ممن

لغت نامه دهخدا

ممن. [م َ م ِ ] ( هزوارش ، ق ) به زبان زند و پازند بمعنی «چه »، چنانکه هرگاه گویند: ممن می گویی ، اراده آن باشد که چه میگویی. ( برهان ).
ممن. [ م ِم ْ م َ ] ( ع حرف جر + اسم ) ( از: مِن ْ + مَن ْ ). مِن ْ مَن ْ. ( ناظم الاطباء ). از که.
ممن. [ م ُ م ِن ن ] ( ع ص ) کسی که نسب و پدر وی معلوم نباشد و لقیط. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و به صیغه اسم مفعول نیز آمده است.

فرهنگ فارسی

کسی که نسب و پدر وی معلوم نباشد و لقیط . و به صیغ. اسم مفعول نیز آمده است .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی مِمَّنِ: از کسی که (نون آن به دلیل تقارن با حرف ساکن وتشدید دار کلمه بعد حرکت گرفته)
معنی مِمَّن: از کسی که (مخفف "مِن + مَن ")
معنی یَعْدِلُونَ: معادل و همتا می گیرند - به عدالت حکم می کنند - عدول می کنند - منحرف می شوند (کلمه عدل به معنای حد وسط در بین افراط و تفریط است . عبارت "مِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ یَهْدُونَ بِـﭑلْحَقِّ وَبِهِ یَعْدِلُونَ " یعنی : از آنان که آفریدیم گروهی هستند که مردم...
ریشه کلمه:
من (۴۰۹۷ بار)
wikialkb: مِمّن

پیشنهاد کاربران

بپرس