ممسنی

شهرک آذرماهان شاه اژدها سپهسالار یزدگرد سوم و فرماندار بیشاپور و استخر یا همان شهرک ملک اژدر ممسنی که شهرکی های ممسنی حاکم ارگ بم و همچنین سرابندی های ممسنی حاکم سیستان و ارگ سه کوهه از تبار او هستند.
کرد ماماسنی به معنای شبانکاره هست و مهاجرت براهویی ها مربوط به بازگشت ایل مماسن از شامات هست و هزار بار تکرار کردیم و سند دادیم برای افرادی چون شما که گوش شنوا ندارید که مماسن ها در همه مرزهای ایران نامشان وجود دارد و در لوحه های گلی در همین ممسنی فارس هم وجود داردکه مربوط به زمان داریوش جهانگیر است. ممسنی و دودمان نخ که لقب حاکمین سیستان و ارمنستان و حتی سغد بودند هیچ ارتباط قومی با کرد ندارند و شما هم بیش از این خود را تمسخر نکنید که کاملا بیگانه از تاریخ هستی. دودمان نخ مربوط به کتیبه های ساسانی سیستان در روزگار شاپور دوم گست و به ممسنی های سیستان نخارر ( نخ ) و نخعی گفته می شد که در زمان انوشیروان ساسانی به یمن اعزام شدند.
امیرکبیر در نامه ای به محمد رضا خان سرابندی ممسنی حاکم سیستان او را محمدرضا خان نخعی خطاب کرده است که لقب ممسنی های حاکم سیستان از زمان حداقل اشکانیان بوده است و حتی تنها کسی که داریوش در شورش ها اعدام نکرد حاکم سغد بود که لقب نخ دارد در کتیبه بیستون و ما می دانیم از اسناد یونانی و رومی و پیرنیا که ایل مماسن حداقل بخشی از آنها در ایرانویچ در سرزمین سغد دولت سغد شاهی مرزی هخامنشی را عهده داربودند و مورخین اخیر اروپایی و همچنین سیاست مداران انگلیسی بارها از ممسنی های سغد و جنگ اسکندر نوشته اند و حاکم سغد در کتیبه بیستون پیشوند نخ دارد و تنها او هست که اعدام نمی شود و شاید همین هم به دلیل ارتباط او با ممسنی های پارس و سیستان بوده باشد که تاریخ آنها با هخامنشیان بسیار عجین هست.
همان مردوخ در تقسیم بندی قوم لر از لر کوچک به نام فیلی و از لر بزرگ به نام ممسنی یاد کرده است یعنی همه لر بزرگ را ممسنی نامیده است. شما هم یک کرد هستی که به نام لر ممسنی می نویسی و بیش از خود را در این پیج ها به سخره نگیرید که اگر قومی کرد باشد خود می داند نیازی نیست که تو به ما گوشزد کنی. ممسنی یک قوم باستانیست و تبار سکایی ( پارسی ) دارد و هیچ سنخیتی با قوم کرد ندارد.
کردین به لباس چوپان گفته می شد و شهر کرد به معنای کوچ نشینان هست و واژه کرد برای اعراب، لر، ترکمن و کرد به کار رفته به معنای شبانکاره و عشایر می باشد و هیچ ارتباطی به قوم کرد ندارد.
بیش از این خود را تمسخر نکن که مردوخ تقسیم بندی قوم لر را نوشته است و خاندان نخ شهرک ملک اژدر هم در تاریخ ثبت است که بوده اند و کجا بوده اند و وقت ما را بیش از این نگیر!

1 - بنا به روایت مهندس مخبر موکلر در مقدمه رساله ای می نویسد: �براهویی ها زبان مخصوص به خود دارند که کردی یا کردگالی نامیده می شود و هم اکنون قبایل ساکن نواحی لس بیلا به اسم کردگالی شناخته می شوند� ( مخبر : 6 )
2 - تشابه نام بعضی قبیله های کرد مثل برادوست یا براخوی که اتفاقاً در همان حوالی می زیسته اند. ( ن. ک. نقشه پراکندگی اکراد ) .
مردوخ به نقل از دائره المعارف اسلام می نویسد: �براخوی قریب سه صد هزار نفری هستند، در اطراف کلات که قریب دویست و بیست میل منطقه سکونت آنها امتداد دارد. حکومت مرکزی بلوچستان که کلات است، تحت ریاست این عشیره است، که از تیره کمبرانی است. 48180 نفری عده نفوس آنهاست، تمام این عشیره سنی مذهب اند� ( مردوخ ، ج1 ) - منابع: ( تاریخ کرد و کردستان، ج 1، ص 80 ) .
3 - وجود بعضی عشیره های کرد در بین عشایر بلوچ: به روایت تاریخ مردوخ دو عشیره کرد به اسم �ماماسین� در بین عشایر بلوچ هستند ( همان : 111 ) وهمچنین است طایفه قنبرانی یا شعبه دیگر آن منگال که طوایف کرد به همین نام نیز داریم. آخر نفهمیدیم که دروغگو هست که راستگو ؟؟؟؟؟؟

خاندان رستم سکایی هم از طایفه پارسی آمارد بودند که سرزمین آنها در تیرمردان ممسنی بود و فرماندار پارس و سیستان بودند.
آماردهای سکایی در مکان های دیگر ایران هم بودند که در مورد آنها سخن رانده شد.
ممسنی ها اتحادیه قبایل پارسی جنوب ایران بودند و پارس، پارثوا ( پارت ) و پرسوش کرمانشاه همه مردمان یک تبار بودند و تبار سکایی داشتند یعنی پارسها یا پهلو نشینان مردمانی سکایی تبار بودند و به قوم پارسی ( پهلوی ) در تاریخ مشهور شدند. سربازان دیلمی را ممسنی ها از جنوب ایران بیرون کردند.
ممسنی مجموعه قبایل پارسی جنوب ایران بود و به طایفه پارسی آمارد به طور ویژه سکایی گفته می شد و دیگر طوایف پارسی مجموع پارسی نامیده می شد.
سکاهای آماردی شمال مجموع پارتی ( پارثوایی ) نامیده می شدند و همه مردمان یک تبار بودند ولی ممسنی ها قبایل پارسی جنوب بودند از جمله آماردهای پارسی جنوب. دودمان رستم از آماردهای پارسی جنوب بودند هرچند هم تبار با آماردهای شمال و پارتی.
تپوران و آماردها از دیلمیان جدا بودند و یک تبار نیستند و دیلمیان هم ارتباط تباری و خاندانی با ممسنی ها نداشتند و فقط سربازان آل بویه ساسانی تبار بودند که بعدها هم از جنوب ایران بیرون شدند.

) پس بقیه ایلات ممسنی از کدام تبار می باشند که نژاد پارتی سکایی دارند به ریشه سیستانی ها یا بلوچ ها یا مازندارنی ها ( پار تی ) بر میگردند؟؟

آمودریا تا مرو. . . مازندران. . . سواد کوه. . . ممسنی فارس.
پارس و پارثوا ( پارت ) به معنای مرز و پهلو هست واژگانی که بعدها شکل قومیت گرفت وگرنه اینها همه تبار سکایی دارند. اشکانیان پارتی از قبیله پرنه و از اتحادیه سکایی داهه بودند و همچنین داهی ها به عنوان یکی از قبایل پارسی از آنها نام برده شده است.
واژه رستم سکزی اشاره به همان بیرون خانه زیستن یا کوچنشینی و نگهبان خانه بودن این مردمان دارد. برخی سکزی را توهین قلمداد کرده اند در حالیکه این طور نیست و اشاره به نوع زندگی آنها دارد و نام سگ ( سک پهلوی ) هم به معنای بیرون خانه زیستن هست.
در زمان اشکانیان گروهی از آماردها از شرق دریای کاسپین به حدود لبنان و شمال غربی فلات ایران منتقل شدند.

( KURDU ) ساکن شده و با کردهای آنجا مخلوط شده اند و نام آنها را قبول کرده اند این مردم که قبلاً به نام مرتی ها شناخته می شدند در جنگهای مداوم ساسانیان و اشکانیان با رومی ها شرکت داشته اند. اینان در قرن چهارم میلادی از طرف رومی ها به نام کرچخ شناخته می شدند. امروز در نزدیکی دیاربکر شهر تاریخی persus ( پرسوس ) و شهر دارا در کردستان ترکیه یادگاری مهاجرت ایران در زمان ساسانیان به آنجاست. به موجب تاریخ شرفنامه بدلیسی، قدیمی ترین قبایل کرد باجناوی ها و بوتی ها هستند که این نام ها به دلیل سرزمین باجان و بوتان بر آنها نهاده شده است. بنا بر نظر غالب پژوهشگران و محققان غیرایرانی، کردها که از قوم ماد هستند، همواره در طول تاریخ به عنوان قومی آریایی از فرهنگ، نژاد و زبان مشترکی با دیگر ایرانیان برخوردار بوده اند و زبان کردی به عنوان یکی از کهن ترین گویش های ایران باستان شناخته شده است. هویت قوم کرد هم همواره با ملیت ایرانی عجین شده است. در مورد گستره مناطق کردنشین تعریف های بسیار متفاوت و متعددی وجود دارد و موضوع این گستره بسیار قابل مناقشه است. در برخی بخش ها اکثریت جمعیت و در برخی دیگر فقط بخشی از مردم ساکن این بخش ها کرد هستند و دیگر اقوام نیز در آن بخش ها ساکن هستند. کاربر آریااز اینکه در قسمت غرب استان فارس انشان هست هیچ شکی نیست در زیر متنهایی که ارسال می کنید منبع و نام نویسنده هم ذکر بفرمایید در مورد شهر پرسوس و دارا در ترکیه پژوهش و تحقیقی دارید .

بلوک تیرمردان از دشت شاهان جاوید در پشت سپید دژ آغاز می شد تا به شیراز امروزی و اصل شیراز و قلعه های شیرازیس در همین تیرمردان بوده است و همچنان کلگه شیراز جاوید در جاوید ممسنی از باستان باقی مانده است.
بلوک تیرمردان امروزه دشمن زیاری ممسنی نامیده می شود البته تیرمردان بزرگتر بود و تا مرز شرقی ممسنی یعنی شیراز امروزی گسترده بود.
مقاله برآمدن پارسیان که مصاحبه با باستان شناسان هست بیان می کند که اگر به دنبال انشان صدر نشین هخامنشی هستیم باید به ممسنی برویم و هرتسفلد باستان شناس مشهور که تخت جمشید و آثار شوش را از زیر خاک بیرون کشید گفت که انشان ممسنی بوده است.
عیلام نو، هخامنشیان و ساسانیان از ممسنی برخاستند.
گیرشمن و هرتسفلد آرامگها دو طبقه داو و دوور ممسنی را باستان شناسی کرده و بیان کردند که به چیش پیش و کورش اول متعلق بوده است. لوحه های گلی نشان داده که ملکه داریوش دختر گووبره هخامنشی چون پدرش گووبره حاکم پارس بوده و از سپیدان و سپید دژ تا شرق بهبهان ملک خاندانی آنها بوده است به مرکزیت لیدوما ( فهلیان ) ممسنی. دیاکونف شرق شناس بزرگ در کتاب خود به نقل از طبری می گوید:اردشیر بابکان در کودکی در سن ۶ سالگی در منطقه ای به نام داراسپید در ۵۰ کیلومتری جنوب غربی استخر به گوچهر بازرنگی معرفی شد. . . در این جغرافیا و آدرس یک داراسپید بیشتر وجود ندارد و آنهم دارسپید جاوید ممسنی می باشد به همین دلیل اساتیدی که باستان شناس هستند و به تاریخ ممسنی آگاهی کامل دارند بر اساس اسنادی معتقد هستند که کایدان ایل جاوید ( خوانین جاوید ممسنی ) که به زکی خانی ها مشهور هستند و از کاید مرزبان بزرگ دودمان آنها آغاز می شود از نسل و بازماندگان ساسانیان هستند و از آنسو به جاویت ( یاویت ) های هخامنشی مربوطند به همین دلیل جاوید را از قدیمیترین ممسنی ها می دانند. کتابی که آقای مجیدی نوشته ایراداتی بسیاری بر آن وارد است از طرف مورخین و باستان شناسان و مردم شناسان که در مورد ممسنی پژوهش می کنند از جمله داستان کواراکان و تبارنامه بی سند محمد حسنی و خاندان گیلویه و بزرگ کردن کرایی ها بیش از حد و در جاهایی تاریخ کورایی های مهرنگان ممسنی را به جای کرایی ها نوشتن و. . . گیلویه از مردمان همایگان سفلی ممسنی بود و از جاوید ممسنی بود و جاویدیها از بیضا، همایگان، سپیدان، داراسپید، سورن آباد، نیوار تا دشت شاهان جاوید و قلعه شاهنامه ای بهلو در دامنه سپید دژ مشهور به مال کاید مرکز خاندانی جاویدی ها بوده و گیلویه از مردمان همایگان جاوید بود و همایگان از نام همای دختر بهمن می آید که پس از بهمن بر ملک ایران ( پارس ) به مدت ۳۰ سال حکومت کرد و همای احتمالا همان ملکه آرته بامه همسر نیرومند داریوش بزرگ مالک لیدوما و بانویی که بر اساس سند لوحه ها چون یک شاه بارعام می داده است. گلیله جاوید و گیلومهر ( گیلویه مهرگان ) دشمن زیاری ممسنی از نام گیلویه یادگار است و گیلویه بعدها در بلادشاپور تشکیل حکومت داد که شاخه ای از ممسنی ها که شامل ۱۴ طایفه بود تا زمان صفوی ایلخان بلادشاپور و دشت چرام بودند و تا شرق بهبهان از نظر باستان شناسی سرزمین پارس و ملک قلمرویی طایفه هخامنشیان به نام پاتیش هووریش بوده است که مرکز فرمانروایی آنها لیدوما بوده است.
کرایی یکی از طوایف ۱۴ گانه ممسنی های بلادشاپور بود.
بویر اردشیری ( تامرادی ) ، بویر عباسی، قلندر بویری، تیرمانی ( تومانی ) ، بادلانی، کرایی، ژیلایی، دلاوری، چاروسایی، گیوه مویی، سرکوهکی، گشتاسپی، گرشاسپی، دشمن زیاری, ممسنی های بلادشاپور بودند.
جاویدی، شاهونی، همایگانی، سورگانی، مهرنگانی، بکش، رسم، کمان کشی ( احتمالا ) ، نیامتی، شولی و. . . در فارس بودند که فارس در آن دوره بویراحمد را هم شامل می شد و باشت در حومه گچساران مرز غربی ممسنی بود.
اسناد باستان شناسی موجود است که نام ممسنی همیشه در همین ممسنی بوده و دودمان کورش و داریوش و همچنین ساسانیان خاستگاه خاندانی آنها ممسنی فارس بوده است.
طایفه آمارد در جنوب ایران گسترده بودند ولی بلوک مشهور تیرمردان در ممسنی بود که امروزه دشمن زیاری نام دارد. نیازی نیست تاریخ سازی کنیم و جغرافیا را جابجا کنیم که اسناد همه موجود هستند و حتی دشتستان یکی از املاک ممسنی ها بوده که مردم شناسی فیلد یکی از خاستگاه ممسنی ها را دشتستان نامیده است همان مکانی که کاخهای هخامنشیان کشف شده اند.
هرکجا ممسنی ها هستند هم نام های شاهنامه ای و هم آثار هخامنشی مربوط به خاندان هخامنشی وجود دارند و حتی نام دلوار را خاندان رییسعلی ممسنی از دلوار خوس ماهور به تنگستان برده اند و ممسنی ها بر تنگستان حکومت می کردند.
خوس یا اخوس لقب داریوش دو ( داراب کیانی ) بوده است و چند مکان در ممسنی به این نام وجود دارد. :
تنگ خاسی ( خوسی ) در جاوید در دهنو بهمن جاوید، شیر خوسی رستم ممسنی و خوس ماهور ممسنی.
قلعه تاریخی نوبندگان ممسنی به شکل شاهین بال گشوده می باشد و سئن اوستایی شهین ( شاهین ) می باشد همان شاهینی که درفش هخامنشیان بود.
ممسئن ها ( مامسئن، مماسئن، ماماسئن، مامسین ) همه همان مَمَسئن به معنای شاهین مادر می باشد و نام یک قوم باستانیست.
هخامنش را شهینی پروراند و زال را سیمرف پروراند و سیمرغ پارسی از سئن ( شاهین ) اوستایی گرفته شده است و همه اینها با نام و معنای واژه ممسئن مطابق هستند. ممسنی ها هم وارثین هخامنشیان و همچنین آماردهای ممسنی که بر سیستان حکومت می کردند وارثین خاندان زال و نریمان تا رستم و سورن ها هستند و به همین دلیل ممسنی های سیستان به اژدهانیا و شاه اژدها مشهورند که عنوان خاندان رستم و سورن بود و اینها درفش اژدها نشان داشتند.
شهرک آذرماهان ممسنی فرزند ساهان مشهور به ملک اژدر فرماندار بیشاپور و استخر بود و پس از او برادرش ماهک.
فردوسی بزرگ می گوید:
پناه بزرگان ایرانزمین صطخرُ سپیدُ گلاب گزین.
قلعه اصطخر به رهبری ممسنی ها چون شهرک و ماهک، سپید دژ که همچنان در جغرافیای ممسنیست و قلعه گلاب کهگیلویه که مربوط به ممسنی های بلادشاپور بود. . . . هرسه قلعه در یورت ایلات ممسنی بود که به نوشته بسیاری متون لرهای مشهو و قدرتمند ممسنی از ایلات اصلی و حقیقی ایران و از ایرانیان قدیمند.
جیمز موریه می گوید:تاریخ این قوم که روزگاری در تخارستان ( سغد ) راه را بر اسکندر بستند و بهترین سربازان اسکندر در جنگ با ممسنی ها کشته شدند و اسکندر زخمی شد و امروزه در فارس هستند، انسان ترغیب می شود تاریخ این قوم را بداند.
همه رزم جویان ممسن تبار بمانند در صفحه روزگار.

کرایی ها خود را فرزند محمد بن حسن میدانند
محمد فرزند حسن بن گیلویه بوده و در دستگاه خیلفه� عباسی� نفوذ� داشت. حسن� فرزند� گیلویه� که� بعداً جانشین پدرش شد، زم گیلویه را به اسم او نامیدند �زُم حسن بن گیلویه �.
حسن برادری داشت به نام خالد، که شاعر، دبیر، ثروتمند و طرفدار امین بود و در دستگاه عباسی نفوذ داشت، که حتا مامون خلیفه عباسی از وی درخواست قرض جهت فتح بغداد نمود، او درخواستش را ردکرد.
گیلویه فرزند مهرگان و نوه روزبه بوده� است.
هانس گاوبه� اظهار� نمود� شهر� بنیان� از� متعلقات� گیلویه� بوده� است.
شهربنیان یا ( مُهره�
کُرایی=مرکز� کُرای
شهربنیان یا ( مُهره�
کُرایی=مرکز� کُرایی ) .
نام� دیگرش�دلی مهرگان�است که از نام پدر گیلویه گرفته شده است.
اتحادیه محمدحسنی یا ایل محمدحسنی بعداز جنگ کرایی ها با هلاکوخان تشکیل شد و از محمد فرزندحسن فرزندگیلویه فرزند روزبه فرزندساسان گرفته شده است .
مثل ایل گله داری فارس که کرایی هستند و تشکیل این ایل بعد از جنگ شاه عباس صفوی با امیربوداق کرایی بود و تبعید کرایی ها به کران وشتربانان حوزه خلیج بود و از بس گله وحشم داشتند به ایل گله دار معروف شدند
سال ۱۰۰۴ هجری قمری
در فارسنامه ناصری سند موجود است.

کهگیلویه ، تا فارس یعنی تا شاخاب پارس خوانده می شود که همان هخامنشیان باستان هستند ، ولی در درجه دوم تمامی جغرافی دانان ازجمله استرابون و دیگر تاریخ نگاران باستان واژه�پرثو� یا پارسیان را برای تمامی ایران کهن یعنی ایران فرهنگی* بکار می بردند ، پس در بسیاری از تحقیق ها اگر بخواهیم صرفا بدون توجه استناد به تواریخ باستان کنیم چه بسا راهگشا نباشند و گمراه هم شویم .
خب یک مورد که در قوم کواراکان هست همین باب کاید و تیره های دینیار نام هستند که ازنامواژه معرفتی کای، کاوی، کا، کی، آلا، و رکی، و ریچی، استفاده می کنند و خود را کیانی و از سلاله کیانیان شاهنامه و از موبدان زرتشتی می دانند !!! مگر کیانیان شاهنامه در جغرافیای ماد باستان نبودند؟ حال گاهی این دو طایفه آریایی تبار که در شش طایفه ماد استرابون و درتاریخ هردوت از آنها نام برده شده و به صراحت نام �آریوزانتی � آورده شد که �آریو یعنی آریایی��زانتی یعنی قبیله ، پس قبیله آریایی در ماد بزرگ نام آورد
پس تشخیص این دو طایفه ماد و پارس و جغرافیای آنان بسیار سخت است و اگر به دید صرفا جغرافیاو حضور کنونی طوایف باشد به اشتباه می افتیم ، یاد آوری می کنم ایران فرهنگی را فراموش نکنیم.

مماسن و ممسنی یکی هست و در ضمن همه ممسنی ها به شامات اعزام نشده بودند و شولستان در نزدیکی کازرون بود نه ممسنی امروزی و در آن زمان جزو خاک ممسنی محسوب می شد.
شول ها هم در جنگ شامات بودند. بویر اردشیری که یکی از طوایف ۱۴ گانه ممسنی کهگیلویه بود اصالت شولی دارند و یکی از طوایف ممسنی بودند.
شول نام تیره ای از ممسنی ها بود و هیچ گاه از ممسنی جدا نبوده اند. شول ها در شهر مماسن و شهر کورا سغد چون دیگر ممسنی ها با اسکندر جنگیدند و به همه این مجموعه ممسنی می گفتند و جنگ مماسن ها و اسکندر مشهور است.
ممسنی ها همیشه از پارس تا سیستان بودند و به دلایل جنگی به نقاط دیگر اعزام می شدند. تنگستان و دشتستان هم سراسر ملک ممسنی ها بود.
چرا عادت کرده اید به مضحکه کردن تاریخ؟!
ممسنی و مماسن را چرا از هم جدا می کنید؟؟ ممسنی املاهای متفاوت دارد و به واسطه زبان های ناحیه ای متفاوت هم تلفظ می شود. صد تا ممسنی که وجود ندارد ما یک ممسنی بیشتر نداریم که از سند هند تا کردستان سوریه پراکنده هستند مرکز اصلی آنها جنوب ایران بود. ممسنی ها جمعیت بسیار و طوایف بسیار داشته اند و مجموعه ایلاتی بود که ارتش پارسی هخامنشی و ساسانی را تشکیل می دادند. بخش بزرگی از بختیاری از آماردهای ممسنی هستند. کورنگ بختیاری، کوه رنگ ( کوه رنج ) جاوید ممسنی، کورانگون ممسنی، کورا ممسنی، کوه شاه نشین ممسنی همه و همه از نام و تبار خاندان رستم می آید که از آماردهای ممسنی بودند و در کتاب سرزمین جاوید به خاستگاه آماردها در ممسنی فارس اشاره شده است.
اسناد بسیاری نشان می دهد که کورش از طایفه آمارد بوده و جدا از هخامنشیان لیدوما ممسنی بوده اند. آماردها در تیرمردان ممسنی فارس مرکز قدرت داشتند و طایفه جنگجوی مرد ( آمارد ) در سراسر جنوب غربی ایران پراکنده شدند. جغرافیای طوایف ممسنی از بلادشاپور تا پارس و سیستان و تنگستان و دشتستان بودند.

ممسنی الفارسی در متون مربوط به قرن چهارم وجود دارد و. . .
ممسنی همیشه در همین جغرافیا بوده و دیاکونف از حکومت مه سن خودمختار در روزگار اشکانی در جنوب ایران نام برده است.
سرزمین اصلی ممسنی ها همیشه از شرق بهبهان تا سیستان بوده است و طوایف ممسنی در این گستره پراکنده بودند. نام ممسنی ها بسیار کهن تر از شامات در مرزهای دیگر فلات ایران هم آمده است و در ممسنی فارس همچنین از زمان هخامنشیان این نام و بلوک در همین جغرافیا وجود داشته است.
شولستان به اطراف کازرون گفته می شد در نزدیکی بیشاپور که طوایف شول ساکن بودند و همچنان هستند. بیشاپور خاک ممسنی بود و مرکز ممسنی های پارس فهلیان بود و جاده ای که از بیشاپور به فهلیان می رسید جاده فهلیان نام داشت.
شول ( سول=چول ) نام تیره ای از طایفه آمارد ممسنی ( تیرمردان ممسنی ) بوده که در زمان ساسانیان حکومت گرگان و دربند قفقاز داشتند و گروهی از ممسنی ها به نام باب ممسنی حکومت مرزی شاهی ساسانی گرجستان داشتند و. . . نام کلی همه این مجموعه ممسنی بوده و شول تیره ای از آماردهای ممسنی بود. همان زمان که ۱۴ طایفه ممسنی در بلادشاپور بودند حدود ۱۰ طایفه و ایل ممسنی از جمله جاویدی، همایگانی، سورگانی، اردکانی، مهرنگانی، شاهونی و. . . در فارس بودند و شول ها در اطراف بیشاپور ( شولستان ) که مرکز همه این مجموعه فهلیان ممسنی بود به عنوان مثال ایل جاوید ممسنی از بیضا تا باشت کوچ داشته است و همیشه به بلوک فارس تعلق داشته و از قدیمترین ممسنی ها هستند.
نامیدن شولستان به تمام ممسنی فارس هیچ سندیت تاریخی ندارد چون ۱۰ طایفه ممسنی در فارس بودند.
ممسنی ها مرزداری هخامنشی و ساسانی را عهده دار بودند و آمدن نام آنها در مرزهای ایران به این دلیل هست و هیچگونه ارتباطی به شامات ندارند و بسیار قبل تر از شامات نام ممسنی در فارس آمده است.
طایفه جاوان که برخی جاوید را به آن مربوط می دانند تاریخ سازی و کرد سازی ممسنی ها هست و واقعیت تاریخی ندارد.
کردان پارس به معنای شبانکارگان پارس طوایف ممسنی بودند که از ساسانیان یادگار بودند و روزگاری از فارس به شامات اعزام شدند به دلایل جنگی.
جاوان ( جابان ) نام فرمانده ممسنی ساسانی بود که بلوک جابه ممسنی در پای کوه شاهنشین از نام او گرفته شده است و این ارتباطی به جاوید ندارد.
جاوید که به صورت یاویت در پارسی باستان گفت می شد همیشه نام بلوکی از ممسنی های پارس نشین بوده است و ایل جاوید خود بسیار بزرگ بوده و در مهاجرت های جنگی نام این بلوک طبیعتا با ایل جابجا می شده ولی همیشه در پارس بودند. جابان هم ارتباطی به کرد ندارد بلکه سردار ممسنی ساسانی بود.
بهمن کیانی مرکز حکومتش در پهلیان ( فهلیان ) ممسنی بوده یا کاخ پهلو شاهنامه که همان کاخ لیدوما هخامنشی کشف شد در فهلیان می باشد. بهمن یا همان گوبارو نام کاید بزرگ پارس پدر ملکه آرته بامه ملکه داریوش بزرگ بوده از طایفه برآفتابی به مرکزیت لیدوما ممسنی که همچنان در جاوید ممسنی بلوک برآفتاب هست و همچنین گروهی از برآفتابی های ممسنی از مرز غربی ممسنی به بویراحمد رفته اند. نام طایفه هخامنشیان پاتیش هووریش به معنای سرزمین برآفتاب به مرکزیت لیدوما بوده است. گروهی از ساسانیان که به شمال ایران رفتند خود را گوبارو می نامیدند که در نوشته های ساسانی بهمن اردشیر پسر اسفندیار می باشد و حاکم پارس بود. در واقع کورش آماردی فرماندار پارس از طرف بهمن بوده است. ملکه داریوش به نام آرته بامه که چون پدر خود گوبارو مالک سرزمین پارس بوده چون یک شاه بارعام می داده است که احتمالا همان همای دختر بهمن می باشد که پس از بهمن ۳۰ سال بر ملک ایران ( پارس ) حکم رانده است و این همان دوران داریوش بزرگ است.
همایگان، هرایگان، دهنو بهمن، بهمنیاری، سپید دژ شاهنامه ( قلعه اسفندیار ) و. . . همه نام بلوک هایی در ممسنی از دودمان بهمن حاکم پارس می باشد و ساسانیان خود را از تبار بهمن نوشته اند که در زبان پارسی هخامنشی همان گوبارو حاکم پارس و به استناد لوحه های گلی کاید بزرگ پارس و مالک هیدالی ( سپید دژ=قلعه اسفندیار ) بوده است.
نام بهمنشیر آبادان از بهمن اردشیر کاید بزرگ پارس به مرکزیت کاخ لیدوما ممسنی و تبار ساسانیان و همچنین پدر ملکه داریوش گرفته شده است و حتی مکان هایی به نام او در بابل چون گوبارو حاکم بابل و بهمن بابل در روزگار ساسانی وجود دارند ولی مرکز خاندانی او در فهلیان ( پهلو ) ممسنی بوده است.
هرتسفلد پهلیان ممسنی را از طایفه پانتالیای پارسی می داند.
نام ممسنی و طوایف و بلوکات ممسنی در لوحه های گلی زمان داریوش در همین جغرافیای ممسنی امروزی در فارس وجود دارند.
مماسن ها یا مامسین ها یا ممسن ها در مرزهای ایران دلایل مرزبانی و جنگی داشته و ارتباطی به خاستگاه آنها ندارد.
ممسنی خیلی قبل تر از شامات در مرزهای دیگر هم نامشان آمده است.
کسی اگر به دنبال تاریخ نوشتن هست باید با وجدان تاریخ بنویسد نه اینکه به دنبال پروژه کردسازی باشد. ممسنی یک نام باستانیست و دهها سند در مورد ممسنی ها وجود دارد بنابراین خود را به سخره نگیرید و به دنبال کرد کردن ممسنی ها نباشید که قوم باستانی ممسنی یک قوم سکایی پارسی می باشد.
هرجا نام هخامنشی و ساسانی وجود دارد در مرزهای آنها نام ممسنی ها هم وجود دارد.

منطقه ای که ممسنی در آن ایجاد شده است اولین بار به خاطر وجود مراتع غنی مورد توجه اقوامی که دارای معیشتی مبتنی بر کشاورزی و دام داری بوده اند، قرار گرفت. به همین خاطر، اولین اقوام ساکن در این منطقه، قوم شول، از دیگر اقوام لر بوده اند. در چند سال گذشته و با کشف منابع نفتی در حوزه ممسنی، این شهر مورد توجه بیشتری قرار گرفت. فراگیری علم در سطح بالا و همچنین کشاورزی فوق العاده با محصولات مرغوب مورد توجه مردم ممسنی از زمان های گذشته تا به امروز بوده است. شهرستان ممسنی به شهر دانشجو در کشور نیز شهره می باشد. وجود بنای هخامنشی لیدوما در این شهرستان که دارای قدمتی پنج هزار ساله می باشد از پربار بودن تاریخ این دیار حکایت دارد. [۳]
پیشینه تاریخی ویرایش
ممسنی در سال ۱۲۲۰ شمسی
ممسنی را شولستان نیز خوانده اند که به معنای سرزمین شول هاست. شول ها یکی از طوایفی بودند که پس از استقرار در این ناحیه، به این نام مشهور شدند. مرکز ولایتی که ممسنی در آن قرار داشت، شهر شاپور در چند کیلومتری کازرون بود که نوشته اند در زمان تزلزل حکومت سامانیان، به وسیله ابوسعید شبانکاره با خاک یکسان شد؛ ولی در زمان حکومت سلجوقیان دوباره تعمیر و بازسازی شد و رونق گذشته خود را بازیافت. منطقه ای که ممسنی در آن ایجاد شده است، اولین بار به خاطر وجود مراتع غنی مورد توجه اقوامی که دارای معیشتی مبتنی بر دامداری بوده اند، قرار گرفت. به همین خاطر، اولین اقوام ساکن در این شهر قوم شول بوده اند.
برای اولین بار نام ممسنی را در حوادث مربوط به سال های ۱۱۶۵ و ۱۱۶۶ می بینیم و آن وقتی است که جعفرخان زند برادرش محمدخان را برای مجازات ایلات سلحشور ممسنی روانه ناحیه کرد و باید دانست که خاندان زند با طوایف ممسنی روابط خویشاوندی داشت. مادر محمدخان زند از ممسنی بود. [۴]
جاده ای که در آن زمان از ناحیهٔ ممسنی عبور می کرد همین جادهٔ امروزی چنارشاهیجان - باشت است. فتحعلی شاه در سال ۱۲۴۵ ه‍. ق در سفر به خوزستان و لرستان از چنارشاهیجان و سراب بهرام گذر کرد و در فهلیان چادر زد. فهلیان در آن زمان مرکز ناحیه ممسنی بود. [۵]
بنا به اسناد و کتاب های تاریخی و کاوش های باستان شناسی و نظریه های مردم شناسی، سابقهٔ تاریخی شهرستان ممسنی به سه بخش تقسیم می گردد:
دوران پیش از تاریخ
وجود جنگل ها و مراتع گسترده، منابع غنی آب و خاک، دشت های حاصلخیز و کم شیب، تنوع آب و هوایی و گیاهی و شکار فراوان همه و همه شرایط مساعد و مطلوبی بودند تا تمدن های اولیه پیش از تاریخ در این اقلیم پهناور شکل گرفته، رشد و نویافته و سده ها دوام بیاورد و آثار آن تا به امروز بر جای بماند. ممسنی در طول دوران به عنوان پل ارتباطی میان حوزه های بویراحمد، پارس، خوزستان، زاگرس، بوشهر، و خلیج فارس قرار گرفته و می توان با تحقیقات علمی و باستان شناسی کلیه فرهنگ و تمدن های پیش از تاریخ استان های همجوار را نیز در آن جستجو کرد. آثار بجا مانده از دوران پیش از تاریخ در این شهرستان مربوط به هزارهٔ سوم تا هشتم پیش از میلاد است که در قالب تپه های باستانی نمایان است.
دوران تاریخی
دوران تاریخی این شهرستان مربوط به اوایل هزاره سوم پیش از میلاد مسیح می باشد که از جمله این تمدن ها:
نقش برجسته کورنگون مربوط به دوره عیلام در دو هزار و چهارصد سال پیش از میلاد.
گوردخمه سنگی، مربوط به دوران ماد در هفتصد سال پیش از میلاد.
گوردخمه داودختر روستای مراسخوان مربوط به ششصد و پنجاه سال پیش از میلاد ( مقبره منتسب به والدین کورش بزرگ ) .
کاخ های هخامنشی روستای سروان.
تل کاخداداد گچگران مربوط به پانصد سال پیش از میلاد.
آتشگاه میل اژدها مربوط به دوران اشکانیان در یکصد و بیست سال پیش از میلاد.
نقش برجسته سرآب بهرام.
شهر توج
شهر نوبندگان
شهر خوبذان ( فهلیان ) و سد منصورآباد مربوط به دوران ساسانی
دوران اسلامی
آثار و ابنیهٔ تاریخی اسلامی در سراسر ممسنی موجود است از جمله آن ها می توان شهر خفرک و تشگه در شوسنی و مصیری و شهر چهاربازار تل اسپید را نام برد. نام قدیمی این شهرستان در بدو تشکیل انبوران و سپس شولستان و در اواخر سلسله صفوی به ممسنی تغییر نام یافت.

یک نام باستانی به زبان اوستاییست و حتی قلعه نوبندگان ممسنی فارس به شکل عقاب بال گشوده می باشد و همین شاهین بال گشوده بر روی پرچم هخامنشیان هم بود.
ممسنی فارس زادگاه دودمان هخامنشی بوده به استناد دهها سند. مقاله برآمدن پارسیان از روشنای تاریخ که مصاحبه با باستان شناسان هست می گوید:اگر به دنبال انشان صدر نشین هخامنشی هستیم باید به ممسنی برویم و. . .
ممسئن ( مامسین ) ارتباطی به مام حسینی ندارد!!!
ممسنی ها از سغد و تخارستان تا سیستان بزرگ و بلوچستان تا به پارس تا به بلاد شاهپور و تنگستان تا به کوه مزاری های عمان تا به یمن روزگار انوشیروان و بازماندگان ممسنی ارتش کمبوجیه در حبشه که به جیبوتی رفته اند تا ممسن های آلان و قفقاز که در سفرنامه قفقاز از آنها نام برده شده تا باب ممسنی گرجستان که انوشیروان بنانهاد و در کتاب شهرهای ساسانی اکرم بهرامی صفحه ۲۷۹ آورده شده تا ممسن های شامات.
یک قوم و نام باستانی و مرزداران مرزهای هخامنشی و ساسانی بودند.
قدیمترین نوشته که حداقل من اطلاع دارم و از قبیله ممسنی نام برده متون کورتیکوس یونانی می باشد.
ممسنی ها را ریشه قوم لر می دانند. مردوخ همه لر بزرگ را ممسنی نوشته است و هروی، ابن بطوطه، احمد اقتداری و بهمن کریمی باستان شناس همه به این مورد اشاره کرده اند که ممسنی ها ریشه قوم لر هستند.
مماسن، ممسن، ممسین، مامسین، ممسنی، ماماسین و. . . نوشته شده چون برخی از نوشته های لاتین گرفته شده و حرف فتحه در لاتین الف نوشته می شود. اصل واژه مَمَسئن ( مَمَسین ) به معنای سئن ( شاهین ) ماده می باشد. همه سکه های به دست آمده از فرته داران پارس در روزگار اشکانی عقاب نشان بوده اند.
ممسین باستانی را به محمد حسنی و مام حسینی تعبیر کردن به سخره گرفتن تاریخ است. بسیاری از سفرنامه ها و متون مستشاران انگلیسی از ممسنی های فارس و جنگ آنها در سغد اشاره کرده اند. هرچند که پراکندگی در فلات ایران دارند ولی از نظر باستانی سرزمین اصلی آنها از پارس تا سیستان بوده است. شول های ممسنی هم در زمان ساسانیان حکومت گرگان و دربند قفقاز داشته اند. قوم باستانی ممسنی در سراسر فلات ایران پراکنده هستند و بسیاری از طوایف ساکن در بویراحمد تا کهگیلویه و بختیاری تا به خوزستان و کرمانشاه ( سنجابی ها ) تا لک های لرستان همه ممسنی هستند.
ایل سرابندی ممسنی سیستانی حاکم سیستان و ارگ سه کوهه زابل و ایل شهرکی ممسنی سیستانی حاکم ارگ بم و ممسنی های براهویی حاکم ارگ کلات و طوایف ممسنی پراکنده در بلوچستان همچنین.
روزگاری انگلیسی ها از محمدرضاخان سرابندی دوم حاکم سیستان پرسیدند چه تباری داری و ایشان در جواب گفتند از نسل شهرک ملک اژدر ممسنی هستم.
شهرک آذرماهان فرزند ساهان از دودمان سورن سپهسالار یزدگرد سوم فرماندار بیشاپور و استخر مشهور به شهرک ملک اژدر یا اژدهانیا که لقب ممسنی های سیستان بود.

ممسنی یا مامسنی از مام حسینی نە امدە است. مم کە بە کردی میگن ( مەم ) نام یک از امیران دولت مروانی است، مم پسر اسکو پسر درباز پسر نصرالدولە مرانی است، و واژە ( سنی ) بە معنای پهن میاد، ممسنی یکسان است بە مم کە سرش بزرگ بودە یا عقلش زیاد است.

حمدالله مستوفی می گوید:
در سنهٔ خمسایه ( ۵۰۰ق. ) قریب صد خانه کرد، از جبل السماق شام، به سبب وحشتی که ایشان را با مهتر قوم خود ( صلاح الدین ) افتاده بود، به لرستان امدند و در خیل احفاد محمد خورشید که وزرا بودند نزول کردند، برسبیل رعیتی. بزرگ ایشان ابوالحسن فضلوی بود. . . درین وقت سلغریان ( ترکمنان ) در فارس حاکمدبودند. اما هنوز اسم پادشاهی نداشتند. . . چون او نیز نماند، پسری ابوطاهر فضلویئکنیت داشت. جوانی شجاع بود. . . ابوطاهر به صلح و جنگ به وعد و وعید و فریب و شکیب توانست ملک لرستان در ضبط اورد و چون تمکین و استقرار یافت، هوس استقلال کرد و خود را اتابک خواند و عصیان نمود و کار ان ملک بر او قرار گرفت، در سنهٔ خمسین و خمس مایه ( ۵۵۰ق. ) . بعد از مدتی درگذشت و پنج پسر یادگار گذاشت: هزاراسپ و بهمن و عمادالدین پهلوان و نصرة الدینئایلواکوش و قزل. به حکم وصیت و اتفاق برادران.
اتابک هزاراسپ که مهین و بهین همه بود، قائم مقام پدر شد و عدل و داد ورزید. در عهد او ملک لرستان رشک بهشت گشت و بدین سبب اقوام بسیار از جبل السماق شام بدو پیوستند:
آسترکی، مما کویه، بختیاری، جوانکی بیدانیان، زاهدیان، علائی، کوتوند، بتوند، بوازکی، شوند، زاکی، جاکی، هارونی، اشکی، کوی لیراوی، ممویی، یحفومی، کمانکشی، مماسنی، ارملکی، توانی، کسدانی، مدیحه، اکورد، کولارد، چون گروه عقیلی ( عرب ) و گروه هاشمی ( عرب ) و دیگر قبائل که انساب ایشان معلوم نیست.
چون این جماعت به هزار اسف و برادران پیوستند، ایشان را قوت و شوکت زیاد شد. بقایای شولان را به زخم شمشیر از ان ولایت بیرون کردند و یکبار بر ان دیار مستولی شدند. پس دیار شولستان نیز مسخر کردند و شولان منهزم به فارس رفتند.
پخش و گسترش ممسنی ها
1 - لر ممسنی: در استان فارس، کهگیلویه و بویراحمد و بختیاری.
2 - کرد ممسنی: شامل ایل سنجابی ممسنی تبار در ایران و ممسنی کردستان عراق و کردستان سوریه.
3 - سیستانی های ممسنی: شامل طوایف سربندی، شهرکی، جر، بزی، جهان تیغ، بامدی، نوری، قزاق، پیری و نخعی که در سیستان و کرمان زندگی می کنند.
4 - بلوچ ممسنی: شه بخش ( اسماعیل زهی ) ، هاشم زهی، کهرازهی، نوشیروانی و. . .
5 - براهویی ممسنی: آنها به زبان بلوچی صحبت می کنند و بزرگترین ایل بلوچ در کشور پاکستان هستند و اغلب به نام محمدحسنی مشهورند. بعضی از آنها هم در جنوب افغانستان زندگی می کنند.
6 - گروه هایی از ممسنی که دومورینی آنها را پراکنده در فارس معرفی می کند.

👆👆👆👆👆👆
لطفا متن بالا رایکبار دیگر بخوانید.
میگوید که هخامنشیان وساسانیان همه مماسنی هستند
وپارت تبار .
بعضی ها انجا که تاریخ نویسان خارجی به نفع فرضیه اشان ( نه حتی نظریه اشان ) قلم زده اند انها را میستایند
ولی انجایی که نوشته های همان تاریخ نویسان خارجی
با فرضیه انها نمی خواند به انها می تازند .
ولی غافل ازاینکه دانش باستان شناسی به عنوان یک
دانش نوین فرضیه های جعلی مثل فرضیه بالا را
ازسرراه خود برمی دارد .
از نویسنده بالا باید پرسید
که چرا در هیچ کتیبه تخت جمشید . کتیبه نقش رستم . کتیبه بیستون . منشور کورش بزرگ نامی
از ایل فراگیر مماسن اورده نشده . چدانگفته اند شاه پارت
چراداریوش گفته شاه پارس چراکورش گفته شاه انشان ولی هیچ جا نگفته اند شاه مماسن . نکند کتیبه خوانان واژه ها رااشتباه خوانده اند . یاللعجب .
وقتی کسی اعتراف می کند که من خط نداشته ام وفقط زبان داشته ام وانرا از عیلامیان قرض گرفته ام که تمام کتیبه ها ی باستانی این را داد میزنند .
پس نمیتواند مدعی شود که من متمدن بوده ام .
خط یکی از کلیدی ترین مفاهیم در شناخت تمدن در گهواره ملت هاست .
این دوستان برای اثبات نظریه مماسن سازی کل فلات ایران زمین بایستی بتوانند تمامی کتیبه هارا ازپیش روی خویش بردارند . چون مانند خورشیدی می تابد .

اینجا می توان بحث کرد و نظرات رد و بدل کرد و نیازی نیست کاربری جای کاربر دیگر متنی بگذارد.
صحبت این است که هرکسی باید جایگاه تاریخی خود را داشته باشد نه اینکه به واسطه اینکه طوایف ممسنی پراکنده شده اند یا از دوره قاجار به بعد ممسنی ها دیگر قدرت قدیم را ندارند پس تاریخ ممسنی که نباید به نام ایل دیگری نوشته شود و هرکسی که از ممسنی بوده و در دهها کتاب نامش از ممسنی آورده شده چرا باید آن را بختیاری بنامیم؟؟
همین داستان هم در مورد رییسعلی دلواری هست که از ممسنی های تنگستان بود و هر روز یک گروه یا لرستانی می نامندش یا بویراحمدی یا بختیاری!!
رییسعلی تاریخ دارد و در کتاب ها از جمله کتاب زکریا رستگار و همایش بین المللی کالبدشناسی سیاست انگلستان از رییسعلی دلواری ممسنی نام برده شده است و اصلا نیازی به بحث ندارد چون از زمان شاه عباس ممسنی ها حکومت مرزبانی اهرم تنگستان را برپا کردند و در زمان نادرشاه و زندیه هم این حکومت را داشتند و خیلی پیش تر از رییسعلی در تنگستان بوده اند و ممسنی بودن رییسعلی مورد عجیبی نیست. یا مورد جنگ ایران و پرتغال که اساس ارتش ایران در آزادسازی هرمز چریک های ممسنی بود که در کتاب جنگ نامه کشم در باره ملک شیر ممسنی، میر شکار ممسنی، ملک احمدی جاویدی ۳ فرمانده بزرگ ایران در جنگ با پرتغال شعر سروده شده و فرمانده واحد چریکی ایران به عهده امام قلی بیگ ممسنی بوده و فرمانده بزرگ دیگری از ممسنی به نام میر خلیل ممسنی مشهور مین باشی ممسنی و همچنین چریک نامدار ایران اسکندر بیگ ممسنی جنگ را رهبری می کردند و مین باشی میر خلیل ممسنی همان کسی بود که در گذرگاه ممسنی گرجستان همراه با ۳۰۰۰ سوار ممسنی عثمانی را شکست داد و قلعه ایروان را نجات داد. گذرگاه ممسنی نام حکومت کوچک شاهی ساسانی بود که انوشیروان ساسانی در مرز بین جمهوری اویستیای شمالی و جنوبی برپا کرد و همراه گذرگاه اِران به باب الابواب شهرت دارد و فرماندهی این گذرگاه ها که برای جلوگیری از هجوم خزرها و ترکان برپا شده بود به عهده فرخان شهروراز ( گراز ایرانشهر ) از دودمان مهران بود که در منطقه جاوید ممسنی بلوک فرخان به نام او یا به نام فرخان شهروراز روزگار خسروپرویز وجود دارد. ممسنی قبیله هخامنشیان و ساسانیان بوده و سرزمین ممسنی فارس زادگاه این دولت های جهانگیر بوده. ممسنی نامی به بلندای تاریخ هخامنشیست نام کوچکی نیست که ما هرجا اسم یک فرمانده ممسنی را می آوریم دیگران این افراد را به ایلات دیگر مرتبط می دانند و هرگاه هم اعتراض کنیم برچسپ تفرقه به ما می زنند!!
نوشته های ابن بطوطه را بخوانید که قوم لر را ۲ گروه می نامد:
لر بزرگ ( مامسینی ) و لر کوچک ( فیلی ) آشکارا نوشته که لر بزرگ ممسنی نام دارد به همین دلیل هست که بسیاری دیگر قوم باستانی ممسنی را ریشه قوم لر می دانند که پراکندگی طوایف ممسنی بیانگر همین است.
بخوانید که فرمانده واحدهای چریکی افغانستان ضد شوروی که بوده؟ فرمانده ای از دهمرده های مماسنی افغانستان. . . شیرزاد مامسانی چه کسیست؟به اقلیم کردستان عراق رجوع کنید. . . رییس جمهور جیبوتی که بوده؟؟ از طایفه مماسن آفریقا که بازماندگان روزگار ساسانی در یمن و آفریقا هستند و حتی شاید بازمانده روزگار هخامنشیان چون نام مامیسین در مکه هم آمده و اصلا نام مکه از چه می آید؟ طایفه مکه وند ( مکوند ) که آخرین کاید مکوندی در حوزه ممسنی دشت چرام ولی محمد بیگ مکوندی بود و مناطقی چون جانکی و چرام ممسنی نشین هستند و بودند.
مردان شیرازی ایران سپهبد شاپور ساسانی از دودمان مهران که بوده؟؟
مردونیه فرزند گووبره هخامنشی که در لیدوما کشف شده در ممسنی بودند و فرمانده ارتش ایران در جنگ یونان. مردونیه پسر خواهر داریوش بود یا آرتوبازان یا رستم سورن پهلو که آتشکده میل اژدها ممسنی سورن آباد تپه سورون پوزه سرنا گردنه سورنا یادگار دودمان سورن هست که فرماندار پارس و سیستان بودند یا بلوک رستم، تنگ تیر و کمان، زندان رستم، سپید دژ شاهنامه، تیره کوه پارس در شاهنامه، دشت رزم، پهلو، فهلو، بلوک جاوید، بلوک بهکیش، بلوک دشمن زیاری یادگار آل بویه ساسانی تبار فارس که در جنگ بغداد بودند یا بلوک برمک یادگار برمکیان، شهر توج ساسانی، سنگ نگاره بهرام گور مشهور به بزرگ ممسنی و شولسون و دهها مورد دیگر از تاریخ ممسن و ممسن تباران تا ممسنی های سیستانی و. . . چون ممسنی امروزی گستره گذشته را ندارد یا پراکنده شده اند دلیلی ندارد که تاریخش هم ازش گرفته شود و به گفته معروف تاریخ ممسنی هم چون مردمانش گم شده است. . .
نام ممسنی و شول هم مترادف نیستند و شول ها تیره ای از طایفه مرد ممسنی بودند که در تیرمردان ممسنی در منطقه ای به نام شول در نزدیکی شیراز ساکن بودند لشنی ها و پهونده ها هم از طایفه آمارد هستند و همه اینها در کنار دیگر طوایف قوم باستانی ممسنی را تشکیل می دادند. . . شول یک تیره ای از طایفه آمارد هست نه کل ممسنی. در زمان اتابکان فارس ۳۰۰۰ خانوار شولی در ممسنی امروزی ولی در محدوده بیشاپور ساکن بودند همین امروزه هم هستند در همان زمان هم بسیاری از طوایف ممسنی در فارس بودند که مرکز همه اینها و همچنین شول ها فهلیان بود و بسیاری از طوایف ممسنی هم در دشت چرام بودند به مرکزیت بلادشاپور و بسیاری هم از شرق فارس تا سیستان بودند. . . شولی مترادف ممسنی نیست بلکه شول ها بخشی از آماردها و آماردها هم که در تیرمردان ساکن بودند و هستند بخشی از طوایف ممسنی بودند. . . خاندان مهران و خاندان رستم سکایی از طایفه مرد بودند و فرماندار پارس و سیستان بودند.
ممسنی به بلندای تاریخ هخامنشی و ساسانی تاریخ دارد و مادر ایلات جنوب ایران تا سنجابی های کرمانشاه و بخشی از لرستان هست البته که قابل پذیرش نیست که تاریخ همچنین قوم باستانی به حساب دیگر ایلات نوشته شود و این هیچگونه ارتباطی به تفرقه نداره از کدام تفرقه سخن می گویید؟؟
مورد دیگر هم در مورد نام بختیاری هست که در جاهای مختلف دیده می شود که بختیاری را از بختیاروند می دانند و ایده هایی از این دست و هیچ کدام درست نیست چون در کتاب کورش نامه گزنفون که در زمان اشکانیان نوشته شده از سرزمین باکتریا ( بختریا ) نام برده شده است و یک نام مکان بوده. . .
در حمله هم پیمانان آشور چون اعراب و هیرکانیان بابل به سرزمین بکتریا ( به یونانی ) یا بختریا به پارسی در کوههای کومبالیدوس در مرز عیلام و شوش، مادها از پارسیان و کورش کمک خواستند. . . این به خوبی نشانمی ده که نام مکان بختریا حداقل از زمان اشکانیان وجود داشته و در آن دوره جزو قلمرو ماد بزرگ بوده است ولی معلوم نیست که باختر به معنای مغرب به باختر کدام سرزمین یا بلوک اشاره می کند و این سرزمین چه بوده که بختریا در مرز عیلام و شوش مغرب آن محسوب می شده است.
همه رزم جویان ممسن تبار بمانند در صفحه روزگار.

از باشت ( بسیتمه در لوحه های گلی ) تا سپید دژ ساتراپی کوچک و مرکزی پارس نام داشته به مرکزیت لیدوما که عمده طوایف پارسی ساکن در این گستره به زیر فرمان طایفه مشهور پاتیش هووَریش ( برآفتابی ) قرار داشته اند که همین طایفه قبیله اصلی هخامنشیان یا همان کیانیان بوده است و تمام املاک از باشت تا سپید دژ و سپیدان و سورن آباد و لیدوما به گووبره هخامنشی پدر زن داریوش بزرگ تعلق داشته است. گووبره احتمالا همان بهمن اسپندیاران شاهنامه باشد. از دشت شاهان جاوید در این سو و از پس از اسپیدان در آن سو سرزمین آماردها آغاز می شده که همان انشان مشهور می باشد و فقط طایفه پارسی سکایی مرد در آن ساکن بوده است به همین دلیل به تیرمردان مشهور شد.
بسیاری از مورخین هنوز درگیر بحث پیش پا افتاده ای هستند که چرا کورش خود را پادشاه انشان و داریوش خاندان خود را پادشاهان پارس خوانده است و اینکه آیا پارس و انشان یکی نیستند؟؟
پاسخ روشن است چون کورش از طایفه سکایی آمارد بود و دودمان او شاهک یا همان خان سرزمین تیرمردان بودند در حالیکه دودمان داریوش خان ساتراپی کوچک پارس از سپید دژ تا باشت بوده اند هرچند که مردها هم به زیرفرمان پاتیش هووریش ها بوده اند. مرز ممسنی تا زمان قاجار از گویم ( جویم ) تا باشت در حومه گچساران بوده و از جنوب تا میشان و بیشاپور که همان گستره باستانی سرزمین آمارد و ساتراپی کوچک پارس و به همین خاطر مماسن ها را تشکیل دهنده اتحادیه سکایی پارسی فلات ایران می خوانند.
البته از باستان مماسن ها در سیستان بزرگ هم ساکن بوده اند و دودمان های سورن و مهران همیشه هم فرماندار سیستان و هم پارس بوده اند و این دودمان ها همیشه دست نشانده دودمان کیان ( بعدها هخامنشی ) بوده اند که مرکز و زادگاه آنها لیدوما بوده است.
شاهنامه به طور آشکار روابط پارس و سیستان را به تصویر کشیده و از مکان های پارس به طور عمده نام برده است.
متنی کهن وجود دارد که به سرزمینی مثلثی شکل ما بین گیلویه ( در غرب ) هزار بیضا ( در شرق ) و انشان ( در جنوب ) اشاره می کند و این سرزمین مثلثی شکل را به دودمان سورن متعلق می داند. . . سرزمین که ما امروزه سورن آباد ( سورناباد ) می نامیم.
مماسن ها دودمان پارسی سکایی مربوط به روزگار هخامنشیان هست نه اشکانیان و در زمان کورش بخشی از مماسن در پادگان هایی در شهر کورش در سغد ساکن بودند و احتمالا جنگ اسکندر و آریوبرزن هم در همین پادگان ها در سغد اتفاق افتاده نه در پارس. . . متون کهن به روشنی بیان می کنند که آریوبرزن فرماندهی سربازان مردی و سغدی را به عهده داشته است در حالیکه سغدیان در پارس اصولا حضور نداشته اند.
پس از سقوط هخامنشیان مماسن ها که در سغد به خارجی ها مشهور بودند به پارس بازگشتند و مماسن های یمن تا شرق آفریقا هم بازماندگان روزگار ساسانی پس از فتح یمن هستند. حتی نام مماسن ها در عربستان هم وجود دارد و احتمالا اینکه نام مکه از طایفه ممسن تبار مکه وند ( مکوند ) آمده باشد بسیار زیاد است که عربستان در زمان کورش یا کمبوجیه فتح شد و حتی از مردم عربستان زرتشتی بودند و خود کعبه هم بسیار به معماری هخامنشی و آتشکده شباهت دارد.
مکه وند ها در زمان صفویه به دلیل جنگ با افشاریان به کهگیلویه اعزام و سپس در خوزستان ساکن شدند ممبین ها هم از همین تبار هستند.
محمدخان بلوچ ممسنی بود و مشخص نیست کاربر چرا محمدخان بلوچ را بختیاری نامیده؟؟!!
محمدخان بزرگ ممسنی با ۳۷۰۰۰ خانوار در زمان صفویه شیراز را به قصد سیستان ترک کرد و یکی از نوادگان او مشهور به محمدخان بلوچ ممسنی محمود کهزایی سکایی مشهور به محمود افغان را در فتح اسپهان همراهی کرد و در صدد حذف ترکان صفوی بودند و به قدرت بنشینند و شورش های پی در پی ممسنی ها در پارس و کهگیلویه از جمله شورش محمد حسن خان بلوچ ممسنی با افشاریان به همین دلیل بود. محمد خان بلوچ ممسنی مدتی سفیر ایران در عثمانی بود. محمود افغان اصالت ایرانی داشت از طایفه کهزایی سکایی مرد و دشمن سرسخت ترکان صفوی.
کهزایی ها همان طوایفی بودند که کورش را در جنگ با سکاهای ماساژت در سرزمین مرو همراهی کردند و در همان جنگ بود که پادگان های کورش در سغد از پشت سر به سکاها حمله ور شدند و شکست سنگین سکاها و به اسارت گرفته شدن فرزند ملکه سکاها پایان جنگ بود.

خاندان رستم سکایی/سکزی مدافعان اصلی ایران در برابر هجوم قبایل تورانی سکایی به ایران بودند. تورانیان از ایرانیان اصیل بودند و با قدرت گرفتن ترکان در آسیای میانه از اواخر ساسانیان هویت تورانیان با ترکان به اشتباه یکسان پنداشته شد.
ممسنی ها مدعی اند که بازماندگان رستم هستند که از سیستان به فارس رفته اند. این مهاجرت در اوایل به قدرت رسیدن پارتها انجام گرفت که قبیله ممسنی به رهبری شاخه ای از سورنها در راستای پشتیبانی از پارتیان در فارس مستقر شدند. نام نورآباد با آتشکده پارتی میل اژدها مربوط است. آتشکده میل اژدها آتشکده خانوادگی خاندان رستم با پرچم اژدهاپیکر بود. محمدحسن خان ممسنی که در اواخر دوره صفوی با شماری از طوایف ممسنی برای جلوگیری از تصرف سیستان بوسیله محمود افغان به سیستان رفت پرچم اژدها پیکر داشت.
نام شهر فهلیان مرکز پیشین ممسنی پهلویان و نام روستای بهلو مرکز خوانین جاوید پهلو بوده است که معرب شده اند.

از آنچه مشخص هست کسی که به نام گووبره پدر زن داریوش بزرگ می شناسیم همان بهمن اسپندیار شاهنامه هست که ساسانیان خود را از آن تبار می دانستند و همای شاهنامه دختر او به احتمال زیاد همان آرته بامه لوحه های گلی همسر نیرومند داریوش هست که پس از بهمن ۳۰ سال بر ملک ایران ( پارس ) حکم راند و این همان دوران داریوش بزرگ هست. ساسانیان تبار اصلی خاندان کیان را نوشته اند به همین دلیل پس از بهمن به همای و داراب و دارای داراب و اسکندر می رسند و نام شاخه فرعی یا همان شاخه داریوش پسر ویشتاسپ حاکم شوش را در سلسله کیان نیاورده اند چون از نظر تاریخ هخامنشی هم داریوش شاخه فرعی هخامنشیان بوده است. آنچه هم به حضور قبیله پاتیش هووریش در نزدیکی کوه بیکنی ( دماوند ) در متون تاریخی آمده به نظر بنده به ۲ مورد بر می گردد:
۱. این طایفه که طایفه گووبره بوده که از بسیاری نظرها همان بهمن هست احتمالا طایفه اصلی خاندان کیان بوده است و در شاهنامه هم داریم نام برخی شاهان کیانی را در منطقه دماوند.
۲. این طایفه به دلیل مقابله با مردمان مازندران که همیشه در ستیز با حکومت های پارس بودند به آن منطقه گسیل شده است. چیزی شبیه نام مردها و ممسنی ها که در جغرافیای مختلف وجود دارد.
از آنچه هم به نظر می رسد احتمال این وجود دارد که شولجی که آن را با شول یکی می دانند عیلامی تبار باشند و آرته بامه دختر گووبره و همسر داریوش از طرف مادری از شولجی و عیلامی تبار بوده باشد.

در ضمن جهت تایید صحبت های دوستمان آریا در مورد قوم سکا به استحضار دوستان می رساند قوم سکا یکی از قبایل آریایی از اتحادیه داهه بوده که در شرق و شمال دریایی کاسپین زندگی می کردند.

اما از آنچه در متون تاریخ برداشت می شه این است که شول ها همیشه سرکش بودند وحتی کریستن آرتور ساسانی شناس شهیر در کتاب خود ایران در زمان ساسانیان می گوید:در زمان انوشه روان به دنبال شورش قوم چول ( شول ) انوشگ روان همه آنها را قتل عام کرد و فقط ۸۰ نفر از مردان جنگی آنها را به غرب ایران فرستاد. . . این همان مهاجرتیست که منشا اشتباه بسیاری از مورخین شده که می گویند شول ها اصالتا از لرستان می آیند که یک اشتباه بزرگ تاریخیست چون شول ها همیشه درپارس بوده اند ولی از زمان انوشگ روان به غرب ایران کوچانده شده اند و از همان زمان هست که ممسن ها تحت نام شول ها بر لرستان حکومت می کرده اند که این تا زمان ماکان روزبهان و پس از اسلام هم ادامه داشته است و طوایفی چون بیرانوند، سکاوند، باجولوند و زند وکیلی همه اصالت ممسنی دارند. بیرانوند وباجولوند ها از تیرمردان ممسنی هستند وحتی زمانی که ممسنی ها لطفعلی خان را همراهی کردند و به همراه ممسن های سیستان و کرمان اسپهان را فتح کردند که یوسف خان بختیاری و حاکم بروجرد افرادی از زندیه را به قاجاریه فروختند و در نبرد بزرگی درغرب این ایل بیرانوند بود که به کمک ممسنی ها و زندیه آمد چون اصالت همه اینها از فارس هست. اقتداری هم به این مورد اشاره کرده که طوایف ممسنی به کهگیلویه و لرستان رفته اند وحتی من خودم دوستی در خارج از ایران از ایل باجولوند دارم که گفت ما ازفارس به خوزستان و بعد به لرستان رفته ایم و نام طایفه آنها قاید رحمت است که از کوی رحمت تخت جمشید گرفته شده است.
سول چون سورن یک واژه سانسکریت هست به معنای نیرومند و هیچ گزارش رسمی از جنگ ممسنی ها و شول ها وجود ندارد چون شول طایفه ای از قوم مماسن بوده ولی همیشه سرکش بودند. اشتباه تاریخی دیگری که خیلی مورخین مرتکب شده اند این است که نام ممسنی مدت کوتاهیست که به ممسنی امروزی داده شده است هیچ سندیتی ندارد چون به پژوهش های ایران باستان مماسن ها در تنگ خاص شاهان جاوید در دشت رزم امروزی ۲۳۰۰ سال پیش با اسکندر جنگیده اند و نام مماسن همیشه در این منطقه بوده است در همان نبرد آریوبرزن از دودمان هخامنشی فرماندهی سپاهی را به عهده داشت که زبده ترین آنها از طایفه مردها بوده اند. . . دشت شاهان جاوید تا مهرآوه و کلگه شیراز جاوید مقر طایفه مردها بوده و اصل شیراز همین منطقه بوده نه شیراز امروزی. . . خود کورش ( آگراداتس ) از طایفه مردها بوده نه از دودمان هخامنشی. . . دیاکونف شرق شناس بزرگ در کتاب خود از ۳ حکومت مستقل در زمان اشکانیان در جنوب غربی ایران نام می برد:پرسید، مه سن و الیمیا. هانس گاوبه هم از منطقه ما بین گیلویه و اسپهان به نام سرزمین و حتی رود ماسین یاد کرده است، بنابرین نام ممسنی همیشه در این قلمرو بوده است ولی چون طوایف پراکنده ای داشتند در جاهای دیگر چون لرستان و کهگیلویه هم نام آنها وجود داشته است و حتی نام میسان ( میشان ) در ممسنی امروزی و میسان فرات زمان ساسانیان به احتمال فراوان تغییر یافته مه سن هست و در خود ممسنی بسیاری از افراد نام مه سن داشته اند. به اعتقاد بنده تاریخ مماسن ها را باید در تاریخ پیش از اسلام بررسی کرد وهمچنین در شاهنامه که نام مناطق ممسنی آمده است. از زمان مغول ها ممسنی ها بسیار تحت فشار حکومت حاکم بودند چون بزرگترین و نیرومندترین ایل باستانی ایران بوده و تلاش بسیار برای تجزیه آن صورت گرفت که دوران نادرشاه و قاجار اوج تجزیه ایل ممسنی و مهاجرت آنها به خارج از ایران چون اندونزی و آفریقا. در زمان قاجار و استعمار انگلستان، انگلیسیها بسیار قاجاریه را تحریک می کردند که ممسنی ها را تجزیه کند و از آنسو خاندان اعلم در خراسان با انگلستان همراه بود و مانع اتحاد ممسن های شمال شرقی و جنوب ایران شدند چون گروهی از ممسنی ها از باستان در نیشابور و گرگان بودند که دودمان اسپهبدان اسپندیار در آن مناطق نفوذ داشت و دودمان اسپندیار، کارن، مهران، سورن همه خاستگاهشان از فارس بوده است و در بلوک های دیگر درقدرت نشستند به همین دلیل گروهی از ممسنی ها از باستان در شمال شرقی ایران بودند و همچنان هستند که قاجاریه از این اتحاد ترس داشت به همین دلیل بیشترین ضربه را به ممسنی زدند البته دلایل دیگری هم بود چون پدر آقامحمد خان در نبردی به دست ممسنی ها به قتل رسیده بود ولی این دلیل حکومتی مخالفت با ممسنی ها نبود چون ضدیت با ممسنی ها پس از آقامحمد خان هم ادامه داشت و بارها کاروان انگلیسیها به دست ممسنی ها غارت شد و گروهی از ممسنی ها هم به همراه لطفعلی خان در بسراه ساسانی ( بصره ) به سر می بردند. به همین دلایل استعمار انگلیس داستان محمد حسنی را درست کرد تا اتصال مماسن های شمال شرقی و جنوب ایران را قطع کند و اینطور القا کند که اینها ۲ گروه متمایز هستند و این وارد اسناد هند و پاکستان هم شد چون بخشی از ممسنی ها از باستان در سرزمین پارت ( خوارزم، سغد، سکا، بخارا و. . . ) ساکن بودند و با ممسنی های جنوب افغانستان و کلات پاکستان اتحاد داشتند هرچند در دوره های متفاوت تاریخی حکومت های حاکم مانع این اتحاد می شدند. انگلستان در واقع با داستان محمد حسنی سعی در ایجاد مانع برای این اتحاد داشت و این را وارد اسناد کرد و همچنان هم این اسناد وجود دارند. بخشی از ممسنی های شمال شرقی ایران به نوشیروانی های خارا مشهور بودند و هستند. البته داستان محمد حسنی یک واقعیت تاریخی بود و آن اینکه بخشی از مماسن ها خود را از تبار محمد فرزند حسن و حسن فرزند گیلویه می دانستند و گیلویه از تبار ساسانیان و از مردم همایگان سفلی ( همایجان ) ممسنی بود ولی این فقط شامل گروه کوچکی از ممسنی ها می شد از جمله کرایی ها و انگلیسیها این را بسیار بال و پر دادند و یک داستانی دروغین به نام محمد حسنی در مقابل مماسنی درست کردند که از این دست تحریف ها فراوان در تاریخ ایران هست که یک مورد جالب آن داستان مالک اشتر هست. . . در زمان انوشگ روان و فتح یمن ۱۰۰۰ سوار مماسنی به همراه خانواده به عنوان مرزبان به یمن اعزام شدند که امروزه بازماندگان آنها در یمن و شرق آفریقا به جاویدها مشهور هستند. پس از اسلام ممسنی ها به پارس بازگشتند ولی گروهی از آنها و دیگر ایرانیان خوارج را تشکیل دادند از جمله طایفه ممسنی تبار نخعی که اینها هم به پارس بازگشته و از پارس به سیستان رفتند و امروزه طایفه نخعی از ممسنی های سیستان هستند و برخی به اشتباه می گویند عرب یمن هستند که این یک اشتباه بزرگ هست بلکه اینها از نسل بازماندگان همان ۱۰۰۰ سوار مماسنی زمان انوشه روان هستند و گروهی از آنها هم به نوشیروانی های خارا مشهورند. فرماندهان ممسنی با نشان اژدها به جنگ می رفتند و این رسم بخش سکایی ممسنی ها بود که اصیل ترین طایفه سکایی اتحادیه مماسن همان طایفه مردها بود که دودمان سورن و کورش همه از همین طایفه بودند به همین دلیل فرماندهان ممسنی در نوشته تاریخ نویسان پس از اسلام لقب ملک اژدر داشتند از جمله شاهرخ مماسنی ( شهرک ملک اژدر=صاحب نشان اژدها ) فرمانده سپاه یزدگرد سوم در جنوب ایران که از خود طایفه نخعی بود و امروزه شهرکی های کرمانشاه و سیستان از همان تبار هستند وشهرکی های سیستان تا زمان رضاشاه حاکم ارگ بم بودند و از این نسل فرماندهان بزرگی چون آذرماهان حاکم کرمان برخاستند. بنابرین کسی که به تحریف به نام مالک اشتر از طایفه نخعی یمن می شناسیم فرمانده ممسنی تبار که نام او مشخص نیست و لقب ملک اژدر داشت نه مالک اشتر که این طایفه از فارس به سیستان رفتند و اصولا خوارج سیستان در تاریخ مشهور هستند. متاسفانه تاریخ مماسن ها چون مردمان آن گم شده است و بزرگان آن را دیگران به نام خود کرده اند از جمله صلاح الدین محمود از شبانکارگان ممسنی که یکی او را کرد می نامد یکی همدانی!
صلاح الدین محمود از طایفه شبانکاره بود و شبانکارگان بازماندگان مارافیون بودند که در زمان ساسانیان به چند قسمت تشکیل شده بودند که مهمترین آنها بازرنگیان بودند که هنوز در ممسنی و یاسوج نام بازرنگیان وجود دارند. پس از سقوط ساسانیان به زیر فرمان مهرگان و سپس گیلویه بودند و مناطقی چون گیلومهر ( گیلویه مهرگان ) در دشمن زیاری ممسنی و گلیله جاوید ( دشت بهمن ) یادگار نام بازماندگان ساسانیان. . گیلویه و مهرگان هستند واز همین تبار خانواده ای ازفارس به کرمان و سپس سیستان رفت و فرزند از همان دودمان به نام رادمان پورماهک از تبار خسروپرویز مشهور به یعقوب لیث صفاریان را برافراشت که از سیستان تا سغد قلمرو او بود یعنی همان گستره ای که از باستان شاخه ای از مماسن ها ساکن بود.
تاریخ مماسن ها بسیار باستانی و بزرگ است ولی گمشده به همین دلیل هروی، ابن بطوطه، مردوخ و احمد اقتداری می گفتند که قوم باستانی مماسن ریشه قوم لر هست و بسیاری از نامهایی که امروزه نام یک ایل هستند تا همین چند قرن پیش طایفه ای از مماسن بودند از جمله طایفه بویری، مکوندی، ممبینی، کیانرسی، شولی، شبانکاره و. . .

چه زیبا جاودان نگاه می داریم یاد فرُّخان را در فرخون جاوید ممسنی.

ریشه قوم لر در قوم پارتی سکای مماسن می باشد نه در کنفدراسیون ایلی ۵۰۰ ساله بختیاری.

طایفه کی رستم ایل لر بختیاری
کی رستم فاتح کشور گرجستان بودند و لقب گرجی را از شاه صفوی دریافت کرد
ایلات لر بزرگ بختیاری
محمد حسنی
بویراحمد
شبانکاره
لیراوی
چهارلنگ
هفت لنگ
کرمانج
لرزنگنه
لر کرمان
لر کمزاری
لر کهمره
لر حیات داوودی
ایلات لر کوچک *لک. look*
لر فیلی
لر شول
لر ملکشاهی
لر زند
لر گوران
لر ثلاثی

ایشون رو من نمیشناسم ولی نظراتشون در حد استاد در مقابل دانشجو هست .
موفق باشین

گارد جاوید را ابرمردی به نام دارای یکم شاهنامه ( داریوش پارسی ) بنا نهاد از طوایف خود و نزدیک به خود و از خاندان های خویشاوند خود چون گاردی بود ۱۰، ۰۰۰ نفره که هیچگاه از تعداد آن کاسته نمی شد و گارد ویژه شاهی بود و از خاندان خود داریوش. . . ملت مضحک داریوش پارسی را هم چون ساسانیان پارسی بردین و خوزی کردین و گارد جاویدش را به خوزی مرتبط می دانید؟؟!!
انیشتین چه زیبا گفت:۲ چیز نهایت ندارد یکی کهکشانها یکی حماقت که در اولی شک دارم ولی در دومی نه.

شد اینگونه عنوان کنند که شهرستان ممسنی زیر مجموعه ما قرار دارد و بتواند در کنار این شهرستان؛ شهرستان های قایمیه فراشبند شهرهای کنارتخته خشت کمارنج و و و را تحت بروکراسیهای اداریه خود قرار دهد که البته داده چون خیلی از سازمان ها و نهادها و ادارات و بانک های شهرهایی ک نام بردم از جمله ممسنی زیر مجموعه کازرون هستن و خیلیا خبر ندارن و این ترفند برا زمانی هس که کازرون اگر مدعیه مرکز استان شد حرفی برای گفتن داشته باشد.

فاق سایر محصورانکه به جان امان یافته بودند به موکب ظفرشعار رسیدند و چون سلطان مراد با خود قراربه آن داده بوده که بعد ازتسخیر قلعه ایروان معرف و اعیان و سران وسرکردگان آن قلعه فلک شأن را با خود به جانب دیار روم برده، سایر محصوران را آزاد و مطلق العنان گرداند. بعد از آنکه کمند اقتدار برکنگره تسخیر آن حصار استوارافکند تصمیم این عزیمت نموده در صدد تحقیق و تفتیش آنان که در میان محصوران نام و نشانی داشتند درآمد و از جملۀ آن جماعت یکی بابا خلیل مین باشی ممسنی بود که در آن چند روز که قلعه محصور بود به کرات جرأت و جلادت او را در امر قلعه داری شنیده بود وچون متفحص حال وی گردید به وضوح پیوست که مشارالیه وتابینان وی از جمله جمعی اند که از راه دادن امان روانه آستان گردون شأن شده اند، گروهی انبوه را به تعاقب بابا خلیل و باز گردانیدن وی مأمور گردانید وآن گروه نا معدود به سرعت برق و باد روی به راه نهاده در اثنای ایلغاربه بابا خلیل و تفنگچیان ممسنی رسیدندو جمعی کثیر از رومیان هدف تیر کمانداری آن یکه تاز معرکه جگرداری و تابینان گردیده عقد جمعیت رومیان را پریشان گردانیدند و بعد از معاودت آن جماعت طریق مسارعت پیموده مظفر و منصور بار اقامت در موکب ظفر خاصیت گشودند. " ( تاریخ جهان آرای عباسی، صفحه220و221 )
پیشتردر اقدامی خیانت کارانه ، حکام قلعه های مرزی بادکوبه و بایزید مراکز خود را به دشمن سپرده و حاکم اخستاباد از اعزام نیرو و کمک رسانی به محصورین قلعه ایروان خوداری کرده بود.
بابا جلیل ممسنی ( 1 ) وتفنگچیان همراهش که در مدت محاصره به شدت با دشمن می جنگیدند ، تسلیم نشدند و سریعا به سمت ایران برگشتند . در این میان سلطان مراد که از دلاوری ممسنی ها آگاهی داشت ، برای برگرداندان آنها، جمعی را به تعقیب شان فرستاد. ممسنی ها در گذرگاهی که امروزه به گذرگاه ممسنی معروف است به مقابله با عثمانی ها پرداختند و تمامی مهاجمین را کشته و تارو مار کردند.
میرزا محمد طاهر وحید قزوینی که اثرخود را پیش از تاریخ محمد یوسف واله قزوینی نوشته ، نام مین باشی ممسنی را بابا جلیل ذکر کرده ، ونوشتن خلیل به جای جلیل، ناشی از اشتباه ناسخان است. احتمال یکی بودن بابا جلیل با شاهزاده جلیل الله ، سرسلسله خوانین طایفه جاویدی در دوره صقوی ، وجود دارد.
دلیران نامی در آن کارزار نهادند نامی ز خود یادگار
همه رزم جویان ممسن تبار بمانند تا در صفحه روزگار

۳ – بلوچ ممسنی:شه بخش ( اسماعیل زهی ) ، هاشم زهی و نوشیروانی
۴ – کرد ممسنی :شامل ایل سنجابی ممسنی تبار در ایران و ممسنی کرد در عراق و سوریه
۵ – لر ممسنی در استان فارس ، کهگیلویه و بویراحمد و بختیاری و خوزستان
لر های ممسنی:
لر ممسنی در فارس. . . شرق فارس در داراب و فسا. . . فسا ( پسا ) را بهمن اسپندیار پادشاه کیانی بنا نهاد که مقر فرماندهی او در فهلیان=پهلیان ( پهله شاهنامه ) در ممسنی بود همان مکانی که کاخ هخامنشی لیدوما کشف شده است و در واقع لیدوما در شاهنامه که از روی خوداینامگ ساسانی سروده شده است همان پهلو ( فهلیان ) است و داراب را هم فرزند بهمن، داراب شاه بنا نهاد. . . بهمن شاهنامه همان گووبره از طایفه پاتیش هووَریش در لوحه های گلی می باشد و مقر ایلخانی بزرگ او در لیدوما بوده است. گووبره پدر زن داریوش و پاتیش هووَریش طایفه هخامنشیان بوده است. اسنادی نشان می دهد که شخصیتی که به نام کورش در تاریخ مطرح شده کسی جز گووبره ( بهمن ) نبوده است و لوحه های گلی نشان داده که فاتح بابل گووبره بوده است.
ممسنی های غرب فارس:شیراز، بیضا، کاکان، کامفیروز، کمهر، کوهمره، سیاخ دارنگون، شول، سنگر، دشت ارژن، اسپیدان، ممسنی امروزی ( بهکیش، جاوید، دشمن زیاری و رستم ) ، حومه کازرون، تنگستان، دشتستان و اهرم.
ممسنی های استان کهگیلویه و بویر:دلاوری، بادلانی، کرایی، ژیلایی، بویر اردشیری، بویر عباسی، قلندر بویری ودشمن زیاری.
ممسنی های بختیاری و خوزستان:مکوندی، ممبینی، ممصالح، جاوند، برخی تیره های جاوید، کاید، شیخ، پهونده، کیانرسی، بامدی و. . .
ممسنی های لرستان:ایل زند، ایل سکوند، ایل باجولوند، ایل بیرانوند و طوایف مربوطه چون قاید رحمت، لشنی و. . .
بهرام و باجول از تیرمردان ممسنی بودند. . . ابو نصر پدر باجول تیرمردان مشهور. حکومت ممسن ها تحت نام شول بر لرستان در زمان ماکان روزبهان بوده است و شول ها جزو بلوک تیرمردان ممسنی بودند ( ممسنی دارای بلوک های متعددی بوده. . . تیرمردان، انبوران، نوبندگان و. . . ) .
به همین دلایل هروی می گوید ریشه قوم لر را باید در ممسن ها جست و ابن بطوطه و مردوخ می گویند ریشه ایلات جنوب ایران ممسنی ها هستند.
مماسِن. . . مامسِن. . . مه سن. . . ماسین ( ناحیه و رودی بین اصفهان و کهگیلویه به نوشته هانس گاویه ) . . . ممسن. . . به اشکال متفاوت در تاریخ نوشته شده است نام قوم باستانی می باشد که از آنها به عنوان منتخبین سواره نظام تیر انداز یاد شده که به اتحادیه سکایی پارتی ( پارسی ) فلات ایران تعلق داشتند و از زمان مادها و شهر سوخته تا سربرافراشتن هخامنشیان از خاندان کیانی بهمن تا به روزگار ساسانیان هسته اصلی قدرت سیاسی نظامی شاهنشاهی های ایران بوده اند و از آنها به عنوان وارثان پیشدادیان و کیانان در سرزمین سغد ( شول ) . . . سیستان و پارس یاد می شود و پراکندگی هلال وار در فلات ایران داشته هلال خاندان سورن را تشکیل می دادند و امروزه هم در همان هلال باستانی طوایف آنها از سغد تا سیستان، پارس تا به سوریه پراکنده هستند و سرزمین آنها در پارس ناحیه ۴ راه شاهی به مرکزیت لیدوما از بیضا تا باشت ( ممسنی بزرگ=مه سن ) مقر اتحادیه نیرومند پاتیش هووَریش زادگاه هخامنشیان و ساسانیان بوده است. . . دشت شاهان جاوید در پشت اسپید دژ همچنین مقر فرماندهی آماردها ( مردها ) مشهور به سرزمین تیرمردان به زیر فرمان گووبره پاتیش هووَری یا همان بهمن اسپندیاران پدر زن داریوش بوده است. اسپید دژ در ممسنی همچنان به یاد خاندان اسفندیار قلعه اسفندیار نامیده می شود. خاندان زندیه که از تبار مماسن ها بودند همیشه می گفتند که ما شهامت خود را از تبار خود، رستم و اسفندیار به ارث برده ایم و هنوز در ممسنی ضرب المثلی می گوید: کُر اَ یکی بو وَم لطفعلی بو. . . ممسنی ها تنها ایلی بودند که تا آخرین نفر در کنار زندیه ماندند چه ممسن های پارس چه ممسن های سیستان تا اینکه ایل بیرابند ممسنی تبار هم به کمک زندیه آمد پس از اینکه یوسف خان بختیاری و حاکم بروجرد برخی افراد زندیه را به قاجار تحویل داده بودند و زندیه را به قاجاریه فروختند.
سئِن در سانسکریت به معنای ماده عقاب و آنچه کریستین آرتور ساسانی شناس بزرگ در مورد سکه های به دست آمده در پارس با طرح عقاب می گوید و معنای مامسِن ( ماده عقاب ) و عقاب پرچم هخامنشی همه در یک راستا و دارای یک ریشه هستند.

مورد دوم که اشاره کردین مربوط به شول هاست. . . کهن ترین سندی که به شول ها در انبوران ( امپورشان ) اشاره می کند لوحه های گلیست که مربوط به ۲۵۰۰ سال پیش است و به آشکار نام شول ها به صورت شولجی آورده شده و مطالعات ۴۰ ساله لوحه ها و همچنین لیدوما مربوط به پژوهش های ایران باستان و مقالاتی که در این زمینه بیرون داده شده به روشنی به این موارد پرداخته اند و نام شول ها را در ممسنی به ۲۵۰۰ سال پیش می دانند. بنابراین بر خلاف ایده اشتباهی که رایج هست شول ها هیچ گونه ریشه ای در لرستان ندارند و اگر در زمان ماکان روزبهان در لرستان بوده اند فقط در قدرت بوده اند نه اینکه سرزمین آنها بوده باشه و این نام هم قدرتی بوده نه جمعیتی چون حضور گروهی از شول ها در لرستان به معنای حضور همه شول ها نبوده بلکه چون در قدرت بوده اند این نام به آنها داده شده در لرستان و مساله دیگر اینکه اصولا نام گذاری شول همیشه قدرتی بوده نه جمعیتی و نام شول بر یک گستره پهناور نهاده می شده و در خود ممسنی هم همین بوده اگر شولستان نامیده می شده در دوره ای که ایلخانی مماسن در کهگیلویه بوده به این معنا نیست که همه شولستان شولی بوده باشند کما اینکه طوایف اردکانی مهرنگانی همایگانی و. . . طوایف ممسنی و جاوید ولی در جغرافیایی که شولستان نام داشته و طوایف دیگر در چرام بودن و ممسن نامیده می شده ولی شولستانات ممسنی مجموعه طوایفی یک تبار بوده ولی در بخش شرقی این بلوک بزرگ شولستان نامیده می شده و بسیاری طوایف که شولی نبودن ولی در جغرافیای شولستان قرار می گرفتن و یک نامگذاری قدرتی بوده نه جمعیتی و حتی در دوره ای تا بختیاری و تا ماه شول ( ماهشهر ) شولستان نامیده می شده که نام مکان ها و تیره هایی به نام شول هنوز در بختیاری تا خوزستان وجود دارند ولی آیا همه این گستره پهناور شولی بودن البته که نه ولی یک نامگذاری قدرتی بوده که تا خوزستان را هم در بر می گرفته. در لرستان هم ممکن هست که وضیعت همین بوده که شول ها دوره ای در قدرت بوده باشن و نامشان را بر آن گستره گذاشته باشند ولی تنها خود شول ها نبوده باشند و شاید طوایف دیگری از ممسنی هم در آن دوره در لرستان در قدرت بوده باشن ولی مجموعه اینها عنوان شول داشته و این نام در لرستان فقط قدرتی بوده کما اینکه کایدان لرستان از شیراز به آنجا رفته اند و تیره های دیگری از ممسنی ها در لرستان هستن که به آن سرزمین در دوره های متفاوت مهاجرت کرده اند. ولی سرزمین شول ها در کهنترین اسناد همین ممسنی بوده و شما حتما می دانید که تا زمان قاجار ممسنی از بیضا تا باشت گسترده بوده و کاکان کامفیروز کهمره کمهر سیاخ دارنگون بیضا ( ملیان ) دشت ارژن حومه کازرون و حومه گچساران در باشت از ممسنی جدا و در برخی از این مناطق ایل قشقایی از طرف قاجاریه اسکان داده شد. و همچنین در متون کهن از سرزمین سغد به سرزمین شول ( سول ) نام برده شده و در دربار چین نام سرزمین شول داشته و همچنین نبرد با اسکندر در آن مناطق به صورت نبرد اسکندر با مماسن ها و اسکندر با شول ها نوشته شده و همه اینها و این نامگذاریها خود نشان دهنده ارزش شول ها از نظر تاریخی هست و تبار پارتی این مردمان و همه مماسن ها و مماسن به طور کلی نام یک واحد نظامی بوده که بر اساس متون یونانی به سواره نظام تیر انداز هخامنشی گفته می شده و اینکه گستردگی هلال در فلات ایران داشته اند هلال مشهور خاندان سورن را تشکیل می دادند و همین امروزه هم از شمال افغانستان تا گرگان و خراسان تا کلات پاکستان سیستان و بلوچستان فارس ( شرق و غرب و جنوب فارس ) کهگیلویه و بویر بختیاری خوزستان کرمانشاه لرستان کردستان عراق و سوریه طوایف قوم باستانی مماسن ساکن هستند یعنی همان گستردگی هلالی از سغد و تخارستان تا بین النهرین تحت نام های بلوچ ممسنی پاکستان بلوچ ممسنی ایران ممسنی سیستان تا کرمان لر ممسنی کرد ممسنی که از آن به عنوان بزرگترین ایل یا قوم ایران یاد می شود با بیش از ۵۴ طایفه پراکنده در فلات ایران. و آنچه شما در مورد اختلاف زبانی مطرح کردین سند محسوب نمی شه که در خود ممسنی هستند کسانی که خونه بیان می کنند به جای حونه یا امروزه ممسن های چرام و کهگیلویه ( ژیلایی، بادلانی، تومانی، کرایی، بویر اردشیری بویر عباسی قلندر بویری و دشمن زیاری ) یا ممسن های بختیاری و خوزستان ( مکوندی ممبینی مماصالح بامدی کاید کیانی پهونده جاوند برخی تیره های جاوید و. . . ) یا شهرکی ها و سنجابی های کرمانشاه تا به ممسنی های کردستان عراق و سوریه برسیم یا مماسن های شرق این مگه به یک صورت صحبت می کنند یا در خود جاوید از این تیره به آن تیره تفاوت هست بنابراین این نشان دهنده یک تبار بودن یا نبودن نیست.
و اما موردی که مربوط به مهاجرت هست متاسفانه یک داستان راستانی یک عده مورخ که همه یهودی بودن به عنوان مهاجرت آریایی ها مطرح کردن که در همان آغاز هم پذیرفته نشد به صورتی که مطرح شده بود و امروزه هم نظریه ای سوخته هست یعنی این نبوده که طوایفی از شمال فلات ایران به جنوب آمده باشند و تاریخ خلق کرده باشند و عده ای هم بومی بوده باشند و از این حرفا که مطلقا مهاجرتی گسترده از شمال به جنوب اثبات نشده. جدیدترین مطالعات که انجام گرفته توسط یک باستان شناس و ژنتیک دان که استاد اکسفورد هست و این مطالعات منتشر هم شده نشان می ده که در دوره ای که خشکساکی بزرگی از مصر تا جنوب ایران تا به پاکستان را در بر گرفته بوده باعث مهاجرت بیشتر طوایف جنوب ایران به شمال فلات ایران شده و پس از یک دوره ۲۰۰ ساله به سرزمین اصلی خود بر میگردند و گروهی از آنها زبانی با خود به جنوب می آورند که ریشه آریایی سکایی دارد و خاستگاه پارسی هخامنشیست و در واقع آریایی بودن یک بحث زبانیست نه نژادی و چیزی به نام نژاد آریایی وجود خارجی ندارد و هیچگاه معنای نژادی در تاریخ ایران نداشته ولی از زمان شاید پهلوی اول این نژاد آریایی همزمان با تفسیر دروغین آن در اروپا به معنای نژاد آریایی مطرح شد و هنوز هم اکثریت ایرانیان به دروغ نژاد آریایی باور دارند در حالیکه وجود خارجی ندارد و حتی آلمان ها از نظر زبانی آنگلوساکسون و اصلا آریایی نیستند و شما دیگر خود سیاست پشت این فاجعه را بخوانید که ۲ جنگ جهانی برای آنچه به دروغ به جهانیان خورانده بودند و اروپا و آلمان را هم مستعمره خود کردند پس از پایان جنگ و به اصطلاح خودشون نجات اروپا از نازیسم و. . . بنابراین آریایی یک بحث زبانیست و حتی به طور عمیق تر که نگریسته شود به ویژه در روزگار ساسانی اِران به معنان مؤمنین به آریا اشاره به نام نوعی خدا در اسناد مذهبی هند و ایرانی باستانی دارد و اعتقاد به آن خدای نجیب معنا دارد و به هیچ عنوان بحث نژادی نبوده و نژاد آریایی و مهاجرت آریایی همه از طرف سیاست های هدفمند به خورد ما داده شده و از آن هزار داستان دروغین رنگ چشم و بومی بودن عیلامیان و کاسی ها و . . . بیرون آمده و پارس ها را بی تمدن و وحشی آریایی دزد تمدن عیلامی نامیدن و صدها حرف بی حساب و بی سند. مهاجرت گسترده ای که همه جنوب ایران را در بر گرفت و دیاکونف شرق شناس بزرگ در کتاب مشهور خود تاریخ ماد مستقیم اشاره کرده که عیلامیان و کاسی ها از قفقاز می آیند و داستان بومی بودن عیلامیان که دهها پیش مورخین بزرگی چون دیاکونف نپذیرفته بودن امروزه ثابت شده که مهاجرت شامل همه طوایف جنوب ایران بوده و دربازگشت زبان سکایی را با خود آورده اند که از زمان داریوش این زبان نوشتاری هم شد و خط عیلامی در جایگاه دوم قرار گرفت و حتی خود واژه پارس در اسناد از زمان داریوش در جنوب هست و تا قبل از داریوش خبری از واژه پارس در اسناد نیست و صحبت از انشان هست. پارس ها از شمال شرقی از سرزمین آریا مرکز پارت ها و در محدوده سکاهای شرق کاسپین به جنوب مهاجرت کردند یا بازگشتند و مجموعه پارس سیستان و سغد همیشه مراکز قدرت آنها بوده و در شاهنامه هم به خوبی بیان شده و همه داستان های شاهنامه مربوط به ایرانیان ( پارسیان ) سیستان تا سغد و سرزمین سکاهاست و شاهنامه هم سندیت خود را از خوداینامگ ساسانی گرفته که کتاب تاریخ ایران تا پایان ساسانی به پهلوی نوشته شده بود که اصل آن هم دیگر موجود نیست و خود ساسان بزرگ که در سلک سورن ها برای جنگی به هند رفته بود ماندگار شد و ازدواج کرد و فرزند بر فرزند ساسان نام داشتند تا آخری به پارس آمد و حاکم مذهبی در استخر بوده که حدود ۱۰۰ سال خاندان ساسانی در هند بودن و اثر این مهاجرت در تمدن ساسانی کاملا بارز هست حتی در باورهای مذهبی و اولین بار ساسانیان فلات ایران را اِران و در اواخر دوره ساسانی اِرانشهر نام نهادند و همه شاهنشاهی یک شهر و همه شهروند شهر ایران که اولین تعریف واقعی یک امت و ملت آریایی بوده میراث بسیار ارزشمند ساسانیان هست که تا به امروزه پا برجاست و همه اقوام فلات ایران را به عنوان یک ملت واحد به نام امت آریایی تعریف کرده. ریشه پارس ها پارتی هست و اتفاقا مماسن ها و همه طوایف آنها در سراسر فلات ایران هیچگونه نسبت و خاستگاهی از عیلام و کاسی ندارند و از بین لرها تنها گروهی هستند که تبار آنها به طور کامل به پارت باز می گردد. البته توجه داشته باشید که واژه پارثوا ( پارت ) ، پارسه و پرسوش در کرمانشاه یکی و یک تبار هستند و اختلاف تلفظ واژه پارس در جغرافیای متفاوت ایران هست و واژه پارس در سانسکریت به معنای مرز و همچنین استخوان دنده که بسان دنده هایی بودند این ۳ ناحیه که استخوان جناغ قفسه سینه ای که فلات پهناور ایران بود نگاه می داشتند و آن جناغ حکومت ماد بوده است به همین دلیل تاریخ سواره نظام تیر انداز مماسنی را به دوران مادها مربوط می دانند که در این گستره هلالی تشکیل دهنده خاندان سورن بودند و اگر هلال خاندان سورن را در گوگل هم ببینید دایره در وسط هلال اشاره به حکومت ماد دارد و تاریخ سورن ها مربوط به بسیار پیش تر از هخامنشیان هست. دیاکونف در کتاب تاریخ ایران نیز در پایان دوره اشکانی و آغاز ساسانی از حکومت مستقلی به نام مه سن در پارس نام برده و در کنار آن الیمیا دیگر حکومت مستقل قرار داشته که همین خود سند ارزشمندیست که نام مه سن ( مَیسان=میشان ) که امروزه ممسن و ممسنی تلفظ می شه در پارس وجود داشته و اینطور نیست که این نام از سوریه آمده باشد. . . مه سن. . . مماسن. . . مامسن. . . . ممسن به شکل های مختلف نوشته شده و میسان فرات و خاراسن ( عقاب آذرین ) بین النهرین همه در زمان ساسانیان از پارس به آن مناطق برده شده که داستانی شبیه شول و شولستان هست به عنوان مثال خاراسن را اعراب هم پیمان ساسانیان در قدرت داشتند ولی یک نام کاملا پارسیست و اگر خاندان های پارسی هم بوده باشند کم تعداد بوده اند. سرزمین و تبار اصلی پارس ها همان پارت به مرکزیت سغد هست البته دارای ۳ مرکز قدرت بوده اند. . . سغد. . . سیستان و پارس. از خود ساسانیان دربرخی نوشته به نام برگئومه سکایی یاد می کنند و خاندان رستم سکزی ( سکایی ) همچنین و ریشه سورن ها طایفه مردها ( آماردها ) سکایی بوده اند که نام آمل و آمودریا یادگار نام آنهاست و در سیستان همچنین خود نام سیستان از سکستان و سکا می آید و در پارس هم در تیرمردان ممسنی مرکز قدرت داشتند که تیره های از جاوید در محدوده دشت شاهون تا دالون یادگار مردها یا آماردها هستن و تیره های هم از تیرمردان به خوزستان مهاجرت کردند. خاندان کورش را از مردها می دانند و خاندان داریوش را از پاتیشوری ها و از خاندان گووبره ولی کتیبه ای هم از خشایارشا وجود دارد که خود را شاه مردان نامیده که این احتمال هم وجود دارد که از کورش تا داریوش از مردها بوده باشند و به زیر فرمان گووبره پاتیشوری یا همان بهمن اسپندیار شاهنامه. پارسوا در کنار دریاچه ارومیه هم هیچ ارتباطی به پارسیان ندارد بلکه آشوریان به مردمان مرزهای خود پارس می گفتند و پارسوا مربوط به پارسیان جنوب نیست و پارسوماش هم همین پارسه در جنوب هست و ارتباطی به مسجد سلیمان ندارد و به اشتباه فکر می شد که مسجد سلیمان بوده باشه بلکه خود پارس هست. در جنوب غربی تنها پرسوش کرمانشاه مربوط به برخی طوایف پارسی چون ماسپیان و مادی چون ساگروتی ها بوده که نام زاگرس از آنها گرفته شده است. در نهایت اینکه قوم لر مجموعه ای از ایلات و طوایف متفاوت از کاسی تا لولوبی عیلامی گرفته تا پارتی ( پارسی ) و از بین این قوم مماسن ها به اتحادیه سکایی پارتی ( پارسی ) فلات ایران تعلق داشتند و ابن بطوطه و مردوخ از مماسن ها به عنوان ریشه ایلات جنوب ایران یاد می کنند. سِئن در سانسکریت به معنای ماده عقاب هست و از مماسن ها ( مه سن ) ها به عنوان ماده عقابان یاد شده که ماده عقاب بزگترین عقاب محسوب می شود و این با آنچه سن کریستین آرتور ساسانی شناس بزرگ گفته در مورد سکه های به دست آمده از خاندان های محلی پارس در پایان اشکانی که طرح عقاب بر روی این سکه ها بوده ( بلوک مه سن ) و طرح عقاب پرچم هخامنشی و خاراسن ( عقاب آذرین ) که ساسانیان بنا نهادند همه در یک راستا و دارای یک ریشه هستند.

شورشیهای سیستان همانجا با دختر یکی از خوانین سیستان ازدواج میکنن و همانجا میمونن و چندین طایفه هم هنوز به این نام هست . . . بگذریم شما مردم ممسنی را مهاجر میدانید که از سمت خراسان یا همون پارت به ایران امدن و نام ممسنی را به اون گذاشتن و شما میگید که شولها همان ممسنیها هستن ولی من با شولیها وقتی صحبت میکنم لهجه شولی بیشتر به لرستانی نزدیکه تا ما ممسنیها . . مثلا کلمه خونه رو شولیها خانه میگن ولی مامیگیم حونه . . بنظر من نمیشه یکی از مهمترین منطقه ایران یعنی ممسنی یا انبوران یا . . رو بدست قوم تازه وارد داد و خود اون قوم شول پس بکشه . . . شما هخامنشیان و ساسانیان و. . رو پارت میخونین در صورتی که اگه همچین باشه پس پارسها هیچ تمدن یا جایگاهی در ایران ندارن و همه ایرانیها پارت هستن پس پارسهای انشان و انزان و . . کجا هستن ؟؟مگه میشه مگه داریم تا حالا همچین قومی از سمت پارت به این خیل عظیمی به جنوب نیامده و همه جی رو صاحب نشده . . شولستان به اطراف کازرون میگفتن نه منطقه ممسنی . . کورش هم برای پاسداری از ایران از این مردم در شهر کورش یا سغد استفاده کرد ودر اخر ما هیچ شباهتی به پارتها نداریم نه سنت و نه لباس و . . . اگر خاستکاهی باسه از ناحیه عیلام یا کاسیت هست نه جای دیگه

ایلات لر میباشد که اکثر این ایل در استان فارس و مرز بویراحمد ساکن هستند و جز لرهای جنوبی میباشند که به آنها لرهای ممسنی میگویند

تو این منطقه زیبا هست که نشون دهنده قدمت بسیار بسیار زیادش هست. اینهایی هم که میان نظر اراجیف میدن بدونن که لر های پارسی خیلی قبلتر از آریایی ها توی این مرزو بوم داری فرهنگو تمدن بودن. ایران رو با لرمیشناسن مخصوصا لرهای ممسنی که متاسفانه مسولای بی عرضه هیچ کاری برای این شهر انجام ندادن تا دهن یه عده بی هویت کج باز بشه درموردش

و هیچ سنخیتی هم با محمد حسنی ندارم و افتخار می کنم که از جاوید بزرگم. . . خجالت تو بکش که مماسن را محمد حسن می گویی و هزار بار دیگر هم خجالت بکش که مادر آریایی ها سکاها هستن و خود نام سیستان از سکستان و سکاها می آید و مماسن ها چون هخامنشیان اشکانیان و ساسانیان سکایی با اصالت پارتی هستند و یکی از مراکز قدرت آنها سغد بوده و همانطور که شاهنامه هم اشاره می کنه کیخسرو ( کورش ) پایتخت را از سغد به استخر منتقل کرد. تورانیان شاهنامه همان آریایی های کم فرهنگ یا سکاهای چون ماساژت ها هستند و ایرانیان سکاهای متمدن که سغد و سمرقند و بخارا مرکز قدرت آنها در شمال شرقی فلات ایران بوده و مماسن ها که در متون یونانی به نام زبده سواره نظام تیر انداز هخامنشی از آنها یاد می شود و کمان دار و کمان انداز بودن ویژه سکاها بوده و بزرگترین کمان داران تاریخ هستد و بویر در سانسکریت به معنای کمان دار و یاسیچ به معنای نوک پیکان که گروهی از آنها در مکانی که امروزه کلاه سیاه دشمن زیاری نامیده می شه ساکن بودن در قلمرو جاوید و کمان داران گارد جاوید بودن و بویر یکی از طوایف باستانی مماسن ها بوده و همین امروزه بادلانی تومانی ژیلایی کرایی بویر اردشیر بویر عباسی قلندر بویری دشمن زیاری طوایف مماسنی در کهگیلویه هستن و مکوندی مماصالح بامدی ممبینی کاید کیانی برخی تیره های جاوید ممسن های خوزستان و بختیاری هستند و سنجابی و شهرکی در کرمانشاه مماسنی هستن. . . . فعلا تو باید خجالت بکشی که آریایی ترین مردمان یعنی سکاها را آریایی نمی دانی و مماسن را محمد حسن می خوانی و شک هست که حتی ممسنی باشی.

ما از کلانتران جاوید بودن و پان هم نیستم. . . پرثوا ( پارت ) ، پارسه و پرسوش همه یک تبار و تلفظ متفاوت واژه پارس در جغرافیای مختلف ایران هست. . . پارس در سانسکریت به معنای مرز و پهلو و این ۳ جغرافیا به معنای استخوان های پهلو که جناغ قفسه سینه ایران را که حکومت ماد بود نگه می داشتند و تاریخ مماسن ها به همین دلیل به مادها باز می گردد و گستره هلالی آنها اشاره به همین دارد همین امروزه هم خاندان های کیانی در سغد شاهنامه ( تخارستان=ایرانویچ اوستا ) تا سکستان ( سکا ها=سیستان ) تا پارس و پرسوش ( کارمانسیا=کرمانشاه ) حضور دارند که اوج گستره مماسن هاست. پارس ها اصالت پارتی دارند جناب و سرزمین تمدنی آنها سغد ( شول ) بوده و شهر مماسن که در آن دژ کورش واقع بوده در تخارستان بوده. بین ممسنی ها و شول ها که همه یک تبار هستند هیچگونه سند رسمی از درگیری وجود نداره و این بلوک بزرگ مه سن بوده که ۲ ایلخانی از یک تبار داشته و در ضمن خود زبان پارسی زبانی آریایی سکاییست و دوست من اشتباه دیگران را شما تکرار نکینید و آنچه با منظور رضاشاه و بهتر بگوییم اروپایی ها به خورد ملت ایران دادند و از نژاد آریایی صحبت کردند شما حداقل این اشتباه را نکینید ما چیزی نه نام نژاد آریایی نداریم این ساخته اروپایی ها و جنگ جهانی و. . . به ویژه یهودی ها و اصولا آریایی زبان هست نه نژاد و در تاریخ باستان ایران آریایی هیچ گاه معنای نژادی نداشته. . . خود واژه آریا به معنای نجیب اشاره به نوعی خدا در اسناد هند باستان دارد و در عمل به یک مجموعه زبانی و به صورت عمیق تر آنطور که ساسانیان به کار میبردند. . . اِران=مومنین به آریایی. . . به معنای اعتقاد به آن خدای نجیب بوده و هیچگاه معنای نژاد نبوده و این داستان ها را یهودی ها و انگلیسیها درست کردن جنگ جهانی به راه انداختند و از همان اآغاز هم پذیرفته نشد و امروزه هم نژاد آریایی و مهاجرت آریایی ها نظریه سوخته هست. سکاهای آنسوی فلات ایران تا تورانیان شاهنامه چون ماساژتها و. . . دشمن بودند همانطور که در شاهنامه آمده ولی سکایان متمدن که در آسیای میانه سرزمین پارتها و خاستگاه زبان پارسی همان ایرانیان شاهنامه که تا غرب ایران ( پارس ) گسترده بودند و نبرد کورش با سکاها هیچ ضدیتی با خاستگاه سکایی پارسیان و پارتیان ندارد مگر در ممسنی بین این طایفه و اون طایفه درگیری نبود و کشته هم می شدند و این چه ضدیتی با یک تبار بودن طوایف ممسنی دارد؟؟ خود اشکانیان ( اسکانیان ) از هخامنشیان برخاستند و اصولا شاهنامه به این داستان ها اشاره دارد و مماسن ها ا سکایان فلات ایران یا ایرانیان شاهنامه هستند و خود ساسان بزرگ در سلک سورن ها برای جنگی به هند رفت و ۱۰۰ و ماندگار شد و ازدواج کرد و نسل بر نسل ساسان نام داشتند تا ساسان آخری به پارس آمد و حاکمین مذهبی استخر و جاوید ( همایگان، سورن آباد پارسیگان ) و. . . بودند و خود اردشیر پاپکان در داراسپید جاوید در نوجوانی به گوچهر بازرنگی که حاکم پارس و اسپید دژ بود معرفی شد و به داراب فرستاده شد که در کنار ارگبد داراب فنون را بیاموزد و همی بود که بازگشت و ساسانیان را برافراشت و بازماندگان خاندان ساسانی چون مهرگان و گیلویه حاکمین جاوید بودند که گیلویه قدرت آن بسیار فراتر رفت و ساسانیان از تبار بهمن اسفندیار ( گبریاس نیزه انداز پاتیشوری ) از خاندان برگ هئومه سکایی بودن و پارسی یک زبان سکاییست. شاهنامه از روی خودای نامگ ساسانی نوشته شده و داستان های پارس ( ایران ) سیستان تا به سغد و تورانیان همه همین نبردهای سکاهای متمدن و غیر متمدن فلات ایران و خارج فلات ایران هست که اینها را فردوسی به شعر درآورده. پارسوماش همان پارسه و پارسوا دریاچه ارومیه هیچ ارتباطی به پارسیان نداره که آشوری ها به مردمان مرزهای خود پارسوا می گفتند و پارس در سانسکریت یعنی مرز و استخوان ( دنده ) . . . پارسیان مسیر آنها از شمال شرقی ( پارت ) به سمت جنوب هست. تاریخ چه ارتباطی به پان بودن دارد جناب ما از خوانین جاوید هخامنشی پارسی هستیم. شول ها هم در متن به روشنی اشاره کردم که در ترجمه لوحه های گلی نام شول ها در محدوده انبوران ( امپورشان در لوحه ها ) هست و از دیر باز در ممسنی بودن و اگر دوره در زمان ساسانی در لرستان بودن به این دلیل که در قدرت بودن در آنجا با توجه به اینکه قلعه ساسانیان در خرم آباد بوده و همه مماسن ها هر جا که بودند در قدرت بودن و حداکثر جمعیت نبودن بلکه حاکم آن مناطق بودن مثل سیستان یا تنگستان و. . . شول ها از زمان لوحه ها نامشان در ممسنی هست و نام قدیمی کشور سغد هست و نبرد شول ها و اسکندر چون مماسن ها و اسکندر در سغد در کتاب ها آورده شده و شولها همچنین در شرق فارس چون داراب و فسا حکومت کایدان را تشکیل دادند و قدرت ممسنی ها در شرق فارس در واقع به شول ها اشاره دارد و ممسنی یک نام کلی نام یک واحد نظامی بوده و هیچ ارتباطی به محمد حسن ندارد که انگلستان برای قطع ارتباط ممسن های خراسان و پارس سیاست خاندان علم داستان محمد حسن درست کرد که نام مماسن یا مه سن در متون کهن هست چه ارتباطی به محمد حسن دارد؟؟ شما هم به جای اینکه دیگران را پان بخوانی بیشتر مطالعه کن که با کشفیات جدید بسیاری از آنچه در گذشته گفته می شده دیگر به کنار رفته از جمله مهاجرت آریایی ها یا طایفه پاسارگادی که اصلا وجود خارجی نداشته و به معنای دژ پارسیان هست نه طایفه و همین پاتیشوری های لیدوما بودن که حاکمین ارگ های مرز پارس و ماد ( پاسارگاد ) بودن یا شبانکاره نامیدن ساسانیان که ساسانین از طایفه کشاورز پاتیشوری بودن و اصلا شبانکاره نبودن. . . مماسن نامش در اسکندر نامه هست در متون کهن و جدید هست و تا دوره سلغریان مماسن نام داشت چه ارتباطی به محمد حسن داره واقعا تیشه به ریشه تاریخ زدن همینه دیگه!

ایل لر شول ساکن در استان لرستان بود
طایفه کر شولی لر در پارس
طایفه داره شولی لر در فارس
******
سکا ها اقوام مهاجم بودند و هیچ ربطی به آریایی ندارند
( ( آقای پان لر
دست از دورغ پردازی و خیال بافی بردار
اگر واقعا لر هستید شجرنامه اجداد خودتو
بنویس ببینم چند نسل رو یادته
بعدا بیا برای ما لر های ممسنی تاریخدان شو
با چه عقلی ایل لر ممسنی را سکایی قلمداد کردید ) )
سکا ها دشمنان ایرانیان بودند و همین ها کوروش کبیر را کشتند

و مماسن ها در سغد نام برده اند و در واقع مماسن ها همه شولی ( سغدی ) هستند و مماسن در متون یونانی و مه سن ( به نوشته دیاکونف ) در واقع نام یک واحد نظامی بوده و به زبده سواره نظام تیر انداز هخامنشی گفته می شده که از تخارستان ( سغد شاهنامه=سول ) =ایرانویچ اوستا تا سیستان و کلات پاکستان تا به پارس ( فارس و کهگیلویه ) تا به کارمانسیا ( کرمانشاه=پرسوش ) تا به سوریه هلال وار در فلات ایران می نشستند و هلال خاندان سورن ( طایفه مردها ) را تشکیل می دادند و همین امروزه هم از سند پاکستان تا شمال افغانستان خراسان گرگان تا سیستان پارس تا کردستان سوریه بیش از ۵۴ طایفه مماسنی ساکن هستند و اوج گستردگی آنها همیشه از سیستان ( سکستان=سکا ) تا پارس بوده و بسیاری از طوایف کهگیلویه و بختیاری خوزستان مماسنی هستند و همچنین سنجابی ها و شهرکی های کرمانشاه. . . در واقع مماسن بر گرفته از سئن سانسکریت به معنای ماده عقاب و مه سن ( ماده عقاب بزرگ ) یک واحد زبده سواره نظام بوده که مجموعه طوایف آن چون پاتیشوری ها، مردها، مک ها ( مکوندها=نیزه اندازان ) ، بویرها ( کمان داران ) ، کرتی ها، سنجابی ها ( سنجاب پوشان ) ، شول ها، جاویدها و و و بوده اند و شول ها هم در فارس یکی از این طوایف و نام آنها هم در لوحه های گلی به صورت شلوجی در ممسنی آورده شده و اینکه شول ها از لرستان می آیند هیچ صحت تاریخی ندارند بلکه از باستان در خود ممسنی بوده اند و شاید در زمان ساسانیان در لرستان در قدرت بوده باشند ولی اصالت آنها مماسنی هست. مه سن نام حکومت خود مختاری در پارس در زمان اشکانیان بوده و بلوک مه سن که امروزه به صورت میسان ( میشان ) در ممسنی نام آن به یادگار مانده نام بلوکی در اسناد ساسانیست و اصولا این منطقه همیشه نام مه سن یا مماسن را از زمان کهن داشته که یکی از مناطق این بلوک شول و سنگر بوده و بلوک مه سن تا زمان قاجاریه از بیضا تا باشت بوده. در دوره ای بخش غربی این بلوک به مرکزیت بلاد شاهپور ایلخانی مماسن نام داشت و بخش شرقی آن به نام شول ها شولستان به مرکزیت پهلیان شاهنامه ( فهلیان ) بوده و در دوره ای هم پشت کوه کهگیلویه بخشی از آن متعلق به ایل مماسن بود همینطور چرام. بعدها مرکز ممسنی نشین کهگیلویه به مرکز کهگیلویه نشین بهبهان منتقل شد و در پی بازگشت مماسن ها از شامات به فرمان خاندان شبانکاره فضولیه ( از بنیانگذاران آل بویه ساسانی تبار در فارس ) به دنبال اختلاف با مهتر مماسن ها یعنی صلاح الدین محمود مهاجرت مماسن ها از بلاد شاپور ممسنی نشین به سمت شرق بلوک مماسن آغاز شد و هیچگونه درگیری با شولستان نبوده چون اینها همه یکی بودند و این بلوک ۲ نام در غرب و شرق داشت و بعد ممسنی شولستانات و شولستانات ممسنی و بلوک ممسنی نامیده می شد و درگیری بین ممسنی ها و شول ها هیچ سند تاریخی ندارد و اصولا همچین اتفاقی نیفتاده و ممسنی ها همه در واقع شولی ( سغدی ) تبار هستند. مماسن ها قومی سکایی آریایی با اصالت پارتی و ۳ مرکز قدرت بزرگ که در شاهنامه که از روی خداینامک ساسانی نوشته شده آمده است. . . سغد شاهنامه ( ایرانویچ اوستا=سرزمین شول ها ) ، سیستان و پارس ۳ مرکز قدرت مماسن ها بوده از زمان مادها و شهر سوخته که بعدها در ممسنی امروزی از طایفه بسیار نیرومندی به نام پاتیشوری به مرکزیت کاخ هخامنشی لیدوما ممسنی هخامنشیان و ساسانیان را برافراشتند که سرکرده پاتیشوری ها گوبره در لوحهه و کتیبه ها ( گبریاس به یونانی ) یا همان بهمن اسفندیار شاهنامه تبار ساسانیان بوده و خاندان های نیرومند کیانی شاهنامه هست و املاک او از اسپیدان تا اسپیددژ ممسنی تا کوردخمه های شرق بهبهان بوده بهمن بود که کورش را به قدرت رساند و بابل را فتح و همو گئومات مغ را در اکباتان بر زمین زد در اتاقی تاریک و به داریوش گفت چرا دستت بیکار است و داریوش از ترس اینکه خنجر در تاریکی در پهلوی گبریاس ( بهمن ) فرو نرود نمی دانست چه گونه اقدام کند و سرانجام داریوش جوان خنجر را بر پهلوی مغ که زیر دستان بهمن بود فرو کرد و کمبوجیه هم به فرمان بهمن در سوریه در راه بازگشت به ایران ترور شد و داریوش را گبریاس ( بهمن اسفندیار ) بر تخت شاهی ایران نشاند. پژوهشهای ایران باستان با توجه به اهمیت پاتیشوری ها در لوحه ها هخامنشیان را از پاتیشوری ها می داند ولی اسنادی هم وجود دارد که هخامنشیان از مردها و زیر فرمان پاتیشوری ها بوده اند و مرکز فرماندهی مردها در دشت شاهان جاوید ممسنی در پشت اسپید دژ شاهنامه در مکانی که یکی از املاک بهمن یعنی قلعه های شیرازیس قرار داشته و مردها از طوایف بلندپایه پارسی نبودند بلکه زیر فرمان بهمن و طایفه پاتیشوری بوده اند. بهمن ( گبریاس ) شهر پسا ( فسا ) را بنا نهاد که قلعه نوبندگان ممسنی ها در فسا به نوعی یادگار این داستان هست و اعقاب او کومادون ( دارا کیانی=داریوش۳ ) شهر داراب را بنا نهاد و دژبد بودن اردشیر بابکان در داراب در واقغ به دلیل این بود که ساسانیان از پاتیشوری ها بوده اند. گبریاس پدر زن داریوش و پدر مردونیه یکی از بزرگترین فرماندهان تاریخ ایران زمین کسیکه دروازه های آتن را گشود. گبریاس در لوحه ها مهر مخصوص به خود داشته. مماسن ها هخامنشیان ساسانیان و همه طوایف مماسنی از سکایان شرق کاسپین و همه پارت تبار هستند و اصولا پارس شاخه جنوبی پارت هست و مماسن ها هیچ سنخیتی با عیلامیان ( خوزی ها ) ندارند و خود عیلام نو که از تل اسپید ممسنی ( مرکز انشان ) برخاست و تا به تخت جمشید امروزی را در قدرت داشت در واقع خود پارسیان بودند که در آن دوره هنوز خط عیلامی رایج بود و از زمان داریوش بزرگ ( کی لهراسپ ) خط پارسی آورده شد که خط ریشه بابلی ولی زبان پارسی ریشه آریایی سکایی دارد. مماسن ها و شول ها همه یکی و یک تبار و هیچ جنگی هم بین آنها نبوده خود تامرادی ها شولی هستند ولی به نام ممسن های چرام تقسیم بندی می شدند و ممسن یک نام کلی و نظامی بوده نه نام ایل یا طایفه خاصی.

و امروز به شولستان معروف است". ( لسترنج، 228 ) بلاد الشول نام بلوکی است در جنوب فارس، این ناحیه در دوره ساسانیان داخل منطقه شاپور خره بود و قبه آن را شاپور اول بنا نهاد که در سال23 هجری عثمان بن ابی العاص این منطقه را تصرف کرد و شولستان بعد از یک دوره ویرانی مجددا در عهد اتابک چاولی، دست نشانده سلجوقیان آباد گردید و در اواخر دوره صفویه و پس از قیام نادر، جنگجویان لر ممسنی شولستان را تصرف کردند و این ناحیه به ایشان منصوب گردید. و اینک آن را بلوک ممسنی می خوانند و مساحت آن60 در 100 میل مربع است و از جانب شرق به کام فیروزه و اردکان و از شمال و غرب به زرگرد و لرستان و کهگیلویه و از جنوب به کازرون کوه مره شگفت محدود است.

بسیتمه ) تا ملیان ( بیضا ) بوده که ۱۲ طایفه مشهور پارسی در این گستره ساکن بودند که قلمرو ایل مماسن بود تا همین زمان قاجار که حمایت گسترده ممسن ها از زندیه و دهها سال درگیری با قاجاریه کاکان کامفیروز ( کامپیریس در لوحه های گلی ) کمهر سیاخ دارنگون کوهمره دشت ارژن دشت ملیان ( بیضا ) سپیدان حومه کازرون و حومه گچساران از مماسنی جدا شد. اتحادیه بزرگ پاتیشوری به مرکزیت لیدوما هخامنشی ممسنی متشکل از طوایف پارس در همین قلمرو تشکیل شد که هخامنشیان را برافراشتند. پاتیشوری نام نیرومندترین طایفه جنوب غربی ایران به سرکردگی گُبریاس ( گووبره در کتیبه بیستون ) =بهمن اردشیر=تبار ساسانیان. . . گبریاس فرمانده ارتش کورش در فتح بابل پدر زن داریوش بزرگ و بدر مردونیه سپهسالار افسانه ای ارتش هخامنشی در فتح آتن. . . گبریاس یکی از سران قیام ۷ یار که در اکباتان بردیای دروغین ( گئومات مغ ) و یا شاید بردیای واقعی را به قتل رساندند و داریوش بزرگ را به تخت شاهی ایران نشاند. املاک گبریاس از باشت تا ممسنی ( لیدوما ) دژ اسپید و قلعه های شیرازیس در دشت شاهان در پشت اسپید دژ تا سپیدان بوده.

شدیدی در برابر حمله اسکندر انجام دادند که باعث زخمی شدن اسکندر شد
که علت مرگ اسکندر نیز بعد
از چند ماه همین زخم بود
در زمان سلغریان ممسنی ها*شول*بر کل چهارمحال
و بختیاری و کهگیلویه بویراحمد ، خوزستان ، نورآباد ممسنی ، کازرون ، بوشهر
حکومت می کردند
نام نور آباد شولستان بود
نام ماهشهر شول ما چول بود
شهر شول آباد بختیاری در لرستان
در زمان اشکانیان ممسنی ها
چهارده طایفه بزرگ داشت
که به ممسنی چهارده چریک
*پارتیزان *مشهور بود و در
گارد جاویدان ایران از کشور دفاع می کردند
در زمان تیمور گورکانی بسیاری
از طوایف ممسنی به سیستان و بلوچستان و کرمانشاه و خوزستان . از استان فارس تبعید شدند
و فقط چهار طایفه از آن در استان فارس باقی ماند
که به چهاربنیچه چهارده چریک معروف شد ( بکش. رستم. دشمنزیاری. جاوید )
طایفه براهویی*براهیمی. ابراهیمی *
در بم و سیستان

طایفه شهرکی در سیستان
شهرک نام مرزبان فارس بود
طایفه اسماعیل زهی*شه بخش*
طایفه سرابندی این طایفه ابتدا به سربند اراک کوچ داده
شد بعد از مدتی به سیستان و بلوچستان کوچ کردن
طایفه دشمنزیاری در ایل کهگیلویه
طایفه ممبینی. طایفه مکوندی
. طایفه بامدی در ایل لر بختیاری
طایفه شولی بر در سیستان
طایفه بامری در سیستان
طایفه بامدی در خراسان جنوبی
طایفه شالو*شاهلو. شولو*در بختیاری
تیره شهولی در طایفه عالی محمودی
طایفه سنجابی ممسنی در کرمانشاه
تیره چهاربنیچه چهارده چریک در ایل ترک قشقایی
طایفه دره شوری * دار شولی*
در ایل ترک قشقایی

این منطقه همیشه از اهمیت خاصی برخوردار بوده و هیچ گاه بخشی یا جزئی از کازرون یا جای دیگر نبوده و این سخن گواهی جز تاریخ ندارد و