ممنوعیت استعمال دخانیات

دانشنامه عمومی

ممنوعیت استعمال دخانیات ( انگلیسی: Smoking ban ) سیاست ها و قوانین کیفری عمومی است که در راستای عدم استفاده از دخانیات و به ویژه استعمال سیگار در مناطق خاص - معمولاً در محیط های شغلیِ بسته یا سایر مکان های عمومی مشابه - مصداق دارد. چنین سیاست هایی عموماً برای محافظت از افراد در برابر اثرات منفی سیگارکشیدن یا در معرض دود سیگار قرار گرفتن لحاظ می شوند. قوانین مربوط به ممنوعیت استعمال دخانیات در محیط های داخلی توسط بسیاری از کشورها و سایر حوزه های قضایی، همگام با افزایش دانش عمومی در رابطه با اثرات زیان بار دود سیگار وضع شده است. [ ۱] [ ۲]
یکی از مستندات تاریخی و پیشگام در ممنوعیت استعمال دخانیات، قوانین کلیسای کاتولیک روم در سال ۱۵۷۵ میلادی است که استفاده از دخانیات را در کلیساهای مکزیک ممنوع اعلام کرد. [ ۳] در سال ۱۵۹۰، پاپ اوربان هفتم اقداماتی را بر علیه استعمال دخانیات در درون ساختمان های کلیسا تدارک دید[ ۴] و تهدید کرد؛ کسی که تنباکو را در ایوان یا داخل کلیسا می برد، چنانچه با جویدن، کشیدن، یا استشمام تنباکو از بینی و هر طریق دیگری به استعمال آن بپردازد، تکفیر خواهد شد. [ ۵] این قانون و خطابه در سال ۱۶۲۴ و توسط پاپ اوربان هشتم نیز تأیید شد. [ ۶] در سال ۱۶۰۴ نیز جیمز ششم و یکم رسالهٔ ضد تنباکوی خود را اعلام کرد که بر اساس آن، افزایش مالیات چشمگیری متوجه تنباکو می گردید. کشور روسیه از سال ۱۶۲۷ و به مدت ۷۰ سال، تنباکو را ممنوع نموده بود. [ ۷] همچنین، مراد چهارم سلطان عثمانی در سال ۱۶۳۳ فرمان ممنوعیت استعمال دخانیات را اعلام و افراد متخلف را به دست جلاد سپرد. [ ۶]
عکس ممنوعیت استعمال دخانیاتعکس ممنوعیت استعمال دخانیات
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس