ممالک سوری هیتی

ممالک سوری - هیتی تعدادی از ایالت های کوچک مستقل بودند که پس از سقوط امپراتوری هیتی در حدود سال ۱۱۸۰ قبل از میلاد به وجود آمدند.
ممالک سوری - هیتی به صورت تعدادی واحد سیاسی در عصر آهن در بخش های جنوب شرقی ترکیه امروزی و بخش های شمال غربی سوریه امروزی بودند که زبان رایج برخی از آن ها لووی و برخی دیگر آرامی بود. به این گروه از مملکت ها، ممالک هیتی نو ( در ادبیات قدیمی تر ) و لووی - آرامی ( در آثار علمی جدیدتر ) هم گفته می شود. در قدیم به این ناحیه، «سرزمین هاتی و آرام» گفته می شد.
این مملکت ها پس از فروپاشی پادشاهی جدید هیتی در سده ۱۲ پیش از میلاد به وجود آمدند و تا زمان تسلط امپراتوری آشور بر آن ها که در قرن هشتم قبل از میلاد رخ داد، پابرجا بودند.
تاریخ نگاران، بر اساس چندین معیار فرهنگی مشابه و مشترک بین هر دو جامعه شمالی ( لوویایی ) و جنوبی ( آرامی ) وجود داشت آن ها را با هم گروه بندی کرده اند. تبادل فرهنگی بین آن جوامع به عنوان یک پدیده منطقه ای خاص دیده می شود، به ویژه با توجه به تمایزات زبانی مهم بین دو زبان اصلی منطقه ایو زبان لووی متعلق به گروه آناتولی از زبان های هند و اروپایی بود و آرامی متعلق به گروه سامی غربی از زبان های سامی. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
این مملکت های کوچک از سه واحد سیاسی پیشین سرچمشه گرفتند: یکی شاهزاده نشین کارکمیش، که در اصل قلمرو هوری ها بود اما توسط هیتی ها فتح شده بود؛ دیگری بخشی از قلمرو کیزوواتنا که دارای جمعیت آمیخته لووی - هوری بود؛ و سوم، بخشی از شاهزاده نشین تارهونتاشا که عمدتاً لووی بود.
مرکز اصلی هیتی ها در اطراف خاتوشا به دلیل ظهور پادشاهی فریگی کاملاً از میان رفت.