بصیرت هایی را که شخصا در ضمن تدبر در قرآن بدانها دست یافته ام، بر روی کاغذ بیاورم.»
مفسر محترم در مقدمه خود یادآور می شود که« ثبت این تفسیر در دو مرحله انجام گرفته است.
الف) از آغاز قرآن تا سوره نحل، تفسیر را با دست خود می نوشتم، بدین گونه که به مسجد یا جایگاه آرامبخشی پناه می بردم و همراه با خود قرآن و قلم و کاغذ می بردم، به تلاوت دسته ای از آیات وابسته به یکدیگر و تدبر در معانی و مفاهیم آنها می پرداختم، ابتدا خلاصه افکار آشکار شده را ثبت می کردم، و بعد از آن به تدبر در آیه، آیه می پرداختم و تأملات خویش را با تفصیل بیشتر به نگارش درمی آوردم. در این بخش روش موجز نویسی را برگزیده بودم.
ب) پس از سه سال احساس کردم که باید در کار تسریع دهم، و روش تدریس را در تفسیر پیش گرفتم که بر نوار ثبت می شد و سپس به صورت نوشته درمی آمد، و تغییراتی در آن می دادم و از سوره نحل تا آخر قرآن بر این منوال بود.( حاصل کار حدود 500 نوار کاست در تفسیر قرآن شده است.) تفاوتها بین این دو نیمه آشکار است، در نیمه اول، بنابر فشردگی کلمات و ایجاز بود و در نیمه دوم بر شرح و تفصیل بیشتر.»
ایشان ضمن نکاتی در مقدمه 5 صفحه ای خود یادآور می شوند که:
1- قرآن بطونی دارد و ادعا ندارم که حتی به بطن اول هم، دست پیدا کرده باشم.
2- روش تدبر در آیات پیش از رجوع به تفاسیر بوده است، و بندرت به آنها مراجعه کرده ام.
wikiahlb: من_هدى_القرآن