[ویکی نور] من آیات الاعجاز العلمی الحیوان فی القرآن الکریم. من آیات الإعجاز العلمی الحیوان فی القرآن الکریم، نوشته زغلول راغب محمد نجار، کتابی است به زبان عربی و با موضوع علوم قرآنی. نویسنده در این اثر با اعتقاد به اینکه اعجاز علمی، زبان بین المللی قرآن است و اساساً تحدی در این امر معنی می یابد، پس از توضیحی از لغت و تفسیر و... در مورد برخی از آیات قرآن، به بیان وجه اعجاز علمی در آنها پرداخته است.
کتاب دارای مدخل، مقدمه، محتوای مطالب در 29 شماره و خاتمه است. زغلول راغب، در نگارش این اثر از 114 منبع بهره برده و آنها را ذیل سه قسمت مجزا ذکر کرده است؛ قسمت اول منابع عربی، مانند: روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی از آلوسی، إعجاز القرآن باقلانی، الفصل فی الملل و الأهواء و النحل ابن حزم اندلسی و... 110 منبع از منابع، از این نوع هستند. قسمت دوم، کتاب هایی هستند که به عربی ترجمه شده اند، مانند: «القرآن الکریم و التوراة و الإنجیل و العلم : دراسة الکتب المقدسة فی ضوء المعارف الحدیثة»، نوشته موریس بوکای که از فرانسوی به عربی ترجمه شده و «اللّه یتجلی فی عصر العلم»، جان کلوفر مونیسما که دومی به قلم دکتر دمرداش عبدالمجید سرحان به عربی ترجمه شده است. سهم این قسمت، از منابع مورده استفاده در این اثر، 3 کتاب است. قسمت سوم، کتاب های ترجمه نشده است. نام یک منبع در این قسمت آمده است.
نویسنده معمولا دلالت های لغوی و علمی، نص 29 موردی که از آیات انتخاب کرده را بیان می کند و به اقوال مفسرین و... هم می پردازد. آیه 38 انعام، 69 نحل، 14 سبأ، 133 اعراف و... از جمله آیاتی هستند که نویسنده به بیان موارد دلالات علمی آنها در این کتاب پرداخته است. وی در مقدمه ای که بر کتاب نگاشته، از بعثت انبیا، تعداد آنان، تعهد خداوند مبنی بر حفظ قرآن همان گونه که نازل شده است، جمع آوری قرآن بعد از پیامبر(ص) توسط ابوبکر و استنساخ هفت نسخه از آن در زمان عثمان، اعلام تحدی قرآن و عجز بشر از آورن مانند آن و... صحبت می کند.
وی معتقد است چون قرآن در زمانی نازل شده که دوره فصاحت و بلاغت بوده و باعث بهت و حیرت فصحای آن دوران شده است، برخی از علما تصور کرده اند وجه اعجاز قرآن در فصاحت و بلاغت آن خلاصه شده است؛ اما باید دانست که نظم در گفتار و فصاحت و بلاغت، صرفا چارچوبی است برای بیان محتوا و طبعا اهمیت محتوا در یک گفتار بیش از چارچوب گفتاری است. به علاوه تحدی با اعجاز بیانی فقط در قالب عرب زبانان می گنجد، آن هم عرب زبانان آن روز؛ لذا جهات دیگری برای اعجاز قرآن هست که مهم تر از اعجاز کلامی است و چارچوب آن بین المللی و مشترک بین تمامی انسان هاست.
قرآن کریم در بیش از هزار آیه اش از هستی و متعلقات آن سخن گفته است و موارد علمی در آن در دو قرن اخیر مشخص شده است؛ این همان چیزی است که ما آن را اعجاز علمی قرآن می نامیم و زبان بین المللی قرآن کریم در اعجاز همین مورد است.
وی در مقدمه به آیات فراوانی استشهاد کرده است. او مراد از اعراب در روایت پیامبر(ص) «أعربوا القرآن و التمسوا غرائبه» را شناخت دلالت آیات و منظور از التماس غرائب را شناخت معانی دشوار برای قاری می داند.
کتاب دارای مدخل، مقدمه، محتوای مطالب در 29 شماره و خاتمه است. زغلول راغب، در نگارش این اثر از 114 منبع بهره برده و آنها را ذیل سه قسمت مجزا ذکر کرده است؛ قسمت اول منابع عربی، مانند: روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی از آلوسی، إعجاز القرآن باقلانی، الفصل فی الملل و الأهواء و النحل ابن حزم اندلسی و... 110 منبع از منابع، از این نوع هستند. قسمت دوم، کتاب هایی هستند که به عربی ترجمه شده اند، مانند: «القرآن الکریم و التوراة و الإنجیل و العلم : دراسة الکتب المقدسة فی ضوء المعارف الحدیثة»، نوشته موریس بوکای که از فرانسوی به عربی ترجمه شده و «اللّه یتجلی فی عصر العلم»، جان کلوفر مونیسما که دومی به قلم دکتر دمرداش عبدالمجید سرحان به عربی ترجمه شده است. سهم این قسمت، از منابع مورده استفاده در این اثر، 3 کتاب است. قسمت سوم، کتاب های ترجمه نشده است. نام یک منبع در این قسمت آمده است.
نویسنده معمولا دلالت های لغوی و علمی، نص 29 موردی که از آیات انتخاب کرده را بیان می کند و به اقوال مفسرین و... هم می پردازد. آیه 38 انعام، 69 نحل، 14 سبأ، 133 اعراف و... از جمله آیاتی هستند که نویسنده به بیان موارد دلالات علمی آنها در این کتاب پرداخته است. وی در مقدمه ای که بر کتاب نگاشته، از بعثت انبیا، تعداد آنان، تعهد خداوند مبنی بر حفظ قرآن همان گونه که نازل شده است، جمع آوری قرآن بعد از پیامبر(ص) توسط ابوبکر و استنساخ هفت نسخه از آن در زمان عثمان، اعلام تحدی قرآن و عجز بشر از آورن مانند آن و... صحبت می کند.
وی معتقد است چون قرآن در زمانی نازل شده که دوره فصاحت و بلاغت بوده و باعث بهت و حیرت فصحای آن دوران شده است، برخی از علما تصور کرده اند وجه اعجاز قرآن در فصاحت و بلاغت آن خلاصه شده است؛ اما باید دانست که نظم در گفتار و فصاحت و بلاغت، صرفا چارچوبی است برای بیان محتوا و طبعا اهمیت محتوا در یک گفتار بیش از چارچوب گفتاری است. به علاوه تحدی با اعجاز بیانی فقط در قالب عرب زبانان می گنجد، آن هم عرب زبانان آن روز؛ لذا جهات دیگری برای اعجاز قرآن هست که مهم تر از اعجاز کلامی است و چارچوب آن بین المللی و مشترک بین تمامی انسان هاست.
قرآن کریم در بیش از هزار آیه اش از هستی و متعلقات آن سخن گفته است و موارد علمی در آن در دو قرن اخیر مشخص شده است؛ این همان چیزی است که ما آن را اعجاز علمی قرآن می نامیم و زبان بین المللی قرآن کریم در اعجاز همین مورد است.
وی در مقدمه به آیات فراوانی استشهاد کرده است. او مراد از اعراب در روایت پیامبر(ص) «أعربوا القرآن و التمسوا غرائبه» را شناخت دلالت آیات و منظور از التماس غرائب را شناخت معانی دشوار برای قاری می داند.